Bariskan Unal
She has been working in the media sector for more than 20 years, including working as Washington Correspondent/Representative for a news agency for 6 years. She completed her Phd in 2018.
less
Related Authors
InterestsView All (45)
Related Authors
Uploads
Papers by Bariskan Unal
Özet:
Kovid-19 salgınında yoğun, karmaşık ve sürekli değişen enformasyon akışı infodemiyi beraberinde getirdi. Kamuoyunun hem güncel salgın haberlerine hem rutin haberin ötesinde süregelen önemli kapsamlı bilgilere erişebilmesi önem kazanırken hem de salgına dair verilerin ve karmaşık bilgilerin anlaşılır şekilde aktarılması ile salgının günlük hayatlarına etkilerine ve çözümlerine dair enformasyon sağlanması da önemli hale geldi. Tüm bu bilgilerin güncel, geçerli ve kapsamlı şekilde sunulmasında ise basının önemi daha fazla ortaya çıktı. Bu noktada araştırmada, salgın döneminde uluslararası alanda en çok takip edilen gazeteler ile Türk gazetelerinin internet sitelerinin sayfa düzenlemeleriyle (1) güncel haberler, (2) salgınla ilgili genel ve süregelen önemli bilgiler, (3) karmaşık verilerin anlaşılır sunumu ve (4) salgının hayata etkilerine dair dört alanda okuyucuların enformasyona karmaşa yaşamadan, kolay, hızlı ve kapsamlı şekilde ulaşabilmesinde işlevsel enformasyon platformu görevi görüp göremediklerine Tematik Analiz yöntemiyle ve Iyengar'ın haber çerçeveleme (epizodik ve tematik) sınıflandırmasını websayfa dizaynına uyarlanarak bakıldı. Araştırmada, Guardian ve New York Times'ın internet sayfalarını salgın sürecine hızlı adapte ettiği gerek özel koronavirüs sayfaları açarak gerekse bu sayfalarda salgınla ilgili zengin haber içerikleri sınıflandırmaları ve özel diğer uygulamalar yoluna giderek salgına dair kapsamlı enformasyon platformu görevi gördükleri, hatta bazı noktalarda okuyuculara kamusal alan ve paylaşım platformu sağladıkları görüldü. Türkiye'de ise Hürriyet'in sınırlı düzenlemeleri harici genel anlamda gazetelerin internet sayfalarında salgın sonrası düzenlemelere gitmediği, salgınla ilgili haberlerin günlük haber akışının ötesinde sunulmadığı, ayrıca sitelerde salgına dair enformasyonun dağınık yer aldığı tespit edildi. Bu da Türk basınının salgın sürecine adaptasyonda geri kaldığını ve bu noktada önemli adımlar atması gerekliliğini ortaya koymaktadır.
----- Abstract:
In the outbreak of Covid-19, the ongoing, intense, and complicated information flows have created the infodemic. The public's need for live updates, general information on the virus, information on the effect of the pandemic in daily life, and as well as the need for the understanding of complex data has increased. In that case, the central role of the press to provide updated, credible, and comprehensive information has emerged, as well. The press which provides quick but comprehensive information and acts as an information platform is an antidote for infodemi. This article examines whether the webpages of the international and national newspapers function as an "information platform" by providing fast, broad, and easily accessible information about the development of coronavirus pandemic for the public. By adapting Iyengar's framing approach to website designs and using thematic analysis, the article looks at webpage designs and classifications through four themes; (1) providing live updates through one platform, (2) providing general information on the virus and the pandemic, (3) explaining complex
ÖZET Araştırma, gazeteci karakterin beyaz perdede ilk göründüğü 1933'ten toplumsal gerçekçi akımı da kapsayan 1965'e, Türk sinemasında gazeteci imajı/imgesini ele almıştır. Toplumlarda gazeteciye güven-güvensizlikte filmlerde sunulan imajlar da etkilidir. Özellikle ardıllarına model oluşturduğundan ilk dönemlerde kurulup basmakalıplaştırılan imajların tespiti kamunun süregelen bakışını ve gazeteci temsilinin sinemada kökenini anlamada önem taşır. Bu bağlamda çalışmada, gazetecinin ana veya etkin yan karakter olduğu 28 film, Campbell ve Vogler'in Kahraman Yolculuğu ile Amerikan filmlerinde gazetecilerin yolculuk şeması temelinde ve sinemada gazeteci karakterine dair ortaya konan sınıflandırmalar, arketipler ve stereotipler üzerinden belirlenen parametrelerle analiz edilmiştir. Araştırma sonucuna göre, Türk filmlerinde gazetecinin yolculuğunda anlatı kendi özgün yapısını kurmaktadır. Klasik Yeşilçam'da hem Hakikat Araştırmacısı hem Manşet Gazetecisi kahraman arketipine yerleştirilirken, toplumsal gerçekçilik filmlerinde ilki özgür basın temsilcisi/kahraman, ikincisi kötü adam/güdümlü gazeteci olarak inşa edilmekte, gazeteci Kılık Değiştiren ve hafiye olarak da sunulmaktadır. Sinema genelindeki gazeteci stereotiplerinin bazıları Türk filmlerinde belirirken, özgün stereotip inşaları da bulunmaktadır. Tüm bu temsillerin özünde basının gücüne dair mitlerin inşası dikkati çekmektedir.
ABSTRACT
Cinema helps shaping the image of journalists in the popular culture with recurring archetypes, stereotypes and stock characters in the movies. In this study, we aimed to look at the images of journalists in Hollywood movies which were screened after 2010, and in all these movies we analyzed, the journalists and the issues of the press were at the center of story. In this perspective, we have chosen Spotlight as an example of “ideal” journalist, Truth as an “imperfect” and Nightcrawler as a “villain” journalist. In the study, the protagonists were analyzed according to the stages of “heroes` journey” based on Campbell and Vogler‟s books, and also to the narrative scheme of Greimas. And in addition to that, to identify and designate which archetypes these protagonists represent, we drew upon the work of other scholars who have studied the image of journalists in the popular culture. On the other hand, we created two new characterization categories to depict journalists in the movies as “Protector of Democracy” and “Front Page” journalists. Besides that, we tried to find out whether these movies impose the recurring stereotypes, stock characters. Cinema not only shapes the image of journalists but also reinforces some myths pertaining to the sector and the society as a whole. With this perspective, we searched which myths/discourses were established and implied in these movies. In the end, we reach a conclusion that the Hollywood uses especially heroes, scoundrels, scapegoats and trickster archetypes to depict journalists. Moreover, while protagonists in Spotlight and Truth represent the “Protector of Democracy”, the main characters in Nightcrawler exemplify the “Front Page” journalists. We found that although some stereotypes on journalists persist in these movies, some others are about to dissipate. Furthermore, we see that through both heroes and scoundrels these movies imply and emphasize the importance of a free and independent press in the USA. We also notice that these movies reflect desire, fear, and expectations of their era, and foresee the future developments in the American society, as Ryan and Kellner indicated. We come up with a conclusion that while Hollywood movies reinforce and strengthen the free press myth, they also still contribute the unfavorable images of journalists with recurring archetypes and stereotypes on journalists and the press.
This study analyzes The New York Times feature published on May 24th, 2020, “U.S. Deaths Near 100.0000, An Incalculable Loss”, specifically its headline, content, and page design within the framework of critical discourse analysis with the help of semiotics and myths. Analyzing the stand the NYT took against the public fatigue in the face of rapidly increasing cases of Covid-19 and its death toll is important to discuss the emerging questions towards journalism amid the pandemic era. The analysis shows that the NYT constructs and centers its discourse on being “us”, and supports this through a three-layered opposite component: them-us, name (word)-people (real person), and number (abstract)-human life (concrete-real). Besides, with these discourses, NYT breaks the classic myths that appear in the daily news. It turns the “Other World” myth into “Our World” by showing the pandemic is a problem for all of us; both breaks and reinforces the “Disaster myth” by depicting the death of the innocent; and transforms the “Victim myth” from self-sacrifice to “incalculable” loss. Moreover, when compared with modern front-page designs, the front-page design is unprecedented and “a first in modern times” by having only one news on the whole page and no photographs or graphics. Moreover, the front-page, by commemorating the victims and hearkening back to Vietnam and the 9/11 memorials with its appearance, becomes a symbolic memorial for Covid-19 victims in the U.S. In that perspective, the newspaper makes this edition historicized and immortalized. (Please check the extended abstract for further information on the back after the conclusion).
Özet
Bu çalışmada The New York Times’ın 24 Mayıs 2020 tarihli “ABD’de ölümler 100,000’e yaklaştı, hesaplanamaz kayıp” haberinin manşeti, metni, birinci sayfa ve internet sayfası tasarımı, göstergebilim ve mitlerin de yardımıyla eleştirel söylem analizi çerçevesinde incelenmiştir. Gazetenin Kovid-19 salgınında hızla artan vaka ve ölümler noktasında kamuoyundaki kanıksamaya karşı duruş sergilemesi, salgın döneminin habercilikte ortaya çıkardığı yeni sorgulamaları ve söylemleri ele almak açısından önem taşımaktadır. Araştırmada, gazetenin “onlar-biz” birlikteliği, “isim-insan” bağı ve “rakam-varlık” karşıtlığı olmak üzere üç katmanlı söylemle “biz”lik yaratarak toplumsal kanıksamaya karşı çıktığı görülmüştür. Ayrıca, gazete söylemleriyle diğer insanları ötekileştiren Öteki Dünya mitini “Bizim Dünyamız”a çevirmiş, Felaket Miti’ni masumların ölümünü imgeleyerek hem kırmış hem pekiştirmiş, ölümlerin kendini feda etmeye dönüştürüldüğü Kurban Miti’ni “hesaplanamaz” kayba işaret ederek yıkmıştır. Gazetenin fotoğraf, grafik bulunmayan ve tek bir habere yer verilen birinci sayfa tasarımı ise modern birinci sayfa tasarımında yenilik sunmakta, internet tasarımı bilgi-insani unsur dengesi örneği göstermektedir. Bunun yanında gazetenin birinci sayfası, kurbanların isimlerini tarihe kazımasıyla ve görsel dizaynının 11 Eylül ve Vietnam anıtlarını çağrıştırmasıyla ABD’de Kovid-19 nedeniyle ölenler için simgesel “anıt”a dönüşmektedir. Tüm bu etmenlerle gazetenin bu baskısı özgün ve daha önce görülmemiş bir yapı sergileyerek tarihileştirmekte, ölümsüzleşmektedir.
This article examines the image of woman journalist in Turkish cinema from 1940 to 1980. Cinema, in general and especially in the early periods, reinforces patriarchal norms on women. Women are mainly associated with private areas, marriage, and maternity. However, journalism requires women to be in the public sphere as an active individual. The study looks closely at how Turkish films intertwine women as being a journalist and a female. In this regard, the study examines which archetypes, stereotypes and stock characters are built on about female journalists and women in general, and whether movies imply “the free press myth” through these journalist characters. The study reveals that the women journalists are not restricted to the sob sister characters, starting from the first movie in Turkish cinema. They are portrayed as Truth Searchers and Front Page Journalists who can fearlessly go after criminals, villains, tricksters. Moreover, the films reinforce and strengthen the free-press myth through the female journalist characters by emphasizing the power and the crucial role of the press in a democracy. Besides, compared with Yesilcam’s submissive, powerless women characters, the films picture the women journalists more smart, independent, ambitious, active and fearless, and that they have a voice and power. However, the female journalists still must choose between a career and a personal life, in compliance with the patriarchal ideology both in Yesilcam and popular cinema. In this respect, the films legitimize the patriarchal norms by showing the women journalists choosing love over their careers and ready to quit the job at the end. While “well-behaved” women get their “marriage award”, femme fatales and the ones overstep into the men’s world intensely are punished as a consequence of their acts at the end of the films. The study concludes that although the female journalists are portrayed as more independent and powerful in the films, patriarchal norms in Turkish cinema continue to be reinforced through female journalist characters.
This article proposes an alternative method of categorizing movie journalists based on how a journalist performs his or her job and adheres to professional principles. The article highlights two main character types in films in terms of the journalist’s stance and his or her conduct: “Front Page” and “Truth Searcher” journalists. These two character types are drawn from previous scholarly studies, journalistic principles, and two cornerstone journalism films in cinema history: The Front Page, which created ongoing journalist stereotypes, and All the President’s Men, which portrayed ideal journalists. This article also uncovers the journalistic archetypes, myths, discourses, and messages found in films by analyzing the films’ narrative structures. It examines three movies in this respect: Spotlight, Truth, and Nightcrawler, all of which were produced after 2010 and all of which feature a journalist as the main character.
Abstract
While cinema depicts journalist since the 1930s, films on journalism establish and reinforce the free press myth, and also reflect tendencies of their society in its discourse. In this perspective, we have chosen Spotlight since its protagonists have a victory; Truth due to its heroine has a defeat; and Nightcrawler, in which the villain has a victory. In the study, to look at the free myth on journalism and to designate films insights on social and political situations at a given point in history, protagonists and narratives were analyzed according to Schock's The United Theory of Narrative and diagnostic critique of Douglas Kellner. In the analysis, we have seen that movies reinforce the free press and American democracy myths through all type of journalists and narratives. Besides, these films appear to reflect their period's desire, fear, and conflicts, and also inspired by the leaders of their period (Barack Obama) or predict the future leaders (Donald Trump). In conclusion, the analysis shows that films about journalism reinforce the free press myth, and also represent their period's tendencies, conflicts, and crises and have some prediction about the future, and give messages to the society Barışkan Ünal, Dr.,
Books by Bariskan Unal
Özet:
Kovid-19 salgınında yoğun, karmaşık ve sürekli değişen enformasyon akışı infodemiyi beraberinde getirdi. Kamuoyunun hem güncel salgın haberlerine hem rutin haberin ötesinde süregelen önemli kapsamlı bilgilere erişebilmesi önem kazanırken hem de salgına dair verilerin ve karmaşık bilgilerin anlaşılır şekilde aktarılması ile salgının günlük hayatlarına etkilerine ve çözümlerine dair enformasyon sağlanması da önemli hale geldi. Tüm bu bilgilerin güncel, geçerli ve kapsamlı şekilde sunulmasında ise basının önemi daha fazla ortaya çıktı. Bu noktada araştırmada, salgın döneminde uluslararası alanda en çok takip edilen gazeteler ile Türk gazetelerinin internet sitelerinin sayfa düzenlemeleriyle (1) güncel haberler, (2) salgınla ilgili genel ve süregelen önemli bilgiler, (3) karmaşık verilerin anlaşılır sunumu ve (4) salgının hayata etkilerine dair dört alanda okuyucuların enformasyona karmaşa yaşamadan, kolay, hızlı ve kapsamlı şekilde ulaşabilmesinde işlevsel enformasyon platformu görevi görüp göremediklerine Tematik Analiz yöntemiyle ve Iyengar'ın haber çerçeveleme (epizodik ve tematik) sınıflandırmasını websayfa dizaynına uyarlanarak bakıldı. Araştırmada, Guardian ve New York Times'ın internet sayfalarını salgın sürecine hızlı adapte ettiği gerek özel koronavirüs sayfaları açarak gerekse bu sayfalarda salgınla ilgili zengin haber içerikleri sınıflandırmaları ve özel diğer uygulamalar yoluna giderek salgına dair kapsamlı enformasyon platformu görevi gördükleri, hatta bazı noktalarda okuyuculara kamusal alan ve paylaşım platformu sağladıkları görüldü. Türkiye'de ise Hürriyet'in sınırlı düzenlemeleri harici genel anlamda gazetelerin internet sayfalarında salgın sonrası düzenlemelere gitmediği, salgınla ilgili haberlerin günlük haber akışının ötesinde sunulmadığı, ayrıca sitelerde salgına dair enformasyonun dağınık yer aldığı tespit edildi. Bu da Türk basınının salgın sürecine adaptasyonda geri kaldığını ve bu noktada önemli adımlar atması gerekliliğini ortaya koymaktadır.
----- Abstract:
In the outbreak of Covid-19, the ongoing, intense, and complicated information flows have created the infodemic. The public's need for live updates, general information on the virus, information on the effect of the pandemic in daily life, and as well as the need for the understanding of complex data has increased. In that case, the central role of the press to provide updated, credible, and comprehensive information has emerged, as well. The press which provides quick but comprehensive information and acts as an information platform is an antidote for infodemi. This article examines whether the webpages of the international and national newspapers function as an "information platform" by providing fast, broad, and easily accessible information about the development of coronavirus pandemic for the public. By adapting Iyengar's framing approach to website designs and using thematic analysis, the article looks at webpage designs and classifications through four themes; (1) providing live updates through one platform, (2) providing general information on the virus and the pandemic, (3) explaining complex
ÖZET Araştırma, gazeteci karakterin beyaz perdede ilk göründüğü 1933'ten toplumsal gerçekçi akımı da kapsayan 1965'e, Türk sinemasında gazeteci imajı/imgesini ele almıştır. Toplumlarda gazeteciye güven-güvensizlikte filmlerde sunulan imajlar da etkilidir. Özellikle ardıllarına model oluşturduğundan ilk dönemlerde kurulup basmakalıplaştırılan imajların tespiti kamunun süregelen bakışını ve gazeteci temsilinin sinemada kökenini anlamada önem taşır. Bu bağlamda çalışmada, gazetecinin ana veya etkin yan karakter olduğu 28 film, Campbell ve Vogler'in Kahraman Yolculuğu ile Amerikan filmlerinde gazetecilerin yolculuk şeması temelinde ve sinemada gazeteci karakterine dair ortaya konan sınıflandırmalar, arketipler ve stereotipler üzerinden belirlenen parametrelerle analiz edilmiştir. Araştırma sonucuna göre, Türk filmlerinde gazetecinin yolculuğunda anlatı kendi özgün yapısını kurmaktadır. Klasik Yeşilçam'da hem Hakikat Araştırmacısı hem Manşet Gazetecisi kahraman arketipine yerleştirilirken, toplumsal gerçekçilik filmlerinde ilki özgür basın temsilcisi/kahraman, ikincisi kötü adam/güdümlü gazeteci olarak inşa edilmekte, gazeteci Kılık Değiştiren ve hafiye olarak da sunulmaktadır. Sinema genelindeki gazeteci stereotiplerinin bazıları Türk filmlerinde belirirken, özgün stereotip inşaları da bulunmaktadır. Tüm bu temsillerin özünde basının gücüne dair mitlerin inşası dikkati çekmektedir.
ABSTRACT
Cinema helps shaping the image of journalists in the popular culture with recurring archetypes, stereotypes and stock characters in the movies. In this study, we aimed to look at the images of journalists in Hollywood movies which were screened after 2010, and in all these movies we analyzed, the journalists and the issues of the press were at the center of story. In this perspective, we have chosen Spotlight as an example of “ideal” journalist, Truth as an “imperfect” and Nightcrawler as a “villain” journalist. In the study, the protagonists were analyzed according to the stages of “heroes` journey” based on Campbell and Vogler‟s books, and also to the narrative scheme of Greimas. And in addition to that, to identify and designate which archetypes these protagonists represent, we drew upon the work of other scholars who have studied the image of journalists in the popular culture. On the other hand, we created two new characterization categories to depict journalists in the movies as “Protector of Democracy” and “Front Page” journalists. Besides that, we tried to find out whether these movies impose the recurring stereotypes, stock characters. Cinema not only shapes the image of journalists but also reinforces some myths pertaining to the sector and the society as a whole. With this perspective, we searched which myths/discourses were established and implied in these movies. In the end, we reach a conclusion that the Hollywood uses especially heroes, scoundrels, scapegoats and trickster archetypes to depict journalists. Moreover, while protagonists in Spotlight and Truth represent the “Protector of Democracy”, the main characters in Nightcrawler exemplify the “Front Page” journalists. We found that although some stereotypes on journalists persist in these movies, some others are about to dissipate. Furthermore, we see that through both heroes and scoundrels these movies imply and emphasize the importance of a free and independent press in the USA. We also notice that these movies reflect desire, fear, and expectations of their era, and foresee the future developments in the American society, as Ryan and Kellner indicated. We come up with a conclusion that while Hollywood movies reinforce and strengthen the free press myth, they also still contribute the unfavorable images of journalists with recurring archetypes and stereotypes on journalists and the press.
This study analyzes The New York Times feature published on May 24th, 2020, “U.S. Deaths Near 100.0000, An Incalculable Loss”, specifically its headline, content, and page design within the framework of critical discourse analysis with the help of semiotics and myths. Analyzing the stand the NYT took against the public fatigue in the face of rapidly increasing cases of Covid-19 and its death toll is important to discuss the emerging questions towards journalism amid the pandemic era. The analysis shows that the NYT constructs and centers its discourse on being “us”, and supports this through a three-layered opposite component: them-us, name (word)-people (real person), and number (abstract)-human life (concrete-real). Besides, with these discourses, NYT breaks the classic myths that appear in the daily news. It turns the “Other World” myth into “Our World” by showing the pandemic is a problem for all of us; both breaks and reinforces the “Disaster myth” by depicting the death of the innocent; and transforms the “Victim myth” from self-sacrifice to “incalculable” loss. Moreover, when compared with modern front-page designs, the front-page design is unprecedented and “a first in modern times” by having only one news on the whole page and no photographs or graphics. Moreover, the front-page, by commemorating the victims and hearkening back to Vietnam and the 9/11 memorials with its appearance, becomes a symbolic memorial for Covid-19 victims in the U.S. In that perspective, the newspaper makes this edition historicized and immortalized. (Please check the extended abstract for further information on the back after the conclusion).
Özet
Bu çalışmada The New York Times’ın 24 Mayıs 2020 tarihli “ABD’de ölümler 100,000’e yaklaştı, hesaplanamaz kayıp” haberinin manşeti, metni, birinci sayfa ve internet sayfası tasarımı, göstergebilim ve mitlerin de yardımıyla eleştirel söylem analizi çerçevesinde incelenmiştir. Gazetenin Kovid-19 salgınında hızla artan vaka ve ölümler noktasında kamuoyundaki kanıksamaya karşı duruş sergilemesi, salgın döneminin habercilikte ortaya çıkardığı yeni sorgulamaları ve söylemleri ele almak açısından önem taşımaktadır. Araştırmada, gazetenin “onlar-biz” birlikteliği, “isim-insan” bağı ve “rakam-varlık” karşıtlığı olmak üzere üç katmanlı söylemle “biz”lik yaratarak toplumsal kanıksamaya karşı çıktığı görülmüştür. Ayrıca, gazete söylemleriyle diğer insanları ötekileştiren Öteki Dünya mitini “Bizim Dünyamız”a çevirmiş, Felaket Miti’ni masumların ölümünü imgeleyerek hem kırmış hem pekiştirmiş, ölümlerin kendini feda etmeye dönüştürüldüğü Kurban Miti’ni “hesaplanamaz” kayba işaret ederek yıkmıştır. Gazetenin fotoğraf, grafik bulunmayan ve tek bir habere yer verilen birinci sayfa tasarımı ise modern birinci sayfa tasarımında yenilik sunmakta, internet tasarımı bilgi-insani unsur dengesi örneği göstermektedir. Bunun yanında gazetenin birinci sayfası, kurbanların isimlerini tarihe kazımasıyla ve görsel dizaynının 11 Eylül ve Vietnam anıtlarını çağrıştırmasıyla ABD’de Kovid-19 nedeniyle ölenler için simgesel “anıt”a dönüşmektedir. Tüm bu etmenlerle gazetenin bu baskısı özgün ve daha önce görülmemiş bir yapı sergileyerek tarihileştirmekte, ölümsüzleşmektedir.
This article examines the image of woman journalist in Turkish cinema from 1940 to 1980. Cinema, in general and especially in the early periods, reinforces patriarchal norms on women. Women are mainly associated with private areas, marriage, and maternity. However, journalism requires women to be in the public sphere as an active individual. The study looks closely at how Turkish films intertwine women as being a journalist and a female. In this regard, the study examines which archetypes, stereotypes and stock characters are built on about female journalists and women in general, and whether movies imply “the free press myth” through these journalist characters. The study reveals that the women journalists are not restricted to the sob sister characters, starting from the first movie in Turkish cinema. They are portrayed as Truth Searchers and Front Page Journalists who can fearlessly go after criminals, villains, tricksters. Moreover, the films reinforce and strengthen the free-press myth through the female journalist characters by emphasizing the power and the crucial role of the press in a democracy. Besides, compared with Yesilcam’s submissive, powerless women characters, the films picture the women journalists more smart, independent, ambitious, active and fearless, and that they have a voice and power. However, the female journalists still must choose between a career and a personal life, in compliance with the patriarchal ideology both in Yesilcam and popular cinema. In this respect, the films legitimize the patriarchal norms by showing the women journalists choosing love over their careers and ready to quit the job at the end. While “well-behaved” women get their “marriage award”, femme fatales and the ones overstep into the men’s world intensely are punished as a consequence of their acts at the end of the films. The study concludes that although the female journalists are portrayed as more independent and powerful in the films, patriarchal norms in Turkish cinema continue to be reinforced through female journalist characters.
This article proposes an alternative method of categorizing movie journalists based on how a journalist performs his or her job and adheres to professional principles. The article highlights two main character types in films in terms of the journalist’s stance and his or her conduct: “Front Page” and “Truth Searcher” journalists. These two character types are drawn from previous scholarly studies, journalistic principles, and two cornerstone journalism films in cinema history: The Front Page, which created ongoing journalist stereotypes, and All the President’s Men, which portrayed ideal journalists. This article also uncovers the journalistic archetypes, myths, discourses, and messages found in films by analyzing the films’ narrative structures. It examines three movies in this respect: Spotlight, Truth, and Nightcrawler, all of which were produced after 2010 and all of which feature a journalist as the main character.
Abstract
While cinema depicts journalist since the 1930s, films on journalism establish and reinforce the free press myth, and also reflect tendencies of their society in its discourse. In this perspective, we have chosen Spotlight since its protagonists have a victory; Truth due to its heroine has a defeat; and Nightcrawler, in which the villain has a victory. In the study, to look at the free myth on journalism and to designate films insights on social and political situations at a given point in history, protagonists and narratives were analyzed according to Schock's The United Theory of Narrative and diagnostic critique of Douglas Kellner. In the analysis, we have seen that movies reinforce the free press and American democracy myths through all type of journalists and narratives. Besides, these films appear to reflect their period's desire, fear, and conflicts, and also inspired by the leaders of their period (Barack Obama) or predict the future leaders (Donald Trump). In conclusion, the analysis shows that films about journalism reinforce the free press myth, and also represent their period's tendencies, conflicts, and crises and have some prediction about the future, and give messages to the society Barışkan Ünal, Dr.,
Daha eline kalemi, defteri yeni alan çocuktan soyut çizgilere anlam yüklemesini ve bunları zihnine yerleştirmesini beklemekteyiz. Öğretmenlerimizin de bunu birinci sınıfta başarmasını...
İşte bu kitap, öğretmenlerin bu süreçte en fazla ihtiyaç duyduğu, zihinlerindeki soruları yanıtlayan, 69 ay ila 7 yaşlarındaki farklı bilişsel düzeydeki çocukların hepsine hitap edebilecek kapsamlı bir ilkokuma yazma yöntemi olan DNA Modeli’ni sunuyor.
DNA Modeli, DNA’nın çift sarmalı gibi çözümleme ve bireşim yöntemlerini çocuğun bilişsel gelişim aşamalarına göre harmanlıyor ve Türkçenin yapı taşlarının belirli bir mantık ve sistematiklikle kavratılmasını sağlıyor.
Model Gazi Ünal’ın, 1980’lerden bu yana kendi öğrencileri üzerinde ve eğitim koçluğu yaptığı öğretmenlerin sınıflarında uygulayıp geliştirdiği 40 yıllık bir çalışmasının ürünü. Bu noktada, sonuçları test edilmiş, sağlamlığı kanıtlanmış birinci sınıf öğretmenleri için doğru çıkış noktası oluşturacak bir model.
Kitap hem teorik hem uygulama içeriyor.
Kitapta hem alandaki tartışmaları ve DNA Modeli’nin felsefesini hem de a’dan z’ye modelin gün gün nasıl uygulanışını gösteren Yılık İşleniş Planı’nı bulacaksınız.
Sistemli ve programlı benzersiz rehber vazifesi gören bu kitabı eline alan öğretmenin tek yapması gereken, DNA Modeli’ni kavrayıp işleniş planlarını gün gün uygulamak.
Hatta model, yurt dışında yaşayıp çocuklarına Türkçe okuma-yazmayı öğretmekte zorlanan ebeveynlere de hitap ediyor.
Product and company names mentioned in this work are the trademarks of their respective owners. While every care has been taken in preparing this work, neither the authors nor Vernon Art and Science Inc. may be held responsible for any loss or damage caused or alleged to be caused directly or indirectly by the information contained in it. Every effort has been made to trace all copyright holders, but if any have been inadvertently overlooked the publisher will be pleased to include any necessary credits in any subsequent reprint or edition. Cover design by Vernon Press. Cover image: "Rendered cinema fimstrip", iStock.com/gl0ck
Özet:
Kovid-19 salgınında yoğun, karmaşık ve sürekli değişen enformasyon akışı infodemiyi beraberinde getirdi. Kamuoyunun hem güncel salgın haberlerine hem rutin haberin ötesinde süregelen önemli kapsamlı bilgilere erişebilmesi önem kazanırken hem de salgına dair verilerin ve karmaşık bilgilerin anlaşılır şekilde aktarılması ile salgının günlük hayatlarına etkilerine ve çözümlerine dair enformasyon sağlanması da önemli hale geldi. Tüm bu bilgilerin güncel, geçerli ve kapsamlı şekilde sunulmasında ise basının önemi ile özellikle gazetelerin internet sitelerinin platform olarak fonksiyonu daha fazla ortaya çıktı. Bu noktada araştırmada, salgın döneminde uluslararası alanda en çok takip edilen gazeteler ile Türk gazetelerinin internet sitelerinin sayfa düzenlemeleriyle (1) güncel haberler, (2) salgınla ilgili genel ve süregelen önemli bilgiler, (3) karmaşık verilerin anlaşılır sunumu ve (4) salgının hayata etkilerine dair dört alanda okuyucuların enformasyona karmaşa yaşamadan, kolay, hızlı ve kapsamlı şekilde ulaşabilmesinde işlevsel “enformasyon platformu” görevi görüp göremediklerine Tematik Analiz yöntemiyle ve Iyengar’ın haber çerçeveleme (epizodik ve tematik) sınıflandırmasını websayfa dizaynına uyarlanarak bakıldı. Araştırmada, Guardian ve New York Times’ın internet sayfalarını salgın sürecine hızlı adapte ettiği gerek özel koronavirüs sayfaları açarak gerekse bu sayfalarda salgınla ilgili zengin haber içerikleri sınıflandırmaları ve özel diğer uygulamalar yoluna giderek salgına dair kapsamlı enformasyon platformu görevi gördükleri, hatta bazı noktalarda okuyuculara kamusal alan ve paylaşım platformu sağladıkları görüldü. Türkiye’de ise Hürriyet’in sınırlı düzenlemeleri harici genel anlamda gazetelerin internet sayfalarında salgın sonrası düzenlemelere gitmediği, salgınla ilgili haberlerin günlük haber akışının ötesinde sunulmadığı, ayrıca sitelerde salgına dair enformasyonun dağınık yer aldığı tespit edildi. Bu da Türk basınının salgın sürecine adaptasyonda geri kaldığını ve bu noktada önemli adımlar atması gerekliliğini ortaya koymaktadır. Ayrıca araştırmanın bulguları, habercilik yaklaşımları açısından gelecekte haberciliğin evrildiği veya evrilmesi gereken yöne dair de işaretler ve öngörüler vermektedir. Salgınla birlikte ön plana çıkan ve teknolojiyle bilginin daha çok hızlı akması nedeniyle gerekliliği giderek artacak görünen habercilik yaklaşımları şöyle görünmektedir: (1) Veri haberciliği, (2) görsel anlatım: multimedya, infografik, simülasyonlu haber sunum (ilk maddeyi de destekleyen), (3) rutin haberlerin sunumunda bağlamsal haberciliğin artması ve (4) “günlük haberden” devamlı güncellenen dönemsel veya dönem ötesi haberlere de yöneliş.
Ünal, Barışkan (2021). “Geçmişten Geleceğe Habercilik Yaklaşımlarında Dönüşümler,” Medya Çalışmaları: Tarih, Dijitalleşme ve Dönüşüm. Ed. Erkam Temir. Ankara: Nobel Yayınları, s. 37-84.
Giriş:
Gazetecilik günümüzde küreselleşme, sosyal ve kurumsal gelişmeler, internet ve teknolojinin hızlı dönüşümüyle önemli bir değişim sürecinden geçmektedir. Basının özellikle sosyal medya ile nereye gittiği tartışılırken, aslında geleceği öngörebilmek ve yeni perspektifler ortaya koyabilmek ancak haberciliğin geçmişten günümüze süreçlerine ayna tutmakla mümkündür. Fakat basın tarihine bakıldığında genellikle teknolojik gelişmeler, basın sahipliği, yasal düzenlemeler, basın özgürlüğü ve etik ilkeler üzerinden basın tarihinin kaleme alındığı görülür. Basının geçirdiği süreçlere habercilik yaklaşımları açısından tarihsel perskpektifte bakan çalışmalar ise çok sınırlıdır. Halbuki basın sosyal bir kurum olmakla birlikte habercilik işin yapılış şekli ve özüdür; teknoloji, toplumsal ve kurumsal dönüşümlerle habercilik yaklaşımları da daima dönüşüm geçirmiştir.
Bu bölüm, habercilik yaklaşımlarının süreçlerini geçmişten günümüze tartışarak tarihsel perspektif içinde ele almakta ve tüm süreçlerden yola çıkarak internetle birlikte gelen fırsat ve zorlukların yanı sıra gelecekte evrilebileceği yönleri tartışmaktadır. Bu kapsamda pasif haber toplayıcılığından sistematik haberciliğe geçiş, kitle gazeteciliğiyle sansasyonel ve objektif haberciliği, savaşlar ve toplumsal gelişmelerle açıklayıcı/yorumsayıcı, bağlamsal ve araştırmacı gazetecilik gibi temel yaklaşımlar ele alınacaktır.
Ancak habercilikteki yaklaşımlar tarihsel süreçte doğrusal bir ilerleme katetmeyip iç içe geçmiştir ve habercilik sürekli devam eden ve evrilen bir süreçtir. Bu nedenle doğrusal ilerlemeci bir tarihsel perspektif sunulmamakta, habercilik yaklaşımlarının dünü ve bugünü bağlama oturtularak anlatılmaya çalışılmaktadır. Ayrıca, habercilikte farklı ve ülkelere göre değişen bazı yaklaşımlar olmakla birlikte bölüm, özellikle 20. yüzyılda gazetecilik alanındaki gelişmelere öncülük ettiğinden ve diğer ülkelere de yayılarak küreselleştiğinden Anglo-Amerikan gazetecilik geleneği üzerinden gelişen habercilik yaklaşımlarıyla sınırlandırılmıştır.
ABD gazetecilik tarihinde önemli olaylardan birini ele alan filmde, konu her ne kadar gerçeklere dayansa da sinemanın kendi yaratım sürecine girdiğinde anlatı haline dönüşmekte, mitik unsurlarla bezenmekte, izleyicinin filmin yaşanmış bir hikâye olduğunun bilincinde olmasıyla da sinema ve gerçeğin iç içe geçtiği mitik bir gerçeklik veya gerçeğin mitleştiği bir durum yaratılmaktadır. Dolayısıyla Spotlight, sinemanın tarihsel olayları mitleştirmesi, hegemonik iktidar ile baskı aygıtlarının iç içeliği ve "özgür basın miti" açısından incelenmesi gereken bir anlatı yapısı sunmaktadır.
Bu bağlamda bu makalede filmin mitik yapısına, bu mitlerin ortaya koyduğu söylemlerle bu yapıda ortaya çıkan "kahramanın yolculuğu"na, hegemonik erkeklik iktidarı ve bunun karşısında "özgür basın miti" bağlamında bakılmaktadır
ABSTRTACT
Cinema helps shaping the image of journalists in the popular culture with recurring archetypes, stereotypes and stock characters in the movies. In this study, we aimed to look at the images of journalists in Hollywood movies which were screened after 2010, and in all these movies we analyzed, the journalists and the issues of the press were at the center of story. In this perspective, we have chosen Spotlight as an example of “ideal” journalist, Truth as an “imperfect” and Nightcrawler as a “villain” journalist. In the study, the protagonists were analyzed according to the stages of “heroes` journey” based on Campbell and Vogler‟s books, and also to the narrative scheme of Greimas. And in addition to that, to identify and designate which archetypes these protagonists represent, we drew upon the work of other scholars who have studied the image of journalists in the popular culture. On the other hand, we created two new characterization categories to depict journalists in the movies as “Protector of Democracy” and “Front Page” journalists. Besides that, we tried to find out whether these movies impose the recurring stereotypes, stock characters. Cinema not only shapes the image of journalists but also reinforces some myths pertaining to the sector and the society as a whole. With this perspective, we searched which myths/discourses were established and implied in these movies. In the end, we reach a conclusion that the Hollywood uses especially heroes, scoundrels, scapegoats and trickster archetypes to depict journalists. Moreover, while protagonists in Spotlight and Truth represent the “Protector of Democracy”, the main characters in Nightcrawler exemplify the “Front Page” journalists. We found that although some stereotypes on journalists persist in these movies, some others are about to dissipate. Furthermore, we see that through both heroes and scoundrels these movies imply and emphasize the importance of a free and independent press in the USA. We also notice that these movies reflect desire, fear, and expectations of their era, and foresee the future developments in the American society, as Ryan and Kellner indicated. We come up with a conclusion that while Hollywood movies reinforce and strengthen the free press myth, they also still contribute the unfavorable images of journalists with recurring archetypes and stereotypes on journalists and the press.
Abstract: In the outbreak of Covid-19, the ongoing, intense, and complicated information flows have created the infodemic. The public's need for live updates, general information on the virus, information on the effect of the pandemic in daily life, and as well as the need for the understanding of complex data has increased. In that case, the central role of the press to provide updated, credible, and comprehensive information has emerged, as well. The press which provides quick but comprehensive information and acts as an information platform is an antidote for infodemi. This article examines whether the webpages of the international and national newspapers function as an “information platform" by providing fast, broad, and easily accessible information about the development of coronavirus pandemic for the public. By adapting Iyengar’s framing approach to website designs and using thematic analysis, the article looks at webpage designs and classifications through four themes; (1) providing live updates through one platform, (2) providing general information on the virus and the pandemic, (3) explaining complex
İlknur KILINÇ, Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım bölümü mezunudur. Yüksek Lisansını Hacettepe Üniversitesi Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Yönetim Bilimi bölümünde tamamladı. Doktorasını Gazi Üniversitesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım Ana Bilim Dalı’nda “Kurumsal İtibar Yönetiminde Sosyal Sorumluluk Uygulamaları: Çevreci Sivil Toplum Örgütleri Üzerine Bir Araştırma” teziyle 2017 yılında tamamladı. Ankara’da ulusal gazete, reklam ve halkla ilişkiler şirketi ve sendikada uzun yıllar görev yaptı. 2018 yılından bu yana Kastamonu Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Ana Bilim Dalında Dr. Öğretim Üyesi olarak çalışmaktadır. Yazarın ulusal yayınevinde yayınlanmış kitabı, hakemli dergilerde makaleleri, kısa belgesel filmi, karma fotoğraf sergilerinde sergilenmiş fotoğrafları bulunmaktadır.
2
data with infographics, and (4) providing information and advises about the effect of the pandemic on daily life. The study shows that the Guardian and New York Times have quickly adapted their websites to pandemic conditions by creating separate coronavirus pages and providing a wide range of information on four themes that the article examines. Hence, these newspapers function as comprehensive information platforms, as well as a public sphere for their readers. On the other hand, while Hurriyet has implemented limited changes, Sabah and Sözcü have not changed their webpage styles at all. The study reveals that Turkish newspapers need to take more steps to adapt their both news and webpage styles to the pandemic conditions and to provide comprehensive information on coronavirus for their readers.