Υιοθεσία
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η υιοθεσία είναι μια διαδικασία κατά την οποία ένα ενήλικο άτομο ή ένα ζευγάρι αναλαμβάνει τη γονική μέριμνα ενός ανήλικου τέκνου, από τον βιολογικό ή νομικό γονέα (ορφανοτροφείο) αυτού του ατόμου και με αυτόν τον τρόπο μεταβιβάζει μόνιμα όλα τα δικαιώματα και τις ευθύνες μαζί με τη συγγένεια από τον βιολογικό γονέα ή γονείς στους θετούς.
Σε αντίθεση με την κηδεμονία, η υιοθεσία έχει σκοπό να επιφέρει μόνιμη αλλαγή του καθεστώτος και ως εκ τούτου απαιτεί την κοινωνική αναγνώριση, είτε με νόμιμη είτε με θρησκευτική κύρωση. Ιστορικά, ορισμένες κοινωνίες έχουν θεσπίσει συγκεκριμένους νόμους που διέπουν την υιοθεσία. Άλλοι μέθοδοι προσπάθησαν να επιτύχουν την υιοθεσία μέσω λιγότερο επίσημων μέσων, ιδίως μέσω συμβάσεων που καθόριζαν τα δικαιώματα κληρονομικής διαδοχής και τις γονικές ευθύνες χωρίς συνοδευτική μεταβίβαση. Τα σύγχρονα συστήματα υιοθεσίας, που προκύπτουν τον 20ό αιώνα, τείνουν να διέπονται από εκτεταμέ καταστατικά και κανονισμούς.
Στην περίπτωση που το παιδί διαμένει σε κράτος διαφορετικό από αυτό που διαμένει ο υποψήφιος θετός γονέας και απαιτείται η μετακίνησή του με την ολοκλήρωση της υιοθεσίας η υιοθεσία ονομάζεται «διακρατική». Οι διακρατικές υιοθεσίες καλούνται και «διεθνείς υιοθεσίες» όταν το υποψήφιο θετό παιδί έχει διαφορετική ιθαγένεια από εκείνη του υποψήφιου θετού γονέα.