Aristón de Quíos

Aristón de Quíos

Nome orixinal	(grc) Αρίστων ο Χίος
Biografía
Nacemento	300 a. C. Quíos, Grecia
Morte	século III a. C. Atenas, Grecia
Actividade
Campo de traballo	Filosofía
Ocupación	filósofo, escritor
Período de tempo	Período helenístico
Período de actividade	(Con vida en: 300 a. C. )
Movemento	Estoicismo
Profesores	Zenón de Citio e Polemo (pt)
Alumnos	Eratóstenes, Dífilo (pt) e Apollophanes of Antioch (en)
Descrito pola fonte	Encyclopedic Lexicon (en) Encyclopædia Britannica Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru

Aristón de Quíos (grego antigo : Ἀρίστων ὁ Χῖος) foi un filósofo grego que floreceu arredor do -260 e foi contemporáneo de Epicuro, Aratos de Sición e Antígono II Gónatas . Nado en Quíos, era fillo de Milcíades.

Traxectoria

Foi discípulo de Zenón na escola estoica e aínda que estudou con el, segundo Dióxenes Laercio foi posteriormente á escola de Polemón de Atenas. Puxéronlle o alcume de Falantos. Rexeitou todas as ramas da filosofía excepto a ética. Director do Liceo, dedicouse principalmente a difundir a doutrina aristotélica . Aristón fundou unha pequena escola oposta á de Hérilo, da que Dióxenes Laercio menciona a Dífilo e Milcíades como discípulos. Hai unha versión que di que morreu dun golpe de calor ou dunha insolación porque estaba calvo.

Aseveraba que o propósito da vida era permanecer indiferente entre o vicio e a virtude, sen facer distincións entre ningunha da dúas cousas, porque o sabio sabe actuar en todos os casos.

Dióxenes Laercio dá unha lista completa das súas obras pero menciona que Panecio e Sosícrates consideran estas obras a obra de Aristóteles de Kea, agás as cartas a Cleantes.