Xesús no islam
1.png)  | |
| Nome orixinal | (ar) عيسى ابن مريم |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | Reino herodiano, Roma Antiga |
| Desaparición | c. 33 , Xetsemaní |
| Morte | sen valor sen valor |
| Profetas do islam | |
| ← Yahya ibn Zakaryia – Muhammad in Islam (en)  → | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Islam |
| Actividade | |
| Ocupación | predicador, misioneiro |
| Familia | |
| Nai | Mariam |
| Cronoloxía | |
| nacemento virxinal
| |
| Descrito pola fonte | Islamskiy enciklopedicheskiy slovar (en) Islam: an encyclopedic dictionary (en) New World Encyclopedia (en) |
No islam, Xesús ou Isa (en árabe: ʿĪsā ibn Maryam عِيسَى ٱبْنُ مَرْيَمَ; literalmente, "Xesús, fillo de María") é o penúltimo profeta e mensaxeiro de Deus e do Mesías, enviado para guiar aos Fillos de Israel cun libro chamado Injīl (Evanxeo).
No Corán, descríbese a Xesús como o mesías (en árabe: al-Masīḥ), nacido dunha virxe e obrador de milagres quen, acompañado polos seus discípulos, é rexeitado polas autoridades relixiosas xudías. Porén, en contra da narrativa tradicional cristiá, non se menciona a súa crucifixión nin a súa resurrección; no seu lugar, dise que foi salvado por Deus e ascendeu aos ceos. O Corán sitúa a Xesús entre os grandes profetas e refírese a el con diversos títulos. Xesús foi precedido polo profeta Yahya (Xoán Bautista) e seguido por Mahoma, que segundo o Corán foi mencionado polo propio Xesús baixo o nome de Ahmad.
Para os cristiáns, Xesús é a encarnación de Deus, o Fillo de Deus feito carne, mais o Corán négalle calquera divindade a Xesús en varios dos seus versos, ao tempo que insinúa que o propio Xesús nunca se declarou persoalmente Deus ou Fillo de Deus. O islam ensina que a mensaxe orixinal de Xesús foi alterada (en árabe: taḥrīf). Como o resto de profetas do islam, Xesús é chamado tamén musulmán (literalmente, "sometido [a Deus]"), xa que predicou aos seus seguidores o seguimento da "vía recta" (en árabe: Ṣirāṭ al-Mustaqīm). A tradición islámica atribúelle unha gran cantidade de milagres a Xesús.
Segundo a escatoloxía islámica, Xesús regresará unha segunda vez para matar ao falso mesías (en árabe: ad-Dajjāl); despois, as antigas tribos de Gog e Magog (en árabe: Yaʾjūj Maʾjūj) dispersaranse. Unha vez Deus acabe con elas, Xesús reinara sobre o mundo establecendo a paz e a xustiza, para logo finar de morte natural e ser soterrado xunto con Mahoma no cuarto nicho da Cúpula Verde de Medina.
Nacemento
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Natividade de Xesús.
- Véxase tamén: Maryam (surah) e María no islam.
O Corán comeza a historia de Xesús contando o nacemento da súa nai, María, e o seu servizo no templo de Xerusalén baixo o coidado do profeta Zacarías, que sería o pai de Yahya (Xoán Bautista). A natividade de Xesús empeza nas seccións 19:16-34 e 3:45-53 do Corán.[1] Existen diversas variacións desta narración e engadidos feitos por historiadores musulmáns en séculos posteriores. Malia que a teoloxía islámica afirma que María era un "recipiente puro", non admite o concepto da Inmaculada Concepción propio do cristianismo.[2][3][4]
Anunciación
[editar | editar a fonte]- Véxase tamén: Anunciación.
A exexese islámica sostén o nacemento virxinal de Xesús en Belén, dun xeito similar aos Evanxeos.[5] A narración comeza co anuncio do anxo Gabriel a María, declarándoa honrada sobre as mulleres de todas as nacións coa boa nova dun fillo puro.[6]
Gabriel sentencia que o fillo deberá chamarse Xesús, o Mesías, e que será un gran profeta. María pregunta como é posible a concepción se nunca tivo contacto cun home, ao que o anxo contesta que Deus decretar a súa vontade e facela realidade.[7]
A continuación, María supera as dores do parto grazas a unha corrente de auga que aparece baixo os seus pes para beber, e unha palmeira da que tomar dátiles para se alimentar. Tras o nacemento, leva ao seu fillo ao templo, onde é cuestionada polos anciáns. Xa que Gabriel lle ordenou manter silencio, María apunta ao bebé, que proclama:[8]
Xesús afirmou: "Son realmente un servo de Allah. El destinoume para ser profeta e recibir a Escritura. Fíxome unha beizón para calquera lugar polo que pase, e pediume que estableza a oración e ofreza a esmola namentres viva, e que sexa bo coa miña nai. Mais non me fixo arrogante ou provocador. A paz sexa comigo o día que nacín, o día que morra, e o día que regrese de novo á vida!"Corán, 19:30-33
A capacidade de falar dende o berce é un dos seis milagres atribuídos a Xesús no Corán, unha noción que tamén aparece no Evanxeo árabe da infancia, un texto do século VI.[9][10] Segundo varios hadiths, nin Xesús nin María choraron durante o nacemento.[11]
Narracións do nacemento
[editar | editar a fonte]A fe islámica reproduce algunhas ideas presentes na tradición cristiá sobre a virxindade de María (ou Maryam) no momento da concepción de Xesús. A descrición máis detallada da anunciación son as suras 3 e 19 do Corán, onde se indica que Deus (Allah) enviou un anxo para comunicarlle a Maryam que pronto tería un fillo, malia ser virxe.[12]
Algúns especialistas sinalaron que a sura 19 é moi semellante ao Evanxeo de Lucas.[13] A anunciación é mencionada dúas veces no Corán, e en ambas as dúas María recibe a mensaxe de que foi escollida por Deus para ter un fillo. Na primeira destas mencións, o mensaxeiro (que, para moitos musulmáns, é o arcanxo Gabriel) adopta a forma dun home.[14]
O historiador musulmán do século VIII, Ibn Ishaq (704-767), escribiu no seu Kitab al-Mubtada ("Libro sobre o comezo") que Zacarías foi o gardián de María durante un breve tempo, até que xa non puido mantela. Xa que logo, trasladouna cun carpinteiro, Xurxo. Recluída nunha igrexa, atópase cun mozo chamado Xosé; ambos axúdanse mutuamente, realizando tarefas como a recollida da auga. Porén, a súa descrición do nacemento de Xesús segue a versión do Corán, engadindo que o parto en Belén sucedeu xunto a unha palmeira infectada.[15]
Pola súa banda, o erudito persa al-Tabari (839-923) menciona a chegada de emisarios do rei de Persia con agasallos para o Mesías (dun xeito similar aos Reis Magos), así como a orde dada a un home chamado Xosé (non se especifica se é o marido de María) para levar a nai e fillo cara a Exipto, e despois regresar a Nazaret.[16]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Watt 2013, p. 18.
- ↑ Kearns 2008, pp. 254-255.
- ↑ McDowell & Walker 2013, p. 12.
- ↑ Leirvik 2010, p. 47.
- ↑ Watt 2013, p. 19.
- ↑ Khalidi 2001, p. 51.
- ↑ Leirvik 2010, p. 58.
- ↑ Watt 2013, p. 31.
- ↑ Leirvik 2010, p. 34.
- ↑ Zebiri 2000.
- ↑ Glassé 2001, p. 239.
- ↑ Sarker 2004, p. 260.
- ↑ Jackson 2003, p. 73.
- ↑ Peters 2009, p. 23.
- ↑ Watt 2013, p. 39.
- ↑ Watt 2013, p. 46.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Glassé, Cyril (2001). The New Encyclopedia of Islam (en inglés). AltaMira Press. ISBN 9780759101906.
- Kearns, Cleo McNelly (2008). The Virgin Mary, Monotheism and Sacrifice (en inglés). Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-47223-4.
- Jackson, Montell (2003). Islam Revealed (en inglés). Xulon Press Inc. ISBN 9781591608691.
- Khalidi, Tarif (2001). The Muslim Jesus: Sayings and Stories in Islamic Literature (en inglés). Harvard University Press. ISBN 978-0-674-00477-1.
- Leirvik, Oddbjørn (2010). Images of Jesus Christ in Islam (en inglés). Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-4411-8662-1.
- McDowell, Jim; Walker (2013). Understanding Islam and Christianity: Beliefs That Separate us and How to Talk About Them (en inglés). Harvest House Publishing. ISBN 9780736949910.
- Peters, Francis Edward (2009). Islam: A Guide for Jews and Christians (en inglés). Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-2548-6.
- Sarker, Abraham (2004). Understand My Muslim People (en inglés). Barclay Press. ISBN 9781594980022.
- Watt, W. Montgomery (2013). Muslim-Christian Encounters: Perceptions and Misperceptions (en inglés). Routledge. ISBN 978-1-317-82043-7.
- Zebiri, Kate (2000). "Contemporary Muslim Understanding of the Miracles of Jesus". The Muslim World (en inglés) 90 (1-2): 71–90. doi:10.1111/j.1478-1913.2000.tb03682.x.
