Jump to content

Index cancellariorum Germaniae

E Vicipaedia

Hi sunt Cancellarii Germaniae:

Nomen Officium incepit Officium terminatum est
Princeps Otho de Bismarck 14 Iulii 1867 (cancellarius Imperii Germanici remansit)
Nomen Officium incepit Officium terminatum est
Princeps Otho de Bismarck (iam cancellarius Foederationis
Germanicae Septemtrionalis)
20 Martii 1890
Comes Leo de Caprivi 20 Martii 1890 26 Octobris 1894
Princeps Clodovicus zu Hohenlohe-Schillingsfürst 29 Octobris 1894 17 Octobris 1900
Princeps Bernhardus de Bülow 17 Octobris 1900 14 Iulii 1909
Theobaldus de Bethmann Hollweg 14 Iulii 1909 13 Iulii 1917
Georgius Michaelis 14 Iulii 1917 1 Novembris 1917
Georgius Comes de Hertling 1 Novembris 1917 30 Septembris 1918
Princeps Maximilianus de Baden 3 Octobris 1918 9 Novembris 1918

Duces rectionis temporis Rerum Novarum Novembris (Reichskanzler, Reichsministerpräsident)

[recensere | fontem recensere]

Die 9 Novembris 1918 Maximilianus de Baden munus suum cancellarii Friderico Ebert commisit. Simul de die 10 Novembris 1918 Ebert una cum Hugone Haase (USPD - usque ad diem 29 Decembris 1918) et Philippo Scheidemann (SPD - a die 29 Decembris 1918) ad diem 7 Februarii 1919 praeses Consilii Legatorum Populi (Germanice Rat der Volksbeauftragten) erat, sed rectio cum duce Ebert etiam remanebat.

dux rectionis Mandatum Factio ducis
a die usque ad diem
Fridericus Ebert
(cancellarius)
9 Novembris 1918 11 Februarii 1919 SPD
Philippus Scheidemann
(praeses ministrorum)
13 Februarii 1919 20 Iunii 1919 SPD
Gustavus Bauer
(praeses ministrorum)
21 Iunii 1919 14 Augusti 1919 SPD

Cancellarii Rei Publicae Vimarii (Reichskanzler)

[recensere | fontem recensere]
Cancellarius Mandatum Factio cancellarii
a die usque ad diem
Gustavus Bauer 14 Augusti 1919 26 Martii 1920 SPD
Hermannus Müller 26 Martii 1920 8 Iunii 1920 SPD
Constantinus Fehrenbach 25 Iunii 1920 4 Maii 1921 Centrum
Josephus Wirth 10 Maii 1921 14 Novembris 1922 Centrum
Gulielmus Cuno 22 Novembris 1922 12 Augusti 1923
Gustavus Stresemann 13 Augusti 1923 30 Novembris 1923 DVP
Gulielmus Marx 30 Novembris 1923 15 Ianuarii 1925 Centrum
Ioannes Luther 15 Ianuarii 1925 12 Maii 1926 DVP
Gulielmus Marx 17 Maii 1926 12 Iunii 1928 Centrum
Hermannus Müller 28 Iunii 1928 27 Martii 1930 SPD
Henricus Brüning 30 Martii 1930 30 Maii 1932 Centrum
Franciscus de Papen 1 Iunii 1932 17 Novembris 1932 Centrum
Curtius de Schleicher 2 Decembris 1932 28 Ianuarii 1933

Dictatura (Führer und Reichskanzler, Reichskanzler, Leitender Minister)

[recensere | fontem recensere]

Hitler in testamento Iosephum Goebbels ut successorem eius nominavit sed titulum cancellarii usque ad mortem die 30 Aprilis 1945 servavit. Insequenti die etiam Goebbels sibi mortem conscivit, ergo Carolus Dönitz, etiam a Hitler Praeside Germaniae creato, Ludovicum Comitem Schwerin de Krosigk ducem ad interim administrationis Germaniae fecit. Die 23 Maii 1945 Civitates alligatae hunc administrationem deposuerunt et eius homines deprehenderunt.

Praesides Consilii Ministrorum Rei Publicae Democraticae Germanicae (1949-1990)

[recensere | fontem recensere]

Cancellarii Rei Publicae foederalis (Bundeskanzler)

[recensere | fontem recensere]
Cancellarius foederalis[1] Mandato Coalitio
(prima factio cancellarii)
a die usque ad diem
Conradus Adenauer 15 Septembris 1949 16 Octobris 1963 CDU/CSU, FDP, DP
Ludovicus Erhard 16 Octobris 1963 1 Decembris 1966 CDU/CSU, FDP
Curtius Georgius Kiesinger 1 Decembris 1966 21 Octobris 1969 CDU/CSU, SPD
Gulielmus Brandt 21 Octobris 1969 7 Maii 1974 SPD, FDP
Gualterus Scheel [2] 7 Maii 1974 16 Maii 1974 FDP
Helimutus Schmidt 16 Maii 1974 1 Octobris 1982 SPD, FDP
Helimutus Kohl 1 Octobris 1982 27 Octobris 1998 CDU/CSU, FDP
Gerardus Schröder 27 Octobris 1998 22 Novembris 2005 SPD, Virides
Angela Merkel 22 Novembris 2005 28 Octobris 2009 CDU/CSU, SPD
28 Octobris 2009 17 Decembris 2013 CDU/CSU, FDP
17 Decembris 2013 8 Decembris 2021 CDU/CSU, SPD
Olaus Scholz 8 Decembris 2021 .. SPD, Virides, FDP
  1. Ab anno 1949 qui administrationem Germaniae ducit dicitur Cancellarius foederalis
  2. ut cancellarius ad interim post quam Brandt se a munere removit