Imperio Neobabilónico

Imperio Neobabilónico

Localización
Capital	Babilonia
Poboación
Lingua oficial	lingua acadia
Datos históricos
Precedido por	Imperio Neoasirio
Creación	626 a. C.
Disolución	539 a. C.
Sucedido por	Imperio Aqueménida

O Imperio Neobabilónico ou Segundo Imperio Babilónico, coñecido historicamente como Imperio Caldeo, foi o último estado gobernado por monarcas nativos de Mesopotamia ata que se formou o reino Hashemita de Iraq no século XX. Comezando coa coroación de Nabopolasar como rei de Babilonia en 626 a. C. e establecéndose firmemente ata a caída do Imperio Asirio en 612 a. C. O Imperio Neobabilónico foi conquistado polo Imperio Aqueménida en 539 a. C., marcando o colapso da dinastía caldea menos dun século despois da súa fundación.

Coa derrota do Imperio Asirio e a posterior devolución do poder a Babilonia, fixeron que a cidade ascendera a dominar o antigo Oriente Medio dende o colapso do Imperio Paleobabilónico (baixo Hammurabi) case mil anos antes. O período de dominio neobabilónico experimentou así un crecemento económico e poboacional sen precedentes en toda Babilonia, así como un renacemento da cultura e das obras de arte xa que os reis neobabilónicos levaron a cabo proxectos de construción masivos, especialmente na propia Babilonia, recuperando moitos elementos dos 2.000 anos anteriores. da cultura sumero-acadia.

O Imperio Neobabilónico mantén unha posición notable na memoria cultural moderna debido ao retrato odioso de Babilonia e do seu maior rei Nabucodonosor II na Biblia. A descrición bíblica de Nabucodonosor céntrase na súa campaña militar contra o Reino de Xudá e en particular o asedio babilónico de Xerusalén no 587 a. C., que resultou na destrución do templo de Salomón e na posterior ocupación babilónica. As fontes babilónicas describen o reinado de Nabucodonosor como unha época dourada que transformou a Babilonia no maior imperio da súa época.

As políticas relixiosas introducidas polo último rei babilónico Nabonido, que favoreceu ao deus da lúa Sîn fronte á deidade patrona de Babilonia, Marduk, serviron finalmente como casus belli para o rei persa Ciro II, que invadiu Babilonia no 539 a. C. presentándose como un campión divino de Marduk e restaurando a orde en Mesopotamia. Despois da conquista, Babilonia mantívose culturalmente diferenciada durante séculos, con referencias a persoas con nomes babilónicos e á relixión babilónica coñecida dende o Imperio Parto no século I a. C. Aínda que Babilonia se sublevou varias veces durante o goberno dos imperios posteriores, nunca restableceu con éxito a súa independencia.