Kitty

Kitty haakte ik voor mijn winkeltje. Ze is daar niet terecht gekomen. Mijn dochter zag haar en zei: 'Mam, maandag krijg ik weer een knuffel...'. Juist ja, de boodschap was duidelijk! :-) Maar ze verdient het hoor! Al sinds december krijgt ze reken-bijles. Helaas kwamen we er veel te laat achter dat ze een flinke reken-achterstand heeft. De oorzaak was niet duidelijk: Dyscalculie, of kan ze het niet? Na een paar maanden bijles is gebleken dat het geen dyscalculie is en ze kan het wel, maar ze is (nog steeds niet duidelijk waardoor) ergens in groep 4/5 blijven steken. Dit alles heeft invloed gehad op de eind-Cito. Het zou best kunnen dat ze op kan stromen, als haar rekenen vooruit blijft gaan. Máár, onze dochter heeft haar plan allang klaar. Ze heeft kennis gemaakt met haar nieuwe klas en die vindt ze véél te leuk, ze wíl helemaal niet opstromen, heeft ze besloten. ;-) 

Elke vijf weken mag ze een knuffeltje uitkiezen, als ze weer 5 stickers verdiend heeft voor haar huiswerk. En zo heeft ze Kitty toegevoegd aan haar collectie. :-) 't Is een dame, die jongste dochter van ons, ze weet wat ze wil, op haar manier komt ze er wel...

Kitty is een gratis patroon van Lilleliis, ik zag haar bij Bonjoli. Ik maakte haar van Soft van de Zeeman, met een dun draadje katoen.

En dan onze 14-jarige dochter. In mijn vorige blogje schreef ik al dat zij mee doet met de Zip-your-Lip-actie van World Vision. Vanmorgen om half 9 was het zover. Ze zijn op school gestart en vanmiddag om half 6 kwamen ze hier aan met z'n vijven. Met heel veel kopjes thee en een filmpje kijken houden ze het goed vol! :-) 

Mijn man heeft (geheel toevallig) besloten in verband met zijn werk de nacht in een hotel door te brengen. ;-) 

Zonet heb ik eindelijk weer eens een blog-rondje gedaan, zo gezellig! Ik ben nog niet overal langs geweest, maar dat komt wel weer. :-) 

Teddy Bear Keychain

Wat is het alweer een tijd geleden, dat ik een blogje plaatste. Het is een drukke en rommelige tijd hier thuis: Mijn jongste dochter is bezig met haar laatste weken in groep 8. Heel leuk en gezellig, maar er komen zoveel verschillende dingen voorbij: Avondvierdaagse, mee op excursie, helpen met de voorbereidingen voor de musical, het afronden van mijn werkzaamheden voor de tussenschoolse opvang...

Mijn 14-jarige dochter gaf mij voor moederdag een leuk kadootje: een canvasje met de tekst: 'All you need is love. And coffee'. :-) Hoe vaak ik de afgelopen tijd niet thuis gekomen ben met de verzuchting: 'Eerst een bak koffie graag!!'. ;-) 

Daarnaast gaan alle andere bezigheden ook gewoon door. Ik had zelfs een 'winkeltje' http://eigenwinkeltje.nl/. Wat een leuk concept: Je huurt een kraam en verkoopt daar je eigen spulletjes: Ik had een combinatie van tweedehands en zelfgemaakt. Zo heb ik de kosten van de kraam eruit en heb ik ook wat zelfgemaakte spulletjes verkocht. Dat laatste loopt nog niet storm, maar dat geeft niet. Nu heb ik mooi een voorraadje voor een crea-markt in september (waar ik ook weer via de eigenaresse van Eigen Winkeltje aan gekomen ben). En ik mag wat spulletjes neerzetten bij de moeder van een vriendinnetje, die een eigen kapsalon heeft.

Deze beren-sleutelhangers, maakte ik naar dit (gratis) patroon. Ik verkocht er een paar en maak er nog een paar op bestelling. De opbrengst van de zelfgemaakte spulletjes is voor mijn dochter die (net als vorig jaar) weer meedoet aan de vasten-actie van World Vision: Zip your lip. 

Van donderdag op vrijdag a.s. slapen ze hier: 6 vriendinnen, dat zal een gezellige boel worden. ;-) 

Dit is een foto van mijn jongste dochter als 'kunstenares': De school had een projectweek met als onderwerp 'Kunst'. In groep 8 hebben ze allerlei verschillende schilder-stijlen uitgeprobeerd en gedemonstreerd tijdens de inloopmiddag. Ze mochten ook als kunstenaar verkleed en mijn dochter vond dit een passende uitrusting: Een oude blouse van mijn man en een pet die ik óóit nog eens voor mijn andere dochter genaaid heb. :-)

Ik heb ook niet veel tijd over om jullie blogjes te bezoeken, die schade hoop ik weer in te halen!

Gehaakt rokje

Eindelijk klaar! Een paar weken terug begon ik met het haken van een rokje voor mijn jongste dochter. Mijn man en ik waren samen een paar dagen weg en het begin schoot lekker op. Daarna kwamen er steeds een paar toeren bij, tot ik (nadat mijn dochter vroeg: 'Hoe snel kan 'ie klaar zijn, mam?!') vandaag de laatste hand eraan legde. 

Een patroon kon ik niet vinden, alle gehaakte rokjes voor meisjes gaan tot maat 140-146. Mijn dochter heeft maat 164-170. Maar moeilijk is het niet: Je haakt een lossenketting en meet die over het breedste deel van de heupen. Ik heb het verder simpel gehouden: Eerst een band van een toer vasten, een paar toeren stokjes en nog een toer vasten. Vervolgens verder haken met toeren van 3-stokjes-groepjes en een eenvoudig randje onderaan. Tot slot reeg ik aan de binnenkant twee rijtjes elastiek door de band. 

Ze is er héél blij mee: Het rokje komt goed van pas voor de musical van groep 8, het schoolfeest enz. 

Het garen is Stylecraft Wondersoft Merry go Round Blue Denim, ik kocht het bij Atelier 6a. 

Gisteren zochten we alvast mooie hak-schoenen uit, waar ze ook goed op kan lopen. Ook die heeft ze nodig voor de musical: Ze mag 'op de planken' als Willemien Wielbasis, een nette, en ook héél pittige dame. Ik snap helemaal waarom ze haar voor die rol gekozen hebben. ;-) 

En nu wil ze nog een 'combertje' of hoe heet zo'n ding mam, een héél net jasje! Ik zal maar eens in mijn voorraad stof duiken en mijn naaimachine 'onder het stof vandaan halen' om te proberen low-budget iets te maken. :-) 

Kijk eens wat een bijzonder plaatje van mijn 14-jarige dochter met haar 2 vriendinnen. Mijn oog viel erop toen ze met zijn drieën gezellig bezig waren: Zo mooi, die uitgesproken haarkleuren bij elkaar. :-) Ze waren er zelf ook verrast over. 

We rommelen heerlijk wat aan, deze weken. Vorige week begon mijn middelbare school-dochter met vakantie. We knappen samen haar kamer op: Ze was helemaal uitgekeken op 2 roze wanden. Die zijn nu paars. Nu zijn we bezig met een paar meubeltjes een behandeling geven met Gesso en Greywash. Een experiment, maar het wordt leuk!

Jongste dochter wordt al lekker zelfstandig met koken en bakken. Vandaag bakte ze zelf heerlijke muffins, die ze samen met haar zus versierde. 

Nog 'zomaar een mooi plaatje' waar mijn oog op viel, toen ik mijn jongste dochter vorige week uitzwaaide naar school: Prachtig glinsterende druppels op frisgroene lenteblaadjes: Wat een moois is er te zien buiten in het lenteseizoen! 

Koningsdag

Hebben jullie een mooie Koningsdag gehad gisteren? Voor ons was het een dag met een gouden randje! Wat genoten we van het prachtige weer. Juist omdat de voorspellingen zo anders waren. Zondag regende het nog en vandaag rond de middag ook weer. Maar gisteren waren er allemaal blije mensen op straat, onder een helderblauwe lucht met prachtige witte wolken.

Mijn jongste dochter en ik waren voor de markt gezellig samen met Fimo-klei bezig geweest. Ik neem altijd een rekje oorbellen mee naar de markt en die was aardig leeg. De achterkamer werd omgebouwd tot klei-atelier: Zij maakte figuurtjes en kleine taartjes, ik kralen en bedeltjes.

Het meisje op de foto wijst: 'Mama, mag ik oorbellen?!' Dat ging de hele dag zo door. Je raadt het al, mijn rekje is wéér bijna leeg. ;-) 

Beide (jongste) dochters hielden mij gezelschap en ook mijn man kwam af en toe even kijken. Om beurten liepen we de markt even over. Jongste dochter hield in een opschrijfboekje precies bij wat verkocht werd. Als zij even de markt overging, droeg ze haar taak over, want ze wilde wel precies weten wat er allemaal verkocht was én voor hoeveel! :-)

Jongste dochter heeft het bloggen weer opgepakt. De loom-rage is voorbij, af en toe doet ze het nog. Maar nu is ze bezig met klei. Of ik haar blogje weer even onder de aandacht wil brengen?! Ze heeft de naam van haar blogje aangepast van Loomlove naar Crealove. Bij deze! :-) 

Granny-oorbellen

Voor mijn dochter en haar vriendinnetje maakte ik granny-oorbellen, voor het Koningsconcert afgelopen zaterdag. Dat leverde mij een opdrachtje op. Na het concert kwam er een klein meisje naar mij toe, het zusje van de vriendin van mijn dochter. 'Kan jij voor mij ook van die oorbellen maken?!' Natúúrlijk, zo'n verzoek kun je toch niet weigeren?! En zo zijn er vanmorgen 3 dametjes met gehaakte oorbellen in hun oren bij het Koningsontbijt op school: twee in groep 8 en één in groep 3. 

Mijn dochter heeft zich vanmorgen met zorg klaargemaakt: Rood-wit-blauwe kleding en accescoires. 

Het oranje kroontje, dat ik gisteravond nog snel haakte voor bij haar kapsel zag ze niet zo zitten. 'Nee mam, dat gaat vast los! Maar Spookie wil 'm wel op.' 

Kijk eens aan, Spookie is ook klaar voor het Koningsontbijt. Een tijdje geleden heb ik hem voorzien van een gebreide colsjaal, omdat zijn nek wel héél kwetsbaar is geworden. Nu nog een manier verzinnen hoe ik de gaatjes in z'n neus en wang netjes kan repareren. 

Het patroontje voor het kroontje vond ik bij Craftkitchen. 

Een paar weken geleden werd ik uitgenodigd om mee te doen aan een Link-party die ik nog niet kende. De Linkparty wordt georganiseerd door deze blogs: EyeLoveKnots en The Philosopher's Wife. Het leuke van 'Link-party's' vind ik dat je er nieuwe blogs ontdekt. Zo kan er aan de andere kant van de wereld iemand met dezelfde creatieve dingen bezig zijn als jijzelf, die je anders niet zou ontmoeten. 

Bij mijn blogje over Horsy kreeg ik deze reactie van Rachel van  The Philosopher's Wife: 'Love it! This little "horsy" is too cute! Great work! Thanks for linking up at The Yarn Fanatic Party! You're one of my features this week. :-) '

Leuk, dank je wel Rachel!

Dank je wel voor jullie reacties op mijn vorige blogje, dat deed mij heel goed! 

Fimo, fimo en nog eens fimo

De afgelopen weken verliepen niet zo soepel hier thuis. De energie ontbrak mij om te bloggen. Maar vandaag hadden we een héél gezellig dagje, mijn dochter, haar vriendinnetje en ik. 's Morgens vroeg vertrokken we met de auto naar Bussum naar het Fimo-festijn, georganiseerd door Eveline Klootwijk van Crealine. Ruim anderhalf uur rijden, maar dat mocht de pret niet drukken. Vanaf de achterbank klonk vrolijk gezang. Dochter en vriendin hadden 's avonds namelijk een uitvoering met hun tienerkoor. Konden ze mooi nog even inzingen samen! :-) 

Eenmaal in Bussum, reden we zo op onze bestemming af. De dames kozen een workshop uit en ik kon heerlijk rondneuzen bij de kraampjes met fimo-werkstukken,materialen en tijdschriften. Af en toe even kijken bij dochter en vriendin, die heerlijk bezig waren. Het eindresultaat mocht er zijn, zoals je op de eerste foto kunt zien. :-)

Na de workshop keken we nog even samen rond en (waar ik niet zoveel met het maken fimo-etenswaren heb, behalve dan schattige kleine bedeltjes) viel mijn dochter voor het boek: Fimo om van te smullen. Nou vooruit, dan kunnen ze volgende week nog even nagenieten. Beter om voorlopig ons huis te mijden, je weet maar nooit, het kan je een kunst-gebit opleveren. ;-) 

Op de terugweg genoot ik van de prachtige wolkenluchten, in combinatie met koolzaad-bermen langs de A6 door de polder. Wat een mooie rit en dat weer begeleid door vrolijk tienergezang! Een dag met een gouden randje, afgesloten met de uitvoering van vanavond: 

Mijn dochter mocht een solo zingen en dat ging goed. Bij Gospelkoor Rejoice heb ik 17 jaar in het combo gefloten. Mooi om ze weer te horen zingen en het combo te horen spelen. Het was een prachtige avond, tot eer van Koning Jezus, want Hij is die Koning waar het allemaal om draaide vanavond. 

Voor deze avond kreeg ik een 'geheime opdracht': Een burgemeesters-ketting maken voor de jongerenwerker van onze gemeente die het geheel als 'burgemeester' aan elkaar zou praten. Of ik zo'n ketting kon maken? Vast wel! Ik ging aan de slag met mijn bak afval-klei. Alle restjes en kruimeltjes klei verzamel ik daarin. 

Al die restjes werden met een paar druppels baby-olie om het geheel wat kneedbaarder te maken (oude polymeer-klei is vaak erg hard en brokkelig) tot een homogene massa gekneed. 

Al die kleuren door elkaar gekneed leverde een saaie, grijze massa op, precies wat ik wilde! :-) 

 Met behulp van ovale uitstekers maakte ik de schakels.

Na het bakken kregen ze een laagje zilververf.

De schakels werden met ringetjes aan elkaar gezet, nog een 'badge' eraan. En zo was de missie uiteindelijk geslaagd: Een heuse burgemeestersketting. 

Toen we vanmiddag terugliepen naar de auto verzuchtte mijn dochter: 'Ik heb nog nóóit zoiets moois zelf gemaakt'. Geef haar eens ongelijk! :-) Na het concert genoten we nog even na, met haar gezellige waxine-lichtje. En daarna als een haas naar bed: Volgende week de Eind-Cito-toets!

En dan nog een fimo-opdrachtje waar ik aan gewerkt heb: Een mini-workshop voor de Jeugd Alpha-cursus (de basis-beginselen van het christelijk geloof voor jongeren) in onze gemeente. Het was de bedoeling dat ze in een kwartier iets moesten maken. Tja, dan heb je niet zoveel keus. Het werden armbandjes, gevlochten van waxkoord met letterkralen, die ik zelf maakte van fimo-klei. Ik heb een héél handige kleispuit, waar je slierten mee maakt, die je in kleine stukjes snijdt. De letters heb ik erop geschreven met watervaste stift.

De letters WWJD staan voor What Would Jesus (voor christenen hét voorbeeld) Do: Om je er steeds aan te herinneren: Wat zou Jezus doen, als Híj de keuze moest maken waar ik nu voor sta. Mijn dochter wil ook zo'n armbandje. Die mag ze zelf maken. ;-) 

Horsy

Een tijdje geleden spotten mijn dochter en ik dit lieve paardje. Of ik die ook eens kon maken, vroeg ze. Het boekje met het patroon: 10 Wensdieren haken van Anja Toonen, kocht ik al maanden terug op de Krea Doe. Daarna bleef het erbij, maar ineens dacht ze er weer aan. 

En of het álsjeblieft dan eens een 'slappe' knuffel mocht zijn. 'Een slappe knuffel?!' 'Ja, zo een als we gezien hebben'. Aahh, nu weet ik wat ze bedoelt: Een heel los gehaakte knuffel. Veel te los vond ik, want de vulling kon je erdoor heen zien, en het lijfje was niet zo stevig opgevuld. En zo'n knuffel moest het dus worden!

Tja dat was nog een lastige opdracht, want alles wat mama haakt is stevig en goed strak opgevuld. 'Ja mam', voegde ze er nog aan toe, 'want laatst ging ik per ongeluk op Berenda liggen en toen had ik bijna een hersenschudding'. Ai, die kan ik in mijn zak steken. Ik ging aan de slag met de slappe knuffel en dit is 'm geworden: Horsy, een lief zacht paardje. Ik twijfelde voortdurend of 'ie toch niet té strak gehaakt was, en toch niet té stevig opgevuld. Maar Dochterlief is tevreden: Het hoofd wiebelt en ze kan 'm lekker platknuffelen. En de vulling schijnt er toch niet doorheen gelukkig. ;-)

Het kan dus: Een slappe knuffel haken die er toch netjes uitziet. Weer wat geleerd... :-)

Ik vond het patroon trouwens niet zo prettig haken. De schrijfster heeft haar heel eigen stijl van patronen uitwerken en die wijkt af van de bekende en logische amigurumi-manier. Maar dat is misschien persoonlijk, het boekje ziet er verder erg leuk en verzorgd uit.