Rohirrimowie – lud zamieszkujący Rohan.
Historia[]
Pierwotnym terenem, na którym mieszkali, były okolice źródła Anduiny, pomiędzy najdalszymi szczytami Gór Mglistych, a północnym skrajem Mrocznej Puszczy. W czasach panowania króla Gondoru Eärnila II przenieśli się na tereny pomiędzy Samotną Skałą, a rzeką Gladden. W tamtych czasach nazywali siebie Éothéodami.
W 2510 roku TE rozegrała się Bitwa na Polach Celebrantu, w której Éothéodzi pod wodzą Eorla wspomogli wojska namiestnika Gondoru, Ciriona. Ich odsiecz rozstrzygnęła o zwycięstwie nad Easterlingami. Cirion, w podzięce za pomoc, ofiarował im obszar Calenardhonu.
Od tej pory nowych mieszkańców tych ziem Gondorczycy nazwali Rohirrimami. Calenardhon zyskał nazwę Rohanu, Éothéodzi zaś zaczęli o sobie mówić Eorlingowie – Lud Eorla.
Charakterystyka[]
Rohirrimowie byli jasnowłosi, mieli też jasną cerę. Umierali naturalnie w wieku około osiemdziesięciu lat, przy czym pozostawali sprawni do starości. Zachowywali stare tradycje i obyczaje, a pisali archaiczną wersją Cirthu. J.R.R. Tolkien oparł kreację Rohirrimów na mieszkańcach wczesnośredniowiecznej Brytanii, np. język Rohanu jest odpowiednikiem staroangielskiego[1]. Ważną różnicą jest jednak to, że Rohirrimowie zatrzymali cechy stepowego ludu swoich przodków, Nortów: byli ludem kontynentalnym, słynęli jako wyśmienici jeźdźcy i ujeżdżacze dzikich koni. Ten styl został utrzymany w ekranizacji Petera Jacksona.
Etymologia[]
Rohirrimowie to w sindarinie Władcy Koni. Przez orków nazywani byli Ludźmi Koni.