Хулаш
Курӑнакан калӑплав
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5f/Disambig_gray.svg/20px-Disambig_gray.svg.png)
Хулаш[1] — хула вырăнĕ, урăхла каласан, тахçан хула пулнă, анчах çав хула халĕ, тĕрлĕ сăлтавсене пула, пĕтсе ларнипе пушă тăрса юлнă вырăн. "Хула" тенине кунта тăшманран хÿтĕленме ятарласа тĕреклетнĕ тĕл пек ăнланмалла. Ун пек хăшпĕр вырăнсем хушăран пайăр ят пек те паллă пулма пултараççĕ. Хулаш, архиологиллӗ палӑк пек Пӑхӑр ӗмӗрӗнчен пуҫласа Ҫӗнӗ вӑхӑт (XVI—XVII ӗмӗрсемччен) таран тапхӑрта иртсе шутланать, анчах тенине Тимӗр ӗмӗрӗ валли нумайрахӑшра усӑ курать.
Сăмах хула ăшĕ тенине кĕскетнинчен пулса кайма пултарнă.
Ҫавӑн пек пӑхӑр
[тӳрлет | кодне тӳрлет]Асӑрхавсем
[тӳрлет | кодне тӳрлет]Литература
[тӳрлет | кодне тӳрлет]- Авдусин Д. А. Археология СССР. М., 1977 2011 ҫулхи Юпа уйӑхӗн 6-мӗшӗнче архивланӑ.
- Авдусин Д. А. Полевая археология СССР. М., 1980 2017 ҫулхи Чӳк уйӑхӗн 12-мӗшӗнче архивланӑ.
- Кучера М. П. Городища // Археология Украинской ССР. — Т. 3. — Киев, 1986.
- Тимощук Б. А. Археологические признаки восточнославянских городищ-убежищ // КСИА. — Вып. 195. — М., 1989. — С. 15—20.
- Матюшин Г. Н. Археологический словарь. М., 1996
- Florek M. Czy „grodzisko” to dawny, zniszczony gród? O niebezpieczeństwach korzystania ze źródeł topomastycznych // Materiały i Sprawozdania Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego. — Rzeszów: 2014. — Т. XXXV. — С. 171—188.
- Крютченко А. Городища-убежища скифского времени Днепро-Донской лесостепи // Revista Arheologică. — 2017. — Vol. XIII, nr. 1-2. — С. 181—196.
- Дараган М. Н. Городища-гиганты скифской эпохи в украинской лесостепи (особенности расположения и фортификации). Вводные замечания // Археология и геоинформатика. — Вып. 8. — М.: ИА РАН, 2017.
- Колода В. В. Городища в структуре поселений лесостепной Хазарии // Хазарский альманах. — М.: Индрик, 2021—2022. — Т. 18. — С. 141—170.
Каҫӑсем
[тӳрлет | кодне тӳрлет]- Кто владеет крепостью, тот владеет и полем: лекция археолога В. В. Мингалёва об археологическом изучении городищ
çинче