Batalla de Sekigahara

Batalla de Sekigahara 関ヶ原の戦い
Parte de Parte do período Sengoku
Pintura do período Edo sobre a batalla.
Data 21 de outubro de 1600 Lugar Sekigahara, prefectura de Gifu, Xapón Resultado Vitoria decisiva do clan Tokugawa; comezo do shogunato Tokugawa.
Belixerantes
Clan Tokugawa	Clan Toyotomi
Líderes
Tokugawa Ieyasu Hosokawa Tadaoki Honda Tadakatsu Kyōgoku Takatsugu Ikeda Terumasa Fukushima Masanori Yamanouchi Kazutoyo Kuroda Nagamasa Ii Naomasa Tōdō Takatora Ikoma Masumasa	Ishida Mitsunari † Ukita Hideie Mōri Terumoto Chōsokabe Morichika Konishi Yukinaga † Sanada Masayuki Shimazu Yoshihiro
Forzas en combate
Uns 89 000	Uns 82 000
Baixas
Descoñecidas, estímase que unhas 3 000	Descoñecidas, estímase que entre 8 000 e 35 270 Ōtani Yoshitsugu Shimazu Toyohisa Ankokuji Ekei

A batalla de Sekigahara (関ヶ原の戦い, Sekigahara no tatakai) foi unha batalla decisiva na historia do Xapón que tivo lugar o 21 de outubro de 1600 (Keichō 5, décimo quinto día do noveno mes segundo o antigo calendario) en Sekigahara (actual prefectura de Gifu). Durante este conflito enfrontáronse os exércitos das dúas principais faccións do país: os seguidores de Toyotomi Hideyori (Exército do Oeste) e os de Tokugawa Ieyasu (Exército do Leste). Había quen consideraba que Toyotomi Hideyori, fillo de Toyotomi Hideyoshi, un dos grandes unificadores do Xapón, era quen tiña que converterse no dirixente do país; tamén había os que daban o seu apoio a Tokugawa Ieyasu, un dos daimios ou señores feudais máis prominentes do país, para que se convertese no dirixente.

A vitoria do «Exército do Leste» de Ieyasu fíxolle pasar á historia como o «derradeiro dos grandes unificadores do Xapón» xunto con Oda Nobunaga e Toyotomi Hideyoshi. Ademais, despexou o camiño para que obtivese o de título shogun, a máxima autoridade política e militar do Xapón daquela. Como resultado da batalla, estabeleceuse o shogunato Tokugawa, o derradeiro shogunato da historia, que se estendería durante máis de 250 anos á fronte do goberno.

A importancia desta batalla, que foi o derradeiro episodio de toda unha campaña militar, reside en que permitiu rematar cunha época de constantes conflitos e loites internas. Posteriormente, estabeleceríase unha paz case absoluta ó longo e amplo do arquipélago, só interrompida por revoltas menores, que duraría até o retorno do emperador do Xapón como máxima autoridade durante a Restauración Meiji (1866-1869).

Malia que non se soubo con exactitude a cifra dos soldados presentes no campo de batalla, a maioría dos especialistas aseguran que aquel día se deron cita entre 170 000 e 200 000 guerreiros, e mesmo algúns afirman que esta batalla foi a meirande ocorrida en chan xaponés en toda a súa historia.