Eorl Młody (2485-2545 TE) – wódz Éothéodów, pierwszy król Rohanu, który poprowadził ich z północy do Calenardhonu, ojciec Brego.
W 2510 roku, gdy Balkowie najechali Gondor, jego namiestnik, Cirion wysłał wiadomość z prośbą do Eorla o pomoc. Do Framburga dojechał tylko jeden goniec z sześciu, Borondir. Wtedy król Eotheodów przyjechał z odsieczą, która zadecydowała o zwycięstwie w bitwie na polach Celebrantu. W podzięce za pomoc, Cirion ofiarował mu prowincję Caledahorn Gondoru we władanie.
Eorl otrzymał przydomek Młody, ze względu na to, iż za młodu odziedziczył władzę po ojcu (miał tylko szesnaście lat). Również z powodu jasnych włosów oraz sił młodzieńczych, które nie opuszczały go aż do śmierci, tak go nazywano. Umarł w wieku 60 lat, podczas bitwy na Płaskowyżu z Easterlingami. Na jego cześć usypano Pierwszy Kurhan. Razem z nim pogrzebano jego konia Felarófa.
Etymologia[]
Imię Eorl jest staroangielskim tłumaczeniem rohirrimskiego słowa þuron, na które być może wpływa elficki rdzeń tur[1].
Eorl to staroangielskie słowo odnoszące się do osoby o randze szlacheckiej i jest przodkiem współczesnego "hrabiego". Był to najwyższy stopień szlachty w kulturze północnogermańskiej, wprowadzony do Wielkiej Brytanii dopiero pod koniec IX wieku, kiedy to zastąpił równoważny staroangielski tytuł ealdorman.
- ↑ J.R.R. Tolkien, "The Feanorian Alphabet, Part 1 & Quenya Verb Structure", in Parma Eldalamberon XXII (edited by Christopher Gilson and Arden R. Smith), p. 159, where Tolkien gives þorunahim as the genuine form of Eorlingas