Jump to content

Ժան Պոլ Սարտր

Փոխել հղումները
Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ժան Պոլ Սարտր
ֆր.՝ Jean-Paul Sartre
Ծնվել էհունիսի 21, 1905(1905-06-21)[1][2][3][…] Փարիզ, Ֆրանսիա[4]
Մահացել էապրիլի 15, 1980(1980-04-15)[1][3][5][…] (74 տարեկան) Փարիզի 14-րդ շրջան, Ֆրանսիա
բնական մահով
ԳերեզմանՄոնպարնաս գերեզմանատուն[6]
Բնակության վայր(եր)Փարիզ, Մեդոն, Լա Ռոշել, Հավր և Լան
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Դավանանքաթեիզմ
Ուղղությունէքզիստենցիալիզմ, աթեիզմ, ֆենոմենոլոգիա, ֆրանսիական փիլիսոփայություն, մարքսիզմ և Մայրցամաքային փիլիսոփայություն
Մասնագիտությունդրամատուրգ, իմացաբան, վիպասան, սցենարիստ, կենսագիր, գրական քննադատ, ակնարկագիր, Դիմադրության մարտիկ, քաղաքական հրապարակախոս, գրող, փիլիսոփա, հակապատերազմային ակտիվիստ, հրապարակախոս, մտավորական և երգերի հեղինակ
Հաստատություն(ներ)Կոնդորսե լիցեյ
Գործունեության ոլորտփիլիսոփայություն, իմացաբանություն, բարոյագիտություն, քաղաքականություն, ֆենոմենոլոգիա և Գոյաբանություն
ԱնդամակցությունԱրվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա
Ալմա մատերԱնրի IV լիցեյ, Բարձրագույն նորմալ դպրոց, Հատեմեր, Լյուդովիկոս Մեծի լիցեյ և Փարիզի համալսարան
Տիրապետում է լեզուներինֆրանսերեն[7][8]
Ազդվել էՄարտին Հայդեգեր, Լուի-Ֆերդինանդ Սելին, Էմանուել Լևինաս, Գեորգ Վիլհելմ Ֆրիդրիխ Հեգել, Կարլ Մարքս և Էդմունդ Հուսերլ
Պարգևներ
ՀայրJean-Baptiste Sartre?
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Jean-Paul Sartre Վիքիպահեստում

Ժան Պոլ Սարտր (ֆր.՝ Jean-Paul Sartre, հունիսի 21, 1905(1905-06-21)[1][2][3][…], Փարիզ, Ֆրանսիա[4] - ապրիլի 15, 1980(1980-04-15)[1][3][5][…], Փարիզի 14-րդ շրջան, Ֆրանսիա), Ֆրանսիացի էքզիստենցիալիստ փիլիսոփա, վիպագիր, և քննադատ։ Գրականության Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր (1964, մրցանակից հրաժարվել է)։ Սարտրի թատերգությունները թարգմանվել են հայերեն[13]։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ժան Պոլ Էյմար Սարտրը ծնվել է 1905 թվականի հունիսի 21-ին Փարիզում։ Երբ նա երկու տարեկան էր, մահանում է նրա հայրը՝ Ֆրանսիական ռազմածովային ուժերի սպան, որից հետո մայրը՝ Անն-Մարի Շվեյցերը, վերցնելով որդուն, տեղափոխվում է իր ծնողների մոտ՝ Փարիզի արվարձանում գտնվող Մյոդոն ավան։ Նա մոր և տատիկի կողմից կդաստիարակվի որպես կաթոլիկ։ 1909 թվականին աջ աչքը հիվանդանում է լեյկոմիայով, որից հետո, ինչպես ինքը հետագայում կնշի, մնում է «կես կույր և շեղակն»։ 1916 թվականին մայրը նորից է ամուսնանում և ընտանիքը տեղափոխվում է Լա Ռոշել։ 1917-1919 թվականներին սովորում է Լա Ռոշելի լիցեյում։ 1920 թվականին տեղափոխվում է Փարիզ, որտեղ հանձնում է լիցեյի ավարտական քննության առաջին մասը, 1922 թվականին՝ երկրորդ մասը, իսկ 1924-1928 թվականներին սովորում է Փարիզի Բարձրագույն Նորմալ Դպրոցում (École Normale Supérieure)։ 1927 թվականին գրում է թեզիսը, բայց ձախողում է ավարտական քննությունը։ 1929 թվականին վերահանձնելով քննությունը՝ հավաքում է ամենաբարձր միավորները՝ ստանում Փիլիսոփայության որակավորում։ Միևնույն ժամանակ ծանոթանում է Սիմոնա դը Բովուարի հետ, որը նույն քննությանը հավաքել էր երկրորդ ամենաբարձր միավորները։ 1931-1939 թվականներին տարբեր քաղաքների (Հավր, Լան և այլն) լիցեյներում դասավանդում է փիլիսոփայություն, լինում Բեռլինում, որտեղ ուսումնասիրում է Էդմունդ Հուսերլի և Մարտին Հայդեգգերի աշխատությունները, տպագրում առաջին երկերը։ 1939 թվականին զինվորագրվում է բանակ, նույն թվականին Ալբեր Քամյուի հետ հիմնադրում են «Պայքար» (Combat) լրագիրը։ 1940 թվականին գերմանացիներ ներխուժում են Ֆրանսիա, հունիսի 21-ին Սարտրը գերեվարվում է։ Նա ազատվում է գերությունից միայն 1941 թվականի մարտին։ Վերադառնում է Փարիզ, որտեղ համախոհների հետ հիմնում է «Սոցիալիզմ և Ազատություն» դիմադրության խմբակը, որը, սակայն, գոյատևում է մինչ նույն տարվա հոկտեմբեր։ 1941-1944 թվականներին դասավանդում է փիլիսոփայություն Կոնդորսե լիցեյում։ 1943 թվականին Ալբեր Քամյուի հետ հիմնադրում են նոր փիլիսոփայություն՝ էքզիստենցիալիզմ։ 1944 թվականին դադարեցնում է դասավանդումները՝ իր ամբողջ ժամանակահատվածը ստեղծագործելուն տրամադրելու։ Սարտրը մահանում է 1980 թ. ապրիլի 15-ին՝ Փարիզում[14]։

Ստեղծագործություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սիմոնա դը Բովուարը, Սարտրը և Չեն Կուբայում, 1960

Սարտրն այն մարդկանցից էր, որոնց համար հստակ փիլիսոփայական դիրքորոշումն իրենց ստեղծագործական էության առանցքն է։ Թեև սնվելով տարբեր աղբյուրներից, օրինակ, Հուսերլի ազատ, լիովին կանխամտածված գիտակցության մտքից և Հայդեգգերի էքզիստենցիալիզմից, էքզիստենցիալիզմը, որը Սարտրը ձևակերպեց և ժողովրդականացրեց, խորապես ինքնատիպ էր։ Դրա և դրա հեղինակի ժողովրդականությունը, որն իր գագաթնակետին հասավ քառասունականներին, Սարտրի տեսական աշխատությունները, ինչպես նաև նրա նորավեպերն ու թատերախաղերը կազմում էին իր ժամանակակի գրականության առանցքային ներշնչանքի աղբյուրներից մեկը։ Նրա փիլիսոփայությական աշխարհայացքում աթեիզմը համարվում է ինքնըստինքյան ակնհայտ՝ «Աստծո կորուստը» չի սգվում։ Մարդը դատապարտված է ազատության, ազատության ցանկացած հեղինակությունից, նա կարող է փորձել խուսափել դրանից, աղավաղել և հերքել այն, բայց որի հետ նա ստիպված է առերեսվելու, եթե նա ուզում է դառնալ բարոյական էակ։ Մարդկային կյանքի իմաստը չի սահմանվել նրա գոյությունից առաջ։ Հենց որ սարսափելի ազատությունը գիտակցվել է, մարդն ինքը պետք է սահմանի իր իմաստը, պետք է նվիրի ինքն իրեն այս աշխարհի իր դերին, իրագործի իր ազատությունը։ Եվ որևէ մեկի այս փորձը զուր է առանց այլոց «համերաշխության»։

Եզրակացությունները, որոնց գրողը պետք է հանգի այս դիրքորոշումից ելնելով, սկսվում են «Ի՞նչ է գրականությունը» ("Qu'est-ce que la littérature?") աշխատությունում՝ 1948 թվական. գրականությունն այլևս անձնական զբաղմունք չէ, ոչ էլ մեծապես կերպարների և իրավիճակների նկարագրություն, այլ վերաբերում է մարդկային ազատությանը և նրա (նաև հեղինակի) պարտականություններին։ Գրականությունը կատարյալ է, գեղարվեստական ստեղծագործությունը բարոյական գործունեություն է։

Սարտրի և Բովուարի գերեզմանը Մոնպարնաս գերեզմանատանը

Թեև նրա վաղ, մեծ մասամբ հոգեբանական, ստեղծագործությունները՝ «Երևակայություն» (L'Imagination-1936), «Ուրվագիծ հույզերի տեսության» (Esquisse d'une théorie des émotions-1939), «Երևակայականը՝ երևակայության ֆենոմենոլոգիական հոգեբանություն» (L'Imaginaire: psychologie phénoménologique de l'imagination-1940), հարաբերականորեն աննշմար մնացին, Սարտրի առաջին վեպը, «Սրտխառնոց» (La Nausée-1938), և «Պատը» (Le Mur-1938) պատմվածքների ժողովածուն, անմիջապես ճանաչում և հաջողություն բերեցին նրան։ Դրանք վառ արտահայտում էին Սարտրի՝ օտարման և նվիրվածության, նաև արվեստի միջոցով փրկվելու վաղ էքզիստենցիալական թեմաները։

Սարտրի գլխավոր փիլիսոփայական աշխատությունը՝ «Գոյը և չգոյը» (¨L'Etre et le néant¨-1943) իր՝ գոյության գաղափարի վիթարի կառուցվածքայնացումն է, որից ծագում է ժամանակակից էքզիստենցիալիզմի մեծ մասը։ Էքզիստենցիալիստական մարդասիրության գաղափարը, որը Սարտրը քարոզում էր իր հայտնի «Էքզիստենցիալիզմը մարդասիրություն է» (¨L'existentialisme est un humanisme¨-1946) ակնարկում, նշմարվում է նաև իր՝ «Ազատության ուղիները» (¨Les Chemins de la liberté¨-1945-1949) վիպաշարքում։

Սարտրը, հավանաբար, ավելի հայտնի է որպես թատերագիր։ «Ճանճերում» (¨Les Mouches¨-1943) երիտասարդ մարդասպանի իրագործած ազատությունը հակադրվում է անզոր Յուպիտերին, մինչդեռ «Ելք չկա» թատերախաղում դժոխքը հայտնվում է որպես մարդկանց միասնականություն։

Սարտրը լայնորեն ներգրավված էր գրաքննադատությունում և հրատարակել է ուսումնասիրություններ Շառլ Բոդլերի (Baudelaire-1947) և Ժան Ժենեի (Jean Genet-1952) մասին։ 1964 թվականին լույս է տեսել նրա պատանեկության կենսագրությունը՝ «Բառեր» (Les Mots)։ [15]

Հայերեն հրատարակություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Սրտխառնոց (վեպ), թարգմանությունը ֆրանսերենից Հայկ Ֆելեքյանի, Երևան, «Անտարես», 2016թ, 264 էջ

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 Internet Broadway Database — 2000.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Archivio Storico Ricordi — 1808.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 NooSFere (ֆր.) — 1999.
  6. ↑ https://www.landrucimetieres.fr/spip/spip.php?article994
  7. ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  8. ↑ CONOR.Sl
  9. ↑ The Nobel Prize in Literature 1964 — Nobel Foundation.
  10. ↑ The Nobel Prize amounts — Nobel Foundation.
  11. ↑ https://actualitte.com/article/48360/prix-litteraires/le-22-octobre-1964-jour-ou-sartre-refusa-le-prix-nobel
  12. ↑ Les "douze meilleurs romans français du demi-siècle" (ֆր.) / J. Fenoglio — Paris: Société éditrice du Monde, 1950. — ISSN 0395-2037; 1284-1250; 2262-4694
  13. ↑ Թատերգություն / Ժան-Պոլ Սարտր; Ֆրանս. թարգմ.՝ Վ. Նալբանդյան, Ս. Ալաջաջյան, Ալ. Թոփչյան; Խմբ.՝ Դ.Գ. Հովսեփյան; Առաջաաբ. հեղ.՝ Յու. Զավադսկի. - Երևան։ Սովետական գրող, 1985. - 412 էջ
  14. ↑ Bloom, Harold, ed. Jean-Paul Sartre. Infobase Publishing, 2009.
  15. ↑ http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1964/sartre-bio.html

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1901-1925

Սյուլի-Պրյուդոմ (1901) • Թեոդոր Մոմզեն (1902) • Բյոռնստեռնե Բյոռնսոն (1903) • Ֆրեդերիկ Միստրալ / Խոսե Էչեգարայ (1904) • Հենրիկ Սենկևիչ (1905) • Ջոզուե Կարդուչչի (1906) • Ռեդյարդ Կիպլինգ (1907) • Ռուդոլֆ Քրիստոֆ Էյքեն (1908) • Սելմա Լագերլյոֆ (1909) • Պաուլ Հեյզե (1910) • Մորիս Մետերլինկ (1911) • Գերհարդ Հաուպտման (1912) • Ռաբինդրանաթ Թագոր (1913) • Ռոմեն Ռոլան (1915) • Վերներ Ֆոն Հեյդենստամ (1916) • Կարլ Գյելլերուպ / Հենրիկ Պոնթոպիդան (1917) • Կարլ Շպիտելեր (1919) • Կնուտ Համսուն (1920) • Անատոլ Ֆրանս (1921) • Խասինտո Բենավենտե ի Մարտինես (1922) • Ուիլյամ Բաթլեր Եյթս (1923) • Վլադիսլավ Ստանիսլավ Ռայմոնտ (1924) • Ջորջ Բեռնարդ Շոու (1925)

1926-1950
1951-1975

Պեր Լագերքվիստ (1951) • Ֆրանսուա Մորիակ (1952) • Ուինսթոն Չերչիլ (1953) • Էռնեստ Հեմինգուեյ (1954) • Հալդոր Լաքսնես (1955) • Խուան Ռամոն Խիմենես (1956) • Ալբեր Կամյու (1957) • Բորիս Պաստեռնակ (1958) • Սալվատորե Քվազիմոդո (1959) • Սեն-Ժոն Պերս (1960) • Իվո Անդրիչ (1961) • Ջոն Ստայնբեք (1962) • Յորգոս Սեֆերիս (1963) • Ժան Պոլ Սարտր (1964) • Միխայիլ Շոլոխով (1965) • Շմուել Ագնոն / Նելլի Զաքս (1966) • Միգել Անխել Աստուրիաս (1967) • Յասունարի Կավաբատա (1968) • Սեմյուել Բեքեթ (1969) • Ալեքսանդր Սոլժենիցին (1970) • Պաբլո Ներուդա (1971) • Հայնրիխ Բյոլ (1972) • Պատրիկ Ուայթ (1973) • Հարրի Մարտինսոն / Էյվինդ Յոնսոն (1974) • Էուջենիո Մոնտալե (1975)

1976-2000

Սոլ Բելլոու (1976) • Վիսենտե Ալեյքսանդրե (1977) • Իսահակ Բաշևիս Զինգեր (1978) • Օդիսեաս Էլիտիս (1979) • Չեսլավ Միլոշ (1980) • Էլիաս Քանետտի (1981) • Գաբրիել Գարսիա Մարկես (1982) • Վիլյամ Գոլդինգ (1983) • Յարոսլավ Սեյֆերտ (1984) • Կլոդ Սիմոն (1985) • Վոլե Շոյինկա (1986) • Իոսիֆ Բրոդսկի (1987) • Նագիբ Մահֆուզ (1988) • Կամիլո Խոսե Սելա (1989) • Օկտավիո Պաս (1990) • Նադին Գորդիմեր (1991) • Դերեկ Ուոլկոտ (1992) • Թոնի Մորիսոն (1993) • Կենձաբուրո Օէ (1994) • Շեյմաս Հինի (1995) • Վիսլավա Շիմբորսկա (1996) • Դարիո Ֆո (1997) • Ժոզե Սարամագո (1998) • Գյունտեր Գրաս (1999) • Գաո Սինցզյան (2000)

2001-2025

Վիդիադհար Սուրաջպրասադ Նայփոլ (2001) • Իմրե Կերտես (2002) • Ջոն Մաքսվելլ Կուտզե (2003) • Էլֆրիդե Ելինեկ (2004) • Հարոլդ Փինթեր (2005) • Օրհան Փամուկ (2006) • Դորիս Լեսինգ (2007) • Ժան-Մարի Լեկլեզիո (2008) • Հերտա Մյուլլեր (2009) • Մարիո Վարգաս Լյոսա (2010) • Թոմաս Թրանսթրյոմեր (2011) • Մո Յան (2012) • Ալիս Մանրո (2013) • Պատրիկ Մոդիանո (2014) • Սվետլանա Ալեքսիևիչ (2015) • Բոբ Դիլան (2016) • Կաձուո Իսիգուրո (2017) • Օլգա Տոկարչուկ (2018) • Փեթեր Հանդքե (2019) • Լուիզա Գլյուկ (2020) • Աբդուլռազաք Գուրնա (2021) • Աննի Էռնո (2022) • Յուն Ֆոսե (2023) • Հան Կան (2024)

Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժան Պոլ Սարտր» հոդվածին։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժան Պոլ Սարտր» հոդվածին։
 ⛭ 
  Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ժան_Պոլ_Սարտր&oldid=9785680» էջից