Μιμητίτης
 | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Φωσφορικά.[1] Ομάδα απατίτη |
| Χημικός τύπος | Pb5(AsO4)3Cl |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 7,2 gr/cm3 |
| Χρώμα | Συνήθως κίτρινο, πορτοκαλοκίτρινο, καστανοκίτρινο. Σπανιότερα γκρίζο, πράσινο ή άχρωμο |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Εξαγωνικό |
| Κρύσταλλοι | Πρισματικοί με εξαγωνικές ή πινακοειδείς απολήξεις, βελονοειδείς, τραπεζοειδείς. |
| Υφή | Κοκκώδης, βοτρυοειδής, σε συσσωματώματα όπως το κουνουπίδι, ενίοτε βελονοειδής |
| Διδυμία | Σπανιότατη {1122} |
| Σκληρότητα | 3,5 - 4 |
| Σχισμός | Ατελής {1011} |
| Θραύση | Ανώμαλη, ατελώς κογχοειδής |
| Λάμψη | Ημιαδαμάντινη έως ρητινώδης |
| Γραμμή κόνεως | Λευκή |
| Πλεοχρωισμός | Ασθενέστατος |
| Διαφάνεια | Διαφανής έως ημιδιαφανής |
| Παρατηρήσεις | Εμφανιζει πιεζοηλεκτρικές ιδιότητες και, ενίοτε, φθορισμό |
Ο μιμητίτης (αναφέρεται και ως μιμητισίτης, αγγλ. mimetite) είναι ορυκτό αρσενικικό / χλωριούχο άλας του μολύβδου. Το όνομά του οφείλεται στην ελληνική λέξη «μίμηση», επειδή προσομοιάζει (μιμείται) στην εμφάνιση με τον πυρομορφίτη. Συνώνυμά του είναι ο καμπυλίτης (λόγω του σχήματος των κρυστάλλων του), ο γκορλανδίτης και ο αρσενοπυρομορφίτης.
Απαντά, ως δευτερογενές ορυκτό, σε ζώνες οξείδωσης μολυβδούχων ορυκτών, όπως (και κυρίως) ο αρσενοπυρίτης και ο γαληνίτης.
Χρησιμοποιείται ως ελάσσον μετάλλευμα μολύβδου, ιδιαίτερα στα σημεία που ανευρίσκεται σε σημαντικές ποσότητες, ωστόσο είναι ιδιαίτερα αγαπητό δείγμα για συλλέκτες, λόγω χρώματος, σχήματος κρυστάλλων και λάμψης. Δεν χρησιμοποιείται ως πολύτιμος ή ημιπολύτιμος λίθος, λόγω της μικρής του σκληρότητας.
Σχετίζεται με κερουσίτη, αγγλεσίτη, σμιθσονίτη, βιλλεμίτη, πυρομορφίτη και βουλφενίτη.
Ανευρίσκεται σε πολλά σημεία του γήινου φλοιού. Οι ωραιότεροι κρύσταλλοί του απαντούν στο Johanngeorgenstadt της Σαξωνίας στη Γερμανία, στο Τσουμέμπ της Ναμίμπια (κρύσταλλοι μοναδικοί στον κόσμο) και στην Κορνουάλλη της Βρετανίας. Αρκετά όμορφοι κρύσταλλοι ανευρίσκονται επίσης στο Durango, το Mapimi και την Τσιχουάουα του Μεξικού, την Αυστρία, τη Γαλλία, την Ταϊλάνδη, την Αριζόνα των ΗΠΑ και την Αυστραλία.
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία του Λαυρίου (Καμάριζα, Πλάκα, Σούνιο, Αγριλέζα, Σουρέζα, Θορικό και Αγία Βαρβάρα) και στα Λιμενάρια της νήσου Θάσου.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
- Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Κατατάσσεται λόγω ομοιότητας δομής, όχι ως χημική σύσταση