Οθμάν ιμπν Αφφάν

Ουθμάν ιμπν Αφφάν
3ος Χαλίφης του Χαλιφάτου Ρασιντούν
Περίοδος	11 Νοεμβρίου 644 - 17 Ιουνίου 656
Προκάτοχος	Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ
Διάδοχος	Αλί ιμπν Αμπού Τάλιμπ
Γέννηση	π. 576 Μέκκα, Αραβία
Θάνατος	17 Ιουνίου 656 (79 ετών) Μεδίνα, Αραβία
Τόπος ταφής	Τζαννάτ Αλ-Μπάκι, Μεδίνα
Σύζυγος	8 σύζυγοι
Επίγονοι	8 γιοι και 8 κόρες
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο Οθμάν ιμπν Αφφάν (π. 576 - Ιούνιος 656, αραβικά: عُثْمَان بْن عَفَّان, ʿuṯmān ibn ʿaffān) ήταν ένας από τους συντρόφους του προφήτη Μωάμεθ. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πρώιμη ιστορία του Ισλάμ όντας ο τρίτος στη σειρά χαλίφης (644-656) του Πατριαρχικού Χαλιφάτου. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ως χαλίφης, ήταν γνωστός για την παραγγελία της επίσημης συλλογής της τυποποιημένης έκδοσης του Κορανίου που υπάρχει ακόμα και σήμερα.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 576,και ήταν ένας πολύ επιτυχημένος και εύπορος έμπορος. Προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ μέσω του φίλου του, Αμπού Μπακρ, σε ηλικία 34 ετών.

Οι μουσουλμανικές παραδόσεις μιλάνε για έναν άνθρωπο ειλικρινή, ήπιο, γενναιόδωρο, φιλικό, και σεμνό. Ήταν επίσης βαθύτατα ευσεβής, γνώριζε όλο το Κοράνι από μνήμης, προσευχόταν ώρες ολόκληρες τη νύχτα, νήστευε μέρα παρά μέρα και δεν παρέλειπε ποτέ το ετήσιο προσκύνημα στη Μέκκα. Παρόλα τα πλούτη του ζούσε απλά και λιτά, όπως και όλοι οι σύντροφοι του Μωάμεθ.

Μετά τη δολοφονία του Ομάρ ο Οθμάν υπερίσχυσε και ανακηρύχτηκε ως ο επόμενος χαλίφης, το 644, στην ηλικία των 67 ετών.

Συνολικά βασίλεψε 12 χρόνια. Τον σκότωσαν Άραβες εξεγερμένοι, μπαίνοντας στο σπίτι του στη Μεδίνα την Παρασκευή 17 Ιουνίου του 656.

Επί χαλιφείας του, οι αραβικές κατακτήσεις συνεχίστηκαν. Η αυτοκρατορία επεκτάθηκε μέχρι τη Φαρς (επαρχία του σημερινού Ιράν), και το Χορασάν (τμήμα του σημερινού Αφγανιστάν) ενώ προστέθηκε στις κατακτήσεις και η Αρμενία. Το 652 κατέλαβαν την Κύπρο, και το 654 τη Ρόδο. Οι κατακτήσεις τους στη Βόρεια Αφρική επεκτάθηκαν μέχρι την Καρχηδόνα, που αφαίρεσαν από τα βυζαντινά εδάφη.

Πριν το Ισλάμ

Στην αραβική κοινωνία της Μέκκας πριν τον Ισλαμισμό, η αξία των αντρών αναγνωριζόταν από τα πλούτη τους, από το μεγάλο αριθμό παιδιών που έκαναν, από τον αριθμό των αδερφών που είχαν και από τη πατριά στην οποία ανήκαν. Σύμφωνα με αυτό το πρότυπο ο Οθμάν θεωρούνταν από τους πιο άξιους άντρες της Μέκκας. Γεννήθηκε το 574, και ήταν μέλος της εκλεκτής ανάμεσα στους Κουραϊσίτες, πατριάς των Ουμαγιάδων. Μορφώθηκε από μικρός (έμαθε να διαβάζει και να γράφει)- πράγμα σπάνιο στη Μέκκα της εποχής εκείνης- έγινε επιτυχημένος έμπορος και επιχειρηματίας. Σαν έμπορος έκανε συχνά ταξίδια στην Αβησσυνία και τη Συρία γνωρίζοντας από κοντά τη μονοθεϊστική χριστιανική θρησκεία τους. Ιδιαίτερα πλούσιος, βοηθούσε συχνά τους άπορους συμπολίτες του.

Παντρεύτηκε 8 γυναίκες και έκανε 8 γιους και 8 κόρες. Ανάμεσά τους δύο από τις κόρες του Μωάμεθ, τη Ρουκαγιά (Ruqayyh) και μετά το θάνατο εκείνης, την Ουμ Καλθούμ. Γι’ αυτό και πήρε και το προσωνύμιο Ο Άνθρωπος των Δύο Φώτων.

Μετά το Ισλάμ

μικρογραφία από χειρόγραφο του 17ου αιώνα. Ο Προφήτης, Ο Ουμάρ, ο Αμπού Μπακρ, Ο Οθμάν και ο Αλή

Ασπάστηκε τον Ισλαμισμό, σε ηλικία 34 χρονών,- μια που ήταν στενός φίλος του Αμπού Μπακρ και από αυτόν προσηλυτίστηκε στη νέα θρησκεία. Η μοίρα όλων των οπαδών του Μωάμεθ εκείνα τα πρώτα χρόνια έγινε και δική του. Γνώρισε τις αποδοκιμασίες και τους χλευασμούς των Κουραϊσιτών και πολύ περισσότερο, ο θείος του, Αλ-Χακάμ, τον φυλάκισε μέχρι να αποκηρύξει τη νέα θρησκεία. Αλλά αυτό δε συνέβη και σύντομα, τον ελευθέρωσε. Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν περισσότερο, με το θάνατο δυο οπαδών του Προφήτη, ο Ουθμάν έφυγε μαζί με άλλους για την Αβησσυνία. Κάποια μέρα έφτασαν νέα από τη Μέκκα ότι οι κάτοικοί της είχαν ασπαστεί τελικά τη θρησκεία του Μωάμεθ και έτσι οι πάροικοι της Αβησσυνίας αποφάσισαν να επιστρέψουν στο τόπο τους. Παρόλο που αυτό δεν είχε τελικά συμβεί, παρέμειναν στη Μέκκα, μέχρι τη δεύτερη μετανάστευση στη Μεδίνα.

Εξαιτίας του όμορφου γραφικού χαρακτήρα του, έγινε γραμματέας του Προφήτη και ήταν αυτός που έγραφε τις Αποκαλύψεις του Θεού προς τον Μωάμεθ. Ο Οθμάν ήταν σπουδαίος ερμηνευτής του Κορανίου, και το ήξερε όλο από μνήμης! Επίσης θεωρούνταν ο πιο έγκριτος λόγιος όσον αφορά το Χατζ.

Εξαιτίας του πλούτου του, ήταν μεγάλος ευεργέτης της νέας κοινωνίας των μουσουλμάνων. Προσέφερε χρήματα για τη διάνοιξη ενός πηγαδιού στη Μεδίνα, που υπέφερε από την ανυπαρξία φρέσκου νερού. Επίσης κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για την εκστρατεία στο Ταμπούκ εναντίον των Αραβοχριστιανικών φυλών που οργάνωσε ο Μωάμεθ την άνοιξη του 630 προσέφερε το απαιτούμενο χρηματικό ποσό για τη συντήρηση και τον εξοπλισμό 10.000 στρατιωτών. Κατά τη διάρκεια της χαλιφείας των δύο προηγούμενων, ο Οθμάν ήταν πάντα στο άτυπο συμβούλιο που τους πλαισίωνε, και οι γνώμες του λαμβάνονταν πάντα σοβαρά υπ’ όψιν.

Η ανακήρυξή του σε χαλίφη

Ο Ομάρ δεν είχε θελήσει να ορίσει εκείνος έναν διάδοχο. Θεώρησε καλύτερο να προτείνει έξι ονόματα – γνωστών και αξιόπιστων συντρόφων του Προφήτη- και να αφήσει αυτούς τους έξι, να διαλέξουν τον καλύτερο ανάμεσά τους, για να γίνει ο επόμενος χαλίφης. Οι συζητήσεις γίνονταν στο σπίτι της Αϊσά, της πιο αγαπημένης γυναίκας του Προφήτη και σύμφωνα με τις διαταγές του Μωάμεθ έπρεπε να κρατήσουν το πολύ 3 μέρες. Οι 2 πρώτες πέρασαν χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Οι δυο πιο ισχυροί υποψήφιοι – Ο Αλί ιμπν αμπού Τάλιμπ και ο Ουθμάν αντιπροσώπευαν, εκτός των άλλων και τις οικογένειές τους. Αυτές των Χασεμιτών και των Ουμαγιάδων. Τελικά, ανέλαβε δράση ο Αμπντ αρ- Ραχμάν, το άτομο που είχε επιφορτίσει ο Ουμάρ να κάνει την εκλογή σε περίπτωση αδυναμίας. Ο Ραχμάν αφού πήρε τη γνώμη των ίδιων των υποψήφιων, των άλλων συντρόφων του Προφήτη, των κατοίκων της Μεδίνας, των αρχηγών των στρατιωτικών σωμάτων που βρίσκονταν εκείνο τον καιρό στη πόλη, όπως και των γυναικών, των παιδιών και των σκλάβων ακόμα, ανακήρυξε χαλίφη τον Οθμάν ιμπν Αφφάν, στις 7 Νοεμβρίου του 644.

Έντονες κριτικές αμφισβήτησης της διαδικασίας πέρασαν στα ιστορικά βιβλία των μουσουλμάνων, από τους σιίτες, την αίρεση που δημιουργήθηκε, μετά το θάνατο του Αλί ιμπν αμπού Τάλιμπ. Συγκεκριμένα υποστηρίζουν ότι ο Αμπντ αρ Ραχμάν διάλεξε τον Οθμάν γιατί είχαν συγγένεια μέσω γάμου. Ότι στη πραγματικότητα η διαδικασία εκλογής αντιπροσώπευε τη διένεξη μεταξύ της πατριάς των Χασιμιτών που αντιπροσώπευε ο Αλί και της πατριάς των Ουμαγιάδων που αντιπροσώπευε ο Οθμάν, άποψη που βρίσκει στήριγμα και στον Άγγλο ιστορικό Sir William Muir

Η χαλιφεία του Οθμάν

Σελίδα από το Κοράνι της εποχής του Οθμάν, σε κουφική γραφή

Ο Οθμάν εισέπραξε όλα τα καλά της οικονομικής πολιτικής του Ομάρ αλλά κυρίως της στρατιωτικής του πολιτικής, αφού η επέκταση του ισλαμικού κράτους, κάνοντας φόρου υποτελείς τόσους λαού, αύξησε τα πλούτη και την ευμάρεια των μουσουλμάνων, και αυτό φάνηκε ιδιαίτερα τη περίοδο της διακυβέρνησης του Οθμάν. Χάρισε με απλοχεριά, τη γη που εγκατέλειπαν οι κατακτημένοι, σε μουσουλμάνους με σκοπό να καλλιεργηθεί και έτσι αύξησε και τα έσοδα του κράτους, από τη πληρωμή του φόρου επί της παραγωγικότητας.(‘Ushoor) Τα έσοδα από 9.000.000 ντιράμ που ήταν την εποχή του Ουμάρ, ανέβηκαν στα 50.000.000 την εποχή του. Έτσι δημιούργησε όμως και μεγαλογαιοκτήμονες και κυρίως από τη πατριά του, τους Ουμαγιάδες, δημιουργώντας έναν επιπλέον λόγο δυσαρεσκειών απέναντί του. Επί της χαλιφείας του, το κυριότερο και μεγαλύτερο λιμάνι της Μέκκας έγινε η Τζέντα, εγκαταλείποντας το μικρό λιμάνι της Shu’aybach που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε. Επίσης, μισθοδότησε τους μουεζίνηδες.

Χρησιμοποίησε τα λεφτά του δημόσιου θησαυροφυλακίου για να φτιάξει ναυτικό, να κατασκευάσει τεμένη του Αλλάχ σε πολλές πόλεις, να φιλοξενήσει δωρεάν τους προσκυνητές της Μέκκας κατά τη περίοδο του χατζ, στην διάνοιξη πολλών πηγαδιών. Τα λάφυρα των πολέμων ήταν τόσο πολλά ώστε χτίστηκαν αποθήκες στη Μεδίνα για να τα φυλάξουν.

Η κυριότερη προσφορά του Ουθμάν όμως ήταν η διάσωση και η διατήρηση της Κορανικής θρησκείας. Εκείνα τα χρόνια λόγω του προσηλυτισμού πολλών μη Αράβων στον μουσουλμανισμό, άρχισαν να κυκλοφορούν Κοράνια με σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Ο Ουθμάν, το 651, πήρε το αυθεντικό Κοράνι, από τη Χάφσα- τη κόρη του Ουμάρ- που το είχε στη φύλαξή της, διέταξε τον Ζαγιντ ιμπν Θαμπίτ,- το άτομο που συνέλεξε τα εδάφια του Κορανίου τον καιρό του Αμπού Μπακρ- να φτιάξει μερικά αντίτυπα από αυτό και διέταξε οτιδήποτε άλλο κυκλοφορούσε σε όλη τη μουσουλμανική επικράτεια να καεί. Επίσης, επέκτεινε το τζαμί του Προφήτη στη Μεδίνα, γιατί πλέον δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τον όλο και αυξανόμενο πληθυσμό που το επισκεπτόταν.

Το 650 η ατυχία ήρθε να χαλάσει ακόμα περισσότερο τη φήμη του Οθμάν. Έχασε το πολύτιμο ασημένιο δαχτυλίδι-σφραγίδα, που μετά τον Μωάμεθ, το φορούσαν σαν ένδειξη της συνέχειας οι διάδοχοι χαλίφηδες κατά τη διάρκεια επίβλεψης του ανοίγματος ενός πηγαδιού στη Μεδίνα. Το δαχτυλίδι γλίστρησε από το δάχτυλό του και έπεσε μέσα στο πηγάδι.

Οι κατακτημένες περιοχές

Περσία

Το 652 περιοχές της Περσίας, κατακτημένες την εποχή του Ομάρ, επαναστάτησαν όταν έμαθαν το θάνατό του. Ο Αλ Ουαλίντ ιμπν Ουκμπα –κυβερνήτης της Κούφα εξεστράτευσε εναντίον της περιοχής που βρίσκεται το σημερινό Αζερμπαϊτζάν γιατί οι κάτοικοι με το θάνατο του Ουμάρ, σταμάτησαν να πληρώνουν και το φόρο υποτέλειας (Jizyah) που ανέρχονταν σε 800.000 ντιρράμ το χρόνο. Τους υπέταξε και οι πληρωμές ξανάρχισαν. Οι κατακτήσεις συμπληρώθηκαν φτάνοντας μέχρι τη Χεράτ, τη Καμπούλ και τη Γάζνα. (όπως και να έχει αυτές οι περιοχές δεν θα αφομοιωθούν γρήγορα στην αραβική κυριαρχία και θα είναι για τα επόμενα χρόνια, συνεχείς εστίες εξεγέρσεων.)

Το 652, δολοφονήθηκε και ο μεγάλος εχθρός των Αράβων, ο Πέρσης βασιλιάς Γιαζιγκέρτ, που εξουδετερωμένος ούτως ή άλλως ζούσε στο Τουρκεστάν.

Το 653 οι Άραβες πολέμησαν εναντίον ορδών Τούρκων και Χαζάρων, στο σημερινό Αζερμπαϊτζάν, που επαναστάτησαν και με πολύ κόπο και αιματοχυσία τους κατέβαλαν.

Αρμενία

Την ίδια περίοδο ο Μωαβίας Α', το 645, έστειλε στρατεύματα στην Αρμενία να πολεμήσουν τους Βυζαντινούς. Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Κώνστας ο Β΄, έστειλε 80.000 στρατό να υπερασπιστούν τις κτήσεις του στην Αρμενία. Σύντομα όμως οι Άραβες νίκησαν τους Βυζαντινούς και κατέκτησαν ολόκληρη την περιοχή. Επίσης κατέκτησαν και κάποιες περιοχές στη Μικρά Ασία. Το 652 ο κυβερνήτης της Κούφα, προχώρησε με το στρατό του, στη κατάληψη του Χορασάν.

Η κατάκτηση της Βόρειας Αφρικής

η κατάκτηση της Αιγύπτου

Το 645, μετά τον θάνατο του Ουμάρ οι Βυζαντινοί που είχαν απομείνει στην Αλεξάνδρεια οργάνωσαν μια εξέγερση στην οποία ο αυτοκράτορας Κώνστας Β΄ συνέδραμε με στρατό και στόλο. Κατέλαβαν την πόλη αλλά ο Άραβας στρατηγός Αμρ ιμπν αλ-Ας που στάλθηκε από τον Οθμάν, νίκησε τον Βυζαντινό στρατό και την επανεκατέλαβε καίγοντας αυτή τη φορά, εκκλησίες και σφάζοντας τους κατοίκους της.

Ο Αμρ όμως το 647 έπεσε στη δυσμένεια του Οθμάν και καθαιρέθηκε ενώ τη θέση του ανέλαβε ο θετός αδερφός του Οθμάν, ο Αμπνταλλάχ ιμπν Σά’αμπ ιμπν αμπι Σαρχ. Ο νέος κυβερνήτης της Αιγύπτου, το 647 βάδισε κατά της Τρίπολης της σημερινής Λιβύης και προχώρησε μέχρι τη Βάρκα αλλά και την ίδια την Καρχηδόνα. Ο κυβερνήτης της Τυνησίας Γρηγόριος παρέταξε έναν στρατό από 120.000 στρατιώτες αλλά παρ'όλα αυτά νικήθηκαν και πάλι. Η συμφωνία παράδοσης που υπόγραψαν έκανε φόρου υποτελής την Καρχηδόνα με το ποσό των 2.520.000 ντιρράμ ετησίως. Ο Οθμάν παραχώρησε το 1/5 των λαφύρων στον Ιμπν, σαν προσωπικό του δώρο. Τα 4/5 στάλθηκαν στη Μεδίνα, και ο Οθμάν άρχισε να προκαλεί το κοινό αίσθημα επιτρέποντας στον ανιψιό του Μερβάν να αγοράσει όλα τα λάφυρα σε ένα εξευτελιστικό ποσό.

Ο Αμρ ιμπν αλ-Ας είχε αρχίσει και την κατάκτηση της Νουβίας μετά από αυτήν της Αιγύπτου και ο διάδοχος του Αμνπνταλλάχ ιμπν Σά’αμπ (Abd allah ibn Sa’ab) ολοκλήρωσε τη κατάκτηση κάνοντας φόρου υποτελείς και τους Νούβιους. Έκτοτε η χώρα άνοιξε για το μουσουλμανικό εμπόριο και πολλοί Νούβιοι ασπάστηκαν τον μουσουλμανισμό.

Η Ναυμαχία του Φοίνικα

Το 652 οι Βυζαντινοί με ένα στόλο 500 πλοίων, πού σύμφωνα με τον χρονικογράφο Θεοφάνη, καθοδηγούσε ο ίδιος ο αυτοκράτορας ο Κώνστας Β΄, συγκρούστηκαν με τον αραβικό στόλο των 200 πλοίων και ναύαρχο τον κυβερνήτη της Αιγύπτου Αμπνταλλάχ ιμπν Σα’αμπ, στον θαλάσσιο χώρο της Φοινίκης στη Λυκία (στη σημερινή νότια Τουρκία). Στην αρχή ο άνεμος φυσούσε εναντίον των αραβικών πλοίων, αλλά γρήγορα σταμάτησε να φυσά εντελώς. Το επόμενο πρωί η ναυμαχία άρχισε με τους Άραβες να πλησιάζουν πάρα πολύ κοντά στα καράβια των Βυζαντινών και να εμπλέκονται σε μάχη σώμα με σώμα, σαν να πολεμούσαν στη ξηρά. Έδεναν με σκοινιά τα πλοία μεταξύ τους και ορμούσαν στα καταστρώματα των Βυζαντινών. Η ναυμαχία ήταν σκληρότατη, ο βυζαντινός στόλος καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, ενώ και ο αραβικός υπέστη βαρύτατες απώλειες.

Η κατάκτηση της Κύπρου

Την κατάκτηση της Κύπρου οργάνωσε ο στρατιωτικός διοικητής της Συρίας, και μεθεπόμενος χαλίφης, Μωαβίας ιμπν αμπού Σουφυάν που με μεγάλη δυσκολία κατάφερε να πάρει την έγκριση του Ουθμάν, αφού και αυτός όπως και ο προκάτοχός του, φοβόντουσαν τη θάλασσα και δεν ήθελαν να αφήσουν τους μουσουλμάνους να τη διασχίσουν.

Ο Οθμάν του επέτρεψε να ναυπηγήσει στόλο αλλά με την προϋπόθεση ότι η συμμετοχή στην εκστρατεία ήταν εντελώς προαιρετική για τους Άραβες στρατιώτες. Το 649, στόλος από 50 πλοία με ναύαρχο τον Αμπού Κέις συνοδευόμενος και από μερικά πλοία που οι Άραβες με τη βοήθεια των ντόπιων είχαν ναυπηγήσει στην Αίγυπτο έφτασε στα παράλια του νησιού. Οι Κύπριοι παραδόθηκαν, και ορίστηκε να καταβάλουν κάθε χρόνο 7000 δηνάρια φόρο υποτέλειας- ποσό ίδιο με αυτό που κατέβαλλαν και στον Βυζαντινό αυτοκράτορα.

Τα προβλήματα αρχίζουν

Την περίοδο του Οθμάν, μέλη των Κουραϊσιτών άφηναν τα αραβικά εδάφη για να κατοικήσουν στις καλύτερες περιοχές των νέο-κατακτημένων χωρών και σιγά-σιγά δημιούργησαν μια τοπική αριστοκρατία. Ο Οθμάν διόρισε τους Ουμαγιάδες της οικογένειάς του, σε σημαντικές θέσεις με καλές αμοιβές, κάνοντάς τους διοικητές περιοχών όπως της Κούφα, της Βασόρα, της Αιγύπτου. Η Παλαιστίνη ήταν ήδη «κτήση» του Μωαβία από τον καιρό του Ουμάρ.

Οι άνθρωποι όμως που είχαν κατακτήσει αυτά τα εδάφη, με τους κόπους και το αίμα τους ήταν από τις άλλες αραβικές φυλές. Τώρα λοιπόν στις καινούριες περιοχές βρέθηκαν να ξαναγίνονται υποτελείς των Κουραϊσιτών, ενώ τους είχαν υποσχεθεί την ανεξαρτησία και την αυτονομία τους, σαν ισοδύναμα μέλη της ίδιας πλέον-μουσουλμανικής κοινότητας. Και αυτό δεν συνέβη. Όταν τέλειωσαν οι κατακτήσεις, οι Βεδουίνοι άρχισαν να αναρωτιούνται που ήταν η γη που τους είχαν υποσχεθεί. Οι φήμες έλεγαν ότι ο Οθμάν την είχε χαρίσει στους συγγενείς του. Πολλοί επιτήδειοι βρέθηκαν που άρχισαν να ξεσηκώνουν τους Άραβες. Μικρές εξεγέρσεις άρχισαν να γίνονται και όλες αυτές κορυφώνονταν ζητώντας την έκπτωση του κυρίου υπευθύνου, του Χαλίφη.

Τότε, το 653 εμφανίστηκε ο Αμπντουλλάχ ιμπν Σάμπα. Ήταν Εβραίος, ενώ η μάνα του λέγεται ότι ήταν μια μαύρη σκλάβα. Προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ την εποχή του Οθμάν, αλλά δεν θεωρούνταν ποτέ πιστός μουσουλμάνος. Ο Σάμπα άρχισε στη Βασόρα πρώτα να μιλάει στο κόσμο για τις αδικίες που γίνονταν στο Χαλιφάτο αλλά και για τα δικαιώματα του Αλί ιμπν αμπού Ταλίμπ, στο θρόνο. Σύντομα τον έδιωξαν από τη Βασόρα και μετανάστευσε στη Κούφα, το 654. Εκεί ξεσήκωνε τους Άραβες στρατιώτες λέγοντας ότι τελικά οι Κουραϊσίτες επωφελήθηκαν από τις κατακτήσεις των δικών τους σπαθιών και τους πήραν όλη τη γη και απαιτούσε να τους πετάξουν έξω από τη περιοχή τους. Οι κυβερνητικές αρχές τον έδιωξαν και από τη Κούφα. Έτσι, πήγε στη Συρία. Η Συρία κυβερνιόταν από το στιβαρό χέρι του Μωαβία. Έτσι, επειδή δεν μπορούσε εκεί να μιλήσει στα πλήθη πήγε στην Αίγυπτο όπου και ξεσήκωσε πολλούς εναντίον του Ουθμάν.

Η δολοφονία του Οθμάν

Οι διαδηλώσεις, οι διαμαρτυρίες, οι εξεγέρσεις όλο και πλήθαιναν. Ακόμα και μέσα στη Μεδίνα, ο Οθμάν και το περιβάλλον του γίνονταν δεκτοί με αποστροφή. Ο Οθμάν έστελνε συνεχώς κατασκόπους του στo Κάιρο, τη Δαμασκό, τη Βασόρα και τη Κούφα, για να του αναφέρουν, τις διεργασίες που γίνονταν και να του υποδεικνύουν τους ενόχους. Οι εξεγερμένοι αποφάσισαν να πάνε μέχρι τη Μεδίνα ζητώντας από τον Οθμάν να εγκαταλείψει τη χαλιφεία ή να πεθάνει. Μαζεύτηκαν κατά τη περίοδο του χατζ του 655 από τις επαρχίες της Κούφας, της Βασόρας και της Αιγύπτου. Κατέφτασαν στη περιοχή μαζί με τους άλλους προσκυνητές του χατζ και ενώ οι δεύτεροι συνέχισαν το ταξίδι για τη Μέκκα, εκείνοι στρατοπέδευσαν έξω από τη Μεδίνα. οι επαναστάτες από την Αίγυπτο αριθμούσαν περίπου 1000 άτομα. Το ίδιο και από τη Κούφα. Ακόμα 1000 ήρθαν από τη Βασόρα. Ο Ιμπν Σάμπα ήταν μαζί με τους Αιγύπτιους. Συνολικά, οι 3000 αυτοί επαναστάτες έκατσαν στη περιοχή, ενάμισι μήνα πριν δολοφονήσουν τον χαλίφη. Αφού κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα διαπραγματεύτηκαν με τον Οθμάν διάφορα αιτήματα που είχαν, και αφού υπογράφηκαν συμφωνίες, άρχισαν σιγά-σιγά να αποχωρούν. Η αιγυπτιακή αποστολή όμως, στο δρόμο της επιστροφής συνέλαβε έναν καβαλάρη που τους είπε ότι ήταν αγγελιαφόρος του Ουθμάν με γράμμα για τον κυβερνήτη της Αιγύπτου. Όταν άνοιξαν το γράμμα βρήκαν γραμμένη τη διαταγή του Οθμάν να σκοτώσει όλους τους στασιαστές που θα γύριζαν από τη Μεδίνα στην Αίγυπτο. Τότε και εκείνοι εξοργισμένοι, γύρισαν πίσω και του ζήτησαν το λόγο. Εκείνος αρνήθηκε ότι είχε ποτέ γράψει τέτοιο γράμμα. Οι στασιαστές ξεσηκώθηκαν και αμέσως πολιόρκησαν το σπίτι του. Του ζήτησαν να παραιτηθεί προκειμένου να σώσει τη ζωή του αλλά αυτός αρνήθηκε. Οι συζητήσεις ωστόσο συνεχίστηκαν μεταξύ τους, ανάμεσα από τους τοίχους του σπιτιού που προφύλασσαν τον Ουθμάν.

Τη τελευταία μέρα της πολιορκίας του σπιτιού, 17 Ιούνη του 656 ο Οθμάν είχε μείνει μόνο με την οικογένειά του. Ο χαλίφης βρισκόταν μόνος του, στον γυναικωνίτη, διαβάζοντας το Κοράνιο και προσευχόμενος. Σύντομα περικυκλώθηκε από τους εισβολείς και έπειτα από πολλές σπαθιές έπεσε νεκρός στο πάτωμα. Μαχαίρωσαν το πτώμα πολλές φορές ακόμα, και έπειτα πήγαν στο θησαυροφυλάκιο. Συνολικά 4 σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα. Ο Οθμάν, ένας πιστός σκλάβος του που τον υπερασπίστηκε αλλά και δύο από τους εισβολείς. Φεύγοντας σφράγισαν την πόρτα και έμειναν μέσα τα τέσσερα πτώματα.

Το σώμα του θάφτηκε νύχτα από τον Αλί, στο νεκροταφείο έξω από τη πόλη. Ήταν 82 χρόνων.

Οι επόμενες μέρες

Όποιος πίστευε ότι η εξόντωση του Χαλίφη θα έκανε καλύτερα τα πράγματα, είχε κάνει λάθος.

Τις επόμενες μέρες η Μεδίνα ήταν ανάστατη και τρομοκρατημένη. Οι συγγενείς του Οθμάν έφυγαν αμέσως κρυφά για τη Μέκκα. Ένας πολίτης έφυγε για Δαμασκό για να επιδείξει στο Μωαβία, το αιματοβαμμένο πουκάμισο του Οθμάν και να ζητήσει εκδίκηση. Οι «Αιγύπτιοι» είχαν επικρατήσει και διαφέντευαν τη πόλη. Ωστόσο μετά τις πρώτες 5 μέρες ζήτησαν – πριν φύγουν- να εκλεγεί παρουσία τους, ο νέος Χαλίφης.

Στις 23 Ιούνη του 656, εκλέχτηκε ο Αλί.

Πηγές

• Martin Lings «Muhammad His life based on the earliest sources» 1893

htpp://http://www.archive.org/details/MartinLings-MuhammadHisLifeBasedOnTheEarliestSources

• Ali Muhammad as- Salalabi «Biography of Uthman ibn Affan dhun nooraynτ» Εκδ. DARUSSALAM

http://archive.org/details/TheBiographyOfUthmanIbnAffanrDhun-noorayn.pdf

• Sir William Muir «The Caliphate: Its Rise Decline and Fall» Έκδοση του 1915

http://www.archive.org/details/caliphateitsris00muirgoog