Nelinho
Nelinho | |||
---|---|---|---|
Información persoal | |||
Nome | Manoel Rezende de Mattos Cabral | ||
Nacemento | 26 de xullo de 1950 | ||
Lugar de nacemento | Río de Xaneiro | ||
Altura | 180 centímetros | ||
Posición | Lateral dereito | ||
Carreira xuvenil | |||
1965 | Olaria | ||
1965–1970 | America | ||
Carreira sénior | |||
Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
1970 | America | ||
1970–1971 | Barreirense | 6 | (0) |
1971 | Anzoátegui | ||
1972 | Bonsucesso | ||
1972 | → Remo | 10 | (0) |
1973–1980 | Cruzeiro | 410 | (43) |
1980–1981 | Grêmio | 2 | (1) |
1981–1982 | Cruzeiro | 17 | (4) |
1982–1987 | Atlético Mineiro | 274 | (52) |
Selección nacional | |||
1974–1980 | Brasil | 21 | (6) |
Adestrador | |||
1993 | Atlético Mineiro | ||
1994 | Cruzeiro | ||
Na rede | |||
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Manoel Rezende de Mattos Cabral, coñecido como Nelinho, nado no Río de Xaneiro o 26 de xullo de 1950, é un exfutbolista brasileiro que xogaba como lateral dereito.[1] Desenvolveu case toda a súa carreira entre o Cruzeiro e o Atlético Mineiro, disputando máis de 700 partidos oficiais. Foi 21 veces internacional coa selección brasileira, coa que disputou dúas Copas do Mundo.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Inicios
[editar | editar a fonte]Naceu no Río de Xaneiro, sendo fillo de inmigrantes portugueses procedentes de Ovar, no distrito de Aveiro. Alcumado Nelinho, comezou a xogar ao fútbol no Olaria da súa cidade natal, antes de asinar o seu primeiro contrato profesional co America. En 1970 trasladouse a Portugal para xogar no Barreirense, recomendado polo adestrador brasileiro Otto Glória, pero deixou o país pouco despois, temendo ser chamado para o servizo militar. Tras un breve paso polo Deportivo Anzoátegui de Venezuela volveu ao Río de Xaneiro para xogar no histórico rival do Olaria, o Bonsucesso, que logo o cedeu ao Remo. Despois das súas boas actuacións no Brasileirão de 1972, foi fichado polo Cruzeiro para a tempada seguinte.[2]
Cruzeiro
[editar | editar a fonte]Militou durante os seguintes sete anos no club de Belo Horizonte, co que gañou o Campionato Mineiro catro veces entre 1973 e 1977, e a Copa Libertadores de 1976, marcando nos dous partidos da final ante o River Plate. Foi elixido tres veces no equipo ideal do Campionato Brasileiro, recibindo a chamada Bola de Prata, en 1975, 1979 e 1980.
Despois dunha breve etapa no Grêmio, co que gañou un Campionato Gaúcho, volveu a Belo Horizonte para xogar de novo no Cruzeiro. Disputou un total de 411 partidos co club, marcando 105 goles.[3] É o xogador que máis goles marcou de falta na historia do club.[2]
Atlético Mineiro
[editar | editar a fonte]Deixou o Cruzeiro en 1982, por mor do regreso ao banco do adestrador Yustrich, co que tiña unha mala relación, e fichou entón polo máximo rival do club, o Atlético Mineiro.[2] Pasou o resto da súa carreira no club alvinegro, gañando outros catro Campionato Mineiros e foi de novo galardoado coa Bola de Prata en 1983.[4]
Selección brasileira
[editar | editar a fonte]Foi 21 veces internacional coa selección brasileira, coa que debutou en abril de 1974. Ese mesmo ano e despois de só dous encontros, foi convocado por Zagallo para o Mundial de 1974, onde foi o lateral dereito titular nos tres partidos da primeira fase.
Volveu formar parte do equipo brasileiro no Mundial de 1978 e no partido polo terceiro posto marcou un célebre gol contra Italia cun disparo co exterior do pé dende o lateral da área, dándolle ao balón un efecto que o fixo bordear ao gardameta Dino Zoff e acabar dentro da rede. Está considerado como un dos mellores goles da historia das Copas do Mundo.[1][5]
Marcou un total de seis goles coa selección,[6] coa que tamén participou en dúas Copas América, e gañou unha Copa do Atlântico.
Trala retirada
[editar | editar a fonte]Despois de retirarse do fútbol uniuse ao Partido Democrático Trabalhista e foi elixido deputado do Estado de Minas Xerais en 1987. Tras un tempo na política volveu brevemente ao fútbol e adestrou o Atlético Mineiro en 1993 e o Cruzeiro en 1994.
Palmarés
[editar | editar a fonte]- Cruzeiro
- Campionato Mineiro (4): 1973, 1974, 1975, 1977.
- Copa Libertadores (1): 1976.
- Grêmio
- Campionato Gaúcho (1): 1980.
- Atlético Mineiro
- Campionato Mineiro (4): 1982, 1983, 1985, 1986.
- Selección brasileira
- Copa do Atlântico (1): 1976.
- Individual
- Bola de Prata (4): 1975, 1979, 1980, 1983.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Enciclopédia do Futebol Brasileiro (en portugués) 2. Río de Xaneiro: Aretê Editorial. 2001. pp. 307–309. ISBN 85-88651-01-7.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "O Craque disse e eu anotei" (en portugués). 22 de marzo de 2013. Consultado o 3 de outubro de 2022.
- ↑ "Fábio chega à marca de 900 partidas com a camisa do Cruzeiro" (en portugués). 8 de outubro de 2020. Consultado o 3 de outubro de 2022.
- ↑ "Bola de Prata (Placar Magazine)". rsssfbrasil.com (en inglés). Consultado o 3 de outubro de 2022.
- ↑ "Nelinho's swerving stunner (78). 100 great World Cup moments". FIFA (en inglés). Consultado o 3 de outubro de 2022.
- ↑ Napoleão, Antônio Carlos; Roberto, Assaf (2006). Seleção Brasileira 1914–2006 (en portugués). São Paulo: Mauad X. p. 281. ISBN 85-7478-186-X.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Datos do xogador no sitio web da FIFA (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 5 de setembro de 2015.
- Nados no Río de Xaneiro
- Nados en 1950
- Brasileiros de ascendencia portuguesa
- Futbolistas do Brasil
- Defensas de fútbol
- Adestradores de fútbol do Brasil
- Xogadores do Cruzeiro EC
- Xogadores do Grêmio Foot-Ball Porto Alegrense
- Xogadores do Clube Atlético Mineiro
- Xogadores da selección de fútbol do Brasil
- Adestradores do Cruzeiro EC
- Políticos do Brasil
- Xogadores do Mundial de Fútbol de 1974
- Xogadores do Mundial de Fútbol de 1978