دررفتگی

دررفتگی
تال مفصل تیبیوتالار مچ پا همراه شکستگی در فیبولا (نازک‌نی) دیستال. فلش سفید نشان دهنده تیبیا (درشت‌نی) و فلش توپر نشانه استخوان شیب.
تخصص	ارتوپدی
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰	T14.3
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام	830-848
سمپ	D004204

دررفتگی (به انگلیسی: luxation) یک جابجایی دائمی در سطوح مفصلی نسبت به یکدیگر است. دررفتگی کامل در صورت از دست دادن ارتباط بین دو سطح مفصلی کامل است ولی هنگامی که قطع تماس مشتقات مفصلی جزئی باشد٬ دررفتگی نسبی (subluxation) نام می‌گیرد. در هنگام دررفتگی کامل٬ مفصل چنان پیچیده یا کشیده شده که استخوان‌ها از محل طبیعی خود در مفصل خارج یا جابه جا شده و ممکن است رباط‌ها نیز کشیده یا پاره شوند.

سبب‌شناسی

اتیولوژی و سبب‌شناسی دررفتگی سه بخش را دربرمی‌گیرد:

• تروماتیک: پس از ضربه سخت و یک ترومای شدید٬ بخش انتهایی استخوان به‌طور کامل جابجا می‌شود.
• دژنراتیو (پاتولوژیک): مربوط به آسیب کپسول لیگامانی (مانند آرتریت روماتوئید).
• ناهنجاری مادرزادی: دفورمه بودن مفصل و انتهای استخوان (مثلاً لگن).

مهم‌ترین علامت در رفتگی بی حرکت ماندن سر استخوان در رفته در محل جدید بوده که همراه با کبودی و درد زیاد است.

نگارخانه

• 
• 
• 
• 
• 

جستارهای وابسته

• فیزیوتراپی
• تروما (پزشکی)
• قفل مفصل
• پیچ‌خوردگی
• شکستگی استخوان
• دررفتگی مفصل شانه