Pierre Loti
Louis Marie Julien Viaud, nado en Rochefort (Charente Marítimo) o 14 de xaneiro de 1850 e finado en Hendaye o 10 de xuño de 1923, foi un militar e escritor francés, máis coñecido como Pierre Loti.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Julien Viaud foi o terceiro neno dunha familia de protestantes de Rochefort. Durante o verán 1863 escríbelle ao seu irmán Gustave, médico da mariña, a súa determinación de ser oficial na mariña. En outubro de 1867, entra na escola naval de Brest.
Ao final do ano 1869, a bordo do Jean-Bart, descobre Alxer e América do Sur. En 1870, ano do falecemento do seu pai, embarca sobre unha corveta da mariña, o Decrès e participa na guerra contra Alemaña. Serve igualmente sobre o Vaudreuil para unha campaña en América do Sur.
Ao final do ano 1871, embarca en Valparaíso sobre o buque insignia o Flora cara a Tahití. Descobre a illa de Pascua, cando o Flora fai escala, e desembarca en Tahití. A raíña Pomaré dálle o alcume de Loti, do nome dunha flor tropical. A obriga de reserva polo feito da súa calidade de oficial da mariña, non lle permite coller o nome nise momento, agarda o ano 1876 para collelo como nome de pluma. Durante a súa estanza, escribe Le Mariage de Loti. Esta obra constitúe o libreto da ópera de xuventude de Reynaldo Hahn (1874/1947) baixo o título de L'Île du rêve creado en 1898 á Opéra-Comique en París.
Pierre Loti, gran parte da súa obra é autobiográfica, inspirouse das súas viaxes de mariño para escribir as súas novelas, por exemplo a Tahití para Le Mariage de Loti (Rarahu) (1882), a Senegal para Le Roman d’un spahi (1881) ou ao Xapón para a Madame Chrysanthème (1887). Gardou toda a súa vida unha atracción considerable por Turquía, onde o fascinaba a atención que se dá a sensualidade, en particular á sensualidade feminina: ilústrao sobre todo en Aziyadé (1879), e na súa continuación Fantôme d’Orient (1892). Explotou igualmente o exotismo rexional nalgunhas das súas obras máis coñecidas, como o da Bretaña en Mon frère Yves (1883) ou Pêcheur d'Islande (1886), e do País Vasco en Ramuntcho (1897).
Foi enterrado na illa de Oléron despois de funerais nacionais. A súa casa en Rochefort a día de hoxe é un museo.
Obra
[editar | editar a fonte]- Aziyadé (1879)
- Rarahu (1880)
- Le Roman d'un spahi (1881)
- Le Mariage de Loti (Rarahu). Fleurs d'ennui. Pasquala Ivanovitch (1882)
- Trois journées de guerre en Annam (1883)
- Mon frère Yves[1] (1883)
- Les Trois Dames de la Kasbah (1884)
- Pescador de Islandia (Pêcheur d'Islande, 1886), traducido por Xavier Senín, Hugin e Munin
- Madame Chrysanthème, Propos d'exil (1887)
- Japoneries d'automne (1889)
- Au Maroc, Le Roman d'un enfant (1890)
- Le Livre de la pitié et de la mort (1891)
- Fantôme d’Orient, continución de Aziyadé (1892)
- L'Exilée, Le Matelot (1893)
- Le Désert. Jérusalem, La Galilée (1894)
- Ramuntcho, Figures et choses qui passaient (1897)
- Judith Renaudin (1898)
- Reflets de la sombre route (1899)
- Les Derniers Jours de Pékin (1902)
- L'Inde sans les Anglais (1903)
- Vers Ispahan (1904)
- O rei Lear, tradución ao francés da obra de William Shakespeare canda a Émile Vedel (1904)
- La Troisième Jeunesse de Madame Prune (1905)
- Les Désenchantées (1906)
- Vies de deux chattes (1907)
- La Mort de Philæ (1909)
- Le Château de la Belle au Bois dormant (1910)
- Un Pèlerin d'Angkor (1912)
- La Turquie agonisante (1913)
- La Hyène enragée (1916)
- Quelques aspects du vertige mondial (1917)
- L'Horreur allemande, Les Massacres d'Arménie (1918)
- La Mort de notre chère France en Orient (1920)
- Suprêmes visions d'Orient (1921)
- Un jeune officier pauvre (1923)
- Lettres à Juliette Adam (1924)
- Journal intime, 1878-1881 (1925, primeiroa parte)
- Journal intime, 1882-1885 (1929, segunda parte)
- Correspondance inédite 1865-1904 (1929)
- Un pèlerin d'Angkor (1930) Ilustracións de F. de Marliave e Henri Cyral
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ A acción desenvólvese en Bretaña
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Pierre Loti  |
| Control de autoridades |
|
|---|
