Auguste Mariette

Honorigoj
Honorigoj	kavaliro de la Ordeno de Sanktaj Maŭrico kaj Lazaro; commander of the Order of the Crown of Italy‎ (en) ; Komandoro de la Honora Legio; Ruĝ-Aglordeno, Dua Klaso; Knight Grand Officer of the Order of Franz Josef I (en) ; vd

Postenoj
Postenoj	muzedirektoro (1858–); direktoro (1858–); kuratoro (1855–) vd

**Auguste Mariette**
Auguste Mariette
Persona informo
	Auguste Mariette; François Auguste Ferdinand Mariette
Naskonomo	François Auguste Ferdinand Mariette
Naskiĝo	11-an de februaro 1821; en Boulogne-sur-Mer
Morto	18-an de januaro 1881 (59-jaraĝa); en Kairo
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	Diabeto vd
Tombo	Kairo vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Subskribo
Memorigilo
Profesio
Okupo	egiptologo ; kuratoro ; arkeologo ; verkisto vd
Laborkampo	Egiptologio vd
Postenoj
Postenoj	muzedirektoro (1858–); direktoro (1858–); kuratoro (1855–) vd
Honorigoj
Honorigoj	kavaliro de la Ordeno de Sanktaj Maŭrico kaj Lazaro; commander of the Order of the Crown of Italy‎ (en) ; Komandoro de la Honora Legio; Ruĝ-Aglordeno, Dua Klaso; Knight Grand Officer of the Order of Franz Josef I (en) ; vd
Membrecoj
Membrecoj	Royal Academy of Archaeology of Belgium (en) (honora membro) (1879–); Akademio de Surskriboj kaj Beletro de Francio (ordinara membro) (1878–1881); Société nationale des Antiquaires de France (en) (honora membro) (1878–); Royal Academy of Science, Letters and Fine Arts of Belgium (en) (eksterlanda ano) (1870–); Akademio de Surskriboj kaj Beletro de Francio (korespondanta membro) (1863–); Academia Imperial de Belas Artes (Brazil) (en) (korespondanta membro) (1857–); Accademia delle Scienze di Torino (1857–); Société nationale des Antiquaires de France (en) (1856–); Reĝa Instituto de Britaj Arĥitektoj (korespondanta membro) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Edouard Auguste MARIETTE (naskiĝis je 11-a de februaro, 1821 en Boulogne-sur-Mer, mortis la 19-an de januaro, 1881 en Kairo) estis ĉefa arkeologo kaj egiptologo de sia gereracio. Li fondis la Egiptan Muzeon en Bulako apud Kairo.

En 1848 li fariĝis oficisto de la egipta fako de Louvre. En 1850 li foriris al Egiptio kaj esploris la nekropolon en Memfiso, ĉe kio li malkovris Serapejon, tombejon de sanktaj virbovoj Apisoj. La franca registaro liberigis monon por plua esplorado, kies rezulto estis malkovro de multaj mastaboj.

En 1854 li revenis en Parizon, sed en 1858 li jam denove vojaĝis al Egiptio. Kedivo Said nomumis lin direktoro de ĉiuj elfosejoj en la teritorio de la antikvaj setlejoj. En Bulako li fondis faman muzeon, kie estis akumulataj ĉiuj trovaĵoj. Kedivo Ismailo nomumis lin paŝao.

Fine de la vivo li havis problemojn kun diabeto, kiu por tempe paralizis liajn piedojn.

Li estis ankaŭ aŭtoro de rakonto, laŭ kiu liainstige Antonio Ghislanzoni kaj Camille du Locle verkis scenaron por la opero Aida de Giuseppe Verdi. La opero estis destinita por inaŭguro de la Sueza kanalo, sed Verdi ricevis la scenaron malfrue, la kanalon inaŭguris Rigoletto, dum Aida premieris nur post du jaroj.

Por studi hieroglifojn estas gravaj liaj sciencaj verkoj.

Verkaro

Le Sérapéum de Memphis (Serapejo de Memfiso, 1857)
Notice des principaŭ monuments du musée de Boulacq (Notoj pri ĉefaj monumentoj de muzeo en Bulako, 1864)
Abydos (1870-1880)
Les papyrus égyptiens du musée de Boulacq (Egiptaj papirusoj en la muzeo de Bulako, 1871 ĝis 1877)
Monuments divers (Diversaj monumentoj, 1872-1879)
Denderah (1873-80)
Karnak (Karnako, 1875)
Les listes géograph. des pylônes de Karnak (Geografiaj kartoj de pilonoj en Karnako, 1875)
Deir-el-bahari (1877)
Les Mastabas de l'ancien empire (Mastaboj de la antikva imperio, 1882-1889)