Jean Genet

Jean Genet
	;
Biografía
Nacemento	19 de decembro de 1910 ; París, Francia
Morte	14 de abril de 1986 (75 anos); París, Francia
Causa da morte	cancro do esófago
Lugar de sepultura	Larache
Actividade
Campo de traballo	Actividade literaria, Prosa, poesía, drama, ensaio e Activismo
Ocupación	escritor, novelista, montador, militar, ensaísta, guionista, poeta, director de cinema, dramaturgo, activista político
Período de actividade	1942 - 1986
Obra
	Obras destacables (1943) Our Lady of the Flowers (en) ; (1947) The Maids (en) ;
Arquivos en	Institute for Contemporary Publishing Archives (en) [ 2GNT] ;
Premios
	(1983) Grand prix national des Lettres (en) ; star on Playwrights' Sidewalk (en) ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	UbuWeb; Obálky knih,

Jean Genet, nado en París o 19 de decembro de 1910 e finado na mesma cidade o 15 de abril de 1986, foi un poeta, novelista e dramaturgo francés.

Traxectoria

Genet, fillo ilexítimo dunha prostituta, Camille Gabrielle Genet, que o abandonou cun ano de idade á Asistencia Pública (unha organización que supervisa o coidado dos fillos non desexados), e dun obreiro, François Genet, viviu dende os oito anos cun carpinteiro de Morvan e coa súa familia, os cales foron vítimas dos seus primeiros roubos. A infancia do escritor estivo marcada por numerosos roubos e intentos de fuga, chegando a ser acusado de furto con dez anos de idade. A súa adolescencia non foi menos escabrosa, marcada por numerosas estancias en varias prisións xuvenís, como a de Mettray, Fresnes ou Santé, chegando incluso a prostituírse. Aos dezanove anos uniuse á Lexión Estranxeira Francesa, pero pronto a abandona (xa que foi declarado culpable de realizar actos impúdicos cun compañeiro) para dedicarse a deambular por diversos lugares de Europa. Nesta etapa da súa vida foi acusado de homosexualidade, contrabando e roubo. A partir de 1930 a súa vida oscilará entre cárcere e cárcere; nove anos despois Jean Genet comeza a escribir.

En 1937 regresa a París, onde tamén pasará longas temporadas no cárcere, acusado novamente de roubo, mendicidade, condutas obscenas e falsificación de documentos. Tras dez condenas consecutivas, o escritor foi condenado a cadea perpetua; porén, mercé a figuras da vida artística e intelectual francesa, coma Jean-Paul Sartre, André Gide ou Jean Cocteau (os cales quedaran marabillados pola obra de Genet), o escritor francés consegue o indulto; a partir de entón Genet non volveu ser encarcerado.

No 1949, Genet xa ten publicados cinco novelas, tres obras teatrais e varios poemas, obras que foron censuradas debido aos seus temas escandalosos para a época, tales como a homosexualidade ou o crime, pois estes eran retratados dunha maneira explícita e provocadora. Por causa da gran depresión que lle causou a Genet a lectura do ensaio de Sartre, Saint Genet comédien et martyr, no que facía unha análise da súa propia figura, o escritor francés deixou de escribir durante anos. En 1964 fixo un intento de suicidio despois de que a persoa coa que estaba mantendo unha relación por aquel entón se quitara a vida.

A finais dos anos 60 aumentou a súa causa política, chegando a participar en manifestacións nas que protestaba polas duras condicións de vida dos inmigrantes en Francia. Durante este período, o escritor dedicouse á docencia, deixando un pouco de lado a escrita. Uns cantos anos despois, en 1986, Jean Genet, diagnosticado dun cancro de garganta, foi atopado morto, unha morte cuxa causa probablemente fose un traumatismo cranial provocado por unha caída accidental.

Traxectoria artística

A obra de Genet, quen cultivou a prosa, a poesía e o teatro, evoca unha profunda rebelión contra a sociedade e as súas convencións. A súa prosa caracterízase por unha gran cantidade de imaxes e polo emprego da linguaxe propia das capas máis desfavorecidas da sociedade. A súa primeira novela, Notre-Dame des Fleurs (1944), constitúe un traballo autobiográfico sobre a homosexualidade e a vida dos baixos fondos.

En 1947 Genet escribiu teatro, un xénero no que constrúe as súas obras máis sorprendentes. Coa obra Les Bonnes (1947), que gozou dun grande éxito, marcou a súa entrada no movemento denominado como teatro do absurdo. Na obra, as criadas vanse trocando para interpretar o papel sa súa dona, procurando as súas identidades nun contexto que flutúa entre a realidade e a fantasía. Noutras das súas obras, como Haute surveillance (1949), Le Balcon (1957), Les Nègres (1959) e Les Paravents (1961), Genet utilizou frecuentemente o cambio de papeis e a inversión entre o ben e o mal como técnicas para subliñar a falsidade entre os valores sociais e políticos.

A obra de Jean Genet expresa unha profunda simpatía cara aos desherdados e os marxinados sociais, expostos sempre aos perigos que a vida na rúa trae consigo, tales como os delitos ou a morte. Aínda que os seus escritos foron considerados pornográficos, Genet foi pronto definido como un existencialista preocupado polos problemas da identidade e da alienación, chegando a ser recoñecido como un dos escritores máis importantes do século XX.