فایدون الیسی
فایدون الیسی (به یونانی: Φαίδων ὁ Ἠλεῖος) (حدود ۴۰۰ ق. م) از اهالیِ الیس، و از خاندانی با اصل و نسب بود. وی از شاگردانِ سقراط بود و همان کسی است که افلاطون در مکالمهٔ فایدون، شرحِ مجلسِ زهرنوشیِ سقراط را از زبانِ وی بازگو می‌کند.[۱][۲]
فایدون در جریانِ فتح‌شدنِ شهرِ الیس، اسیر شد و به فاحشه‌خانه‌ای فرستاده شد. سقراط برای آزادیِ وی، آلکیبیادس یا کریتون را وادار کرد تا فدیهٔ او را بپردازند.
فایدون پس از آزادی به مطالعهٔ فلسفه پرداخت و کتاب‌هایی نوشت که دیوگنس لائرتیوس آن‌ها را اینگونه نام می‌بَرَد: زوپوروس، سیمون، نیکیاس، مدیوس، آنتیماخوس، مشایخ و داستان‌های پینه‌دوزها. البته دیوگنس لائرتیوس توضیح می‌دهد که در اصالتِ برخی از آثارِ وی شک و تردید وجود دارد، چنان‌که مدیوس و داستان‌های پینه‌دوزها را برخی به آیسخینس هم نسبت می‌دهند.
مکتب الیسی که پس از سقراط به وجود آمد، نامِ خود را از فایدون الیسی گرفته‌است. هرچند نامِ این مکتب پس از مندوس ارتریایی که از جانشینانِ فایدون بود، به «ارتریایی» تغییر یافت.[۳]
پانویس
[ویرایش]- ↑ کاپلستون، تاریخ فلسفه، جلد یکم، ۱۴۰.
- ↑ فروغی، سیر حکمت در اروپا، ۸۵۵.
- ↑ لائرتیوس، فیلسوفانِ یونان، ۱۰۳.
منابع
[ویرایش]- فروغی، محمدعلی (۱۳۸۳). سیر حکمت در اروپا. تهران: انتشارات هرمس. شابک ۹۶۴-۳۶۳-۲۳۴-۲.
- کاپلستون، فردریک (۱۳۹۳). تاریخ فلسفه، جلد یکم. ترجمهٔ جلال‌الدین مجتبوی. تهران: مرکز انتشارات علمی و فرهنگی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۴۵-۷۹۸-۲.
- لائرتیوس، دیوگنس (۱۳۹۳). فیلسوفانِ یونان. ترجمهٔ بهراد رحمانی. تهران: نشر مرکز. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۲۱۳-۰۲۲-۱.
 | این یک مقالهٔ خرد فلسفه است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |