Palmyra

Palmyra

Situs urbis Palmyrae

Palmyra fuit urbs Semitica olim praeclara in territorio praesentis provinciae Emesensis Syriae sita. Hic vestigia aevi Neolithici reperta sunt, et prima mentio scripta de urbe quae exstat iam ineunte millennio secundo ante aer. vulg. facta est. Palmyra primis saeculis a variis regibus recta, primo saeculo aer. vulg. ad imperium Romanum adiuncta est.

Urbs ex commeatibus mercatoriis opulenta facta est; Palmyreni enim erant mercatores peritissimi, qui colonias per Viam Sericam condiderunt et per imperium Romanum nundinabantur. Divitiis Palmyreni multa monumenta construxerunt, ut Magnum Xystum, Templum Beli, atque sepulchra peculiaria. Populus Palmyrenus erat mixtura Amoritarum, Aramaeorum, Arabiumque. Societas per tribus divisa erat. Incolae Palmyrene, dialecto Aramaica, sed etiam Graece in negotiis cum aliis civitatibus, loquebantur. Palmyreni artem et architecturam fecerunt quae aspectus occidentales et orientales coniungebant. Incolae tam deos locorum, quam deos Graeco-Romanos et Arabicos colebant.

Palmyra summam potestatem circa annum 260 attigit, cum Odenatus (Odaenathus) rex Palmyrenus Saporem I imperatorem Persicum vicerit. Odenato successit Zenobia regina praeclara, quae anno 270 ab imperio Romano descivit et Imperium Palmyrenum constituit. Anno 273 autem Aurelianus imperator urbem peremit, quae deinde a Diocletiano minore magnitudine restituta est. Palmyreni saeculo IV ad religionem Christianam, et post saeculum VII paulatim ad Islamicam conversi sunt, post quam pro Palmyrena et Graeca linguis Arabica substituta est.

Ante annum 273 urbs, ad provinciam Romanam Syriam adiuncta, aliquanta libertate usus est. Civitas generis Graeci saeculo II in coloniam Romanam commutata est, institutionibus regiminis Romanis additis, et anno 260 monarchia facta est. Post destructionem anni 273 Palmyra locus minoris momenti in Imperio Romano Orientali facta est. A Timuridis anno 1400 iterum destructa, oppidulum facta est et usque ad tempus recens mansit. Anno 1932 sub Mandato Francico ultimi incolae Palmyreni in novum vicum Tadmur moti sunt, et situm antiquum archaeologi effodere coeperunt. Anno 1980 situs Patrimonii totius mundi UNESCOnis nominatus est. Anno 2015 Palmyra capta est a grege Civitate Islamica appellata, quae multa monumenta antiqua destruxit. Die 27 Martii 2016 ab exercitu Syriaco recepta, iterum a Civitate Islamica die 11 Decembris 2016 capta est, deinde mense Martii 2017 ab exercitu Syriaco.

Monumenta destructa a Civitate islamica

Templum Beli,

Templum Domini Caelorum (Aramaice Baalshamin),

Arcus Septimi Severi,

Turris Marci Ulpi Elahbeli,

Tetrapylum.

De nominibus

Palmyra nomen Latinum a Graeco Παλμύρα (vel Παλμίρα) deducitur. Lingua Palmyrena Tadmor appellabatur; item Arabice تدمر Tadmur et Hebraice תַּדְמֹר Thadmor.

Tabula linguae Palmyrenae in Museo Lupariensi

Vide etiam

Alilat

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Palmyram spectant.

J.-P. Rey-Coquais, "Palmyra"^{[nexus deficit]}, in The Princeton Encyclopedia of Classical Sites (1976).