Osèng

Tumis wajan ( Chinese ) minangka teknik masak Cina sing bahan digoreng nganggo minyak panas sing sithik banget nalika diaduk ing wok . Teknik kasebut diwiwiti ing China lan ing pirang-pirang abad kepungkur wis sumebar ing wilayah liyane ing Asia lan Kulon.Para sarjana ngira manawa wajan (utawa wajan) bisa digunakake wiwit dinasti Han (206 SM - 220 Masehi) kanggo ngeringake gandum, ora kanggo masak, nanging nganti wangsa Ming (1368–1644) wok wis tekan modern lan ngidini masak cepet ing lenga panas. Sajrone abad kaping 20, nalika restoran lan kulawarga sing sugih bisa entuk minyak lan bahan bakar sing dibutuhake kanggo nggoreng, teknik masak sing paling akeh digunakake isih umob lan kukus. Masak goreng umume dadi pirang-pirang abad kepungkur amarga akeh wong sing bisa minyak lan bahan bakar, lan ing Kulon nyebar masarakat Cina.

^[1]

Tumis lan panganan Tionghoa dianjurake supaya sehat lan nyenengake amarga nggunakake sayuran, daging, lan iwak sing cukup entheng lan saos sing ora akeh banget, yen kalori tetep ing level sing cukup. Istilah basa Inggris "stir-fry" digawe dening YR Chao ing buku Buwei Yang Chao, How to Cook and Eat in Chinese (1945), kanggo njlentrehake teknik chǎo

. ^[2]