Cubagua
| (mul) Isla de Cubagua (lb) Isla de Cubagua  | ||||
| ||||
| Tipo | illa | |||
|---|---|---|---|---|
| Parte de | Illas de Sotavento Antillas Menores | |||
| Localización | ||||
| División administrativa | Municipio Tubores, Venezuela (pt)  | |||
| ||||
| Bañado por | Mar Caribe e Océano Atlántico | |||
| Características | ||||
| Dimensións | 3,6 ( ) × 9,2 ( ) km | |||
| Punto máis baixo | nameless entity (en) (−2 m ) | |||
| Punto máis alto | nameless entity (en) (56 m ) | |||
| Superficie | 22,438 km² | |||
| National historical monument of Venezuela (en) | ||||
 | ||||
A illa de Cubagua é unha illa do mar Caribe, situada ao nordés de Venezuela. Ten unha superficie de 24 km²;. Xunto ás illa de Margarita e Illa de San Pedro de Coche conforma o estado de Nova Esparta.
Historia
[editar | editar a fonte]Descuberta en 1498 por Cristovo Colón, foi poboada por pequenos casaríos españois para explotar a súa riqueza perlífera. Unha destas colonias crecerá ata converterse na cidade de Nova Cádiz en 1528, localizado no punto do leste da illa, Punta As Cabeceiras. Foi a Primeira Cidade de Venezuela.
A cidade de converteu nun importante punto de extracción de perlas pero a súa sobreexplotación, o terremoto (e maremoto) de 1541 e posteriormente en ataque de piratas franceses en 1543 provocaron o abandono total da illa.
Existe a crenza da existencia de restos arquitectónicos baixo o mar. O certo é que hai desconcertantes estruturas en formas de monólitos que se atopan no leito mariño próximo á costa. Se se observa con detemento esta formación, debaixo da auga ou nun mapa, as columnas están dispostas en dúas fileiras paralelas.
A análise das rocas indica que están compostas por un tipo de arenisca que non existe na illa de Cubagua, por isto que se cre que as columnas son de orixe artificial. Intúese que da península de Araya e a illa de Margarita traíanse pedras para ser utilizadas na construción das vivendas e a edificación da cidade de Nova Cádiz.
En 1979 as ruínas de Nova Cádiz foron declaradas Monumento Nacional.
Poboación
[editar | editar a fonte]Demografía
[editar | editar a fonte]Segundo o censo realizado polo Instituto do Patrimonio Cultural en agosto 2007, 32 adultos e 19 nenos viven permanentemente na illa, distribuídos en 4 subcomunidades no norte da illa.
- Praia de Falucho
- Praia de Charagato
- Punta Charagato
- Consello a cabeceira.
Se se engaden pescadores itinerantes doutras partes de Nova Esparta e o veciño estado Sucre, esta cifra pode superar as 300 persoas nun ano, pódese dicir que está virtualmente despoboada, aínda que sempre existiron proxectos para o seu desenvolvemento mediante unha nova adución de auga desde o continente, xa que o clima é case desértico, como corresponde ao litoral caribeño da América do Sur.
Un mapa demostra un lugar chamado Punta Arenas, no punto do suroeste da illa, pero as imaxes baseadas nos satélites detalladas só mostran cinco casas na zona. Algunhas casas máis están situadas na costa oeste, a medio camiño entre Punta Arenas e Punta La Horca, a punta occidental da illa.
A illa é visitada por turistas (principalmente europeos) e a maior parte está concentrada na baía de Charagato. Non obstante, non ten infraestrutura de aloxamento, polo que deberán pasar a noite nas illas veciñas de Margarita e Car. É por esta razón que se considera un centro turístico de sendeirismo.
.jpg)
