NGC 1365
| Галактыка | |
 | |
| Гісторыя даследавання | |
|---|---|
| Дата адкрыцця | 2 верасня 1826 |
| Абазначэнні | NGC 1365, ESO 358-17, MCG -6-8-26, VV 825, FCC 121, IRAS03317-3618, PGC 13179 |
| Наглядальныя даныя (Эпоха J2000.0) |
|
| Тып | SBb |
| Прамое ўзыходжанне | 03гадз 33мін 36,7с |
| Схіленне | -36° 08′ 27″ |
| Бачная зорная велічыня mV | 9,5 |
| Фатаграфічная зорная велічыня mB | 10,3 |
| Бачныя памеры | 11,0' × 6,2' |
| Паверхневая яркасць | 13,9 |
| Вуглавое становішча | 32° |
| Сузор’е | Печ |
| Фізічныя характарыстыкі | |
| Радыус | ≈100 000 св. гадоў |
NGC 1365 (іншыя абазначэнні — ESO 358-17, MCG −6-8-26, VV 825, FCC 121, IRAS03317-3618, PGC 13179) — спіральная галактыка з перамычкай у сузор’і Печ. У ядры галактыкі знаходзіцца звышмасіўная чорная дзірка. Дзякуючы зацьменню вучоным атрымалася вылічыць яе памер [1](недаступная спасылка).[1]
Гэты аб’ект уваходзіць у лік пералічаных у арыгінальнай рэдакцыі новага агульнага каталога. У 2009 годзе астраномы выявілі лішак рэнтгенаўскага выпраменьвання каля чорнай дзіркі ў цэнтры галактыкі. Даследаванні паказалі, што ў дыяпазоне энергій вышэй 2 кілаэлектронвольт колькасць фатонаў, як мінімум, на два парадкі вышэй разліковага.[2]
Зноскі
- ↑ "Тэлескоп Chandra назіраў зацьменне чорнай дзіркі". Rambler. 2009-11-19.(недаступная спасылка)
- ↑ G. Risaliti, V. Braito, V. Laparola, S. Bianchi, M. Elvis, G. Fabbiano, R. Maiolino, G. Matt, J. Reeves, M. Salvati, J. Wang. A strong excess in the 20-100 keV emission of NGC 1365 (англ.). Arxiv.org (15 верасня 2009). Праверана 19 лістапада 2009.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Спасылкі
[правіць зыходнік]- Інфармацыя на англійскай і французскай з арыгінальнага Новага агульнага каталога
- Інфармацыя (англ.) з Перагледжанага Новага агульнага каталога
- SIMBAD (англ.)
- VizieR (англ.)
- NASA/IPAC Extragalactic Database (англ.)
- Спіс публікацый, прысвечаных NGC 1365
- NGC 1365: велічны астраўны сусвет
- Astronomy Picture of the Day (англ.) (20 жніўня 2010). Праверана 25 лістапада 2024.