Удон
| Удон | |
|---|---|
| яп.: 饂飩 | |
 | |
| Уваходзіць у нацыянальныя кухні | |
| Японская кухня | |
| Краіна паходжання | |
| Кампаненты | |
| Асноўныя | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Удон — від локшыны з пшанічнай мукі, тыповы, як і соба, прадукт японскай кухні. Слова паходзіць ад паўднёвакітайскай назвы вантонаў.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Удон запазычылі з Кітая ў XIV стагоддзі, у адрозненне ад рамэна, які прыйшоў з Кітая ўжо пасля заканчэння перыяду закрыцця Японіі ад замежнікаў у пачатку эпохі Мэйдзі. Асноўнае адрозненне ўдона ад рамэна — пры гатаванні локшыны не выкарыстоўваецца шчолачная вада кансуй.
Гатаванне
[правіць | правіць зыходнік]Пры гатаванні ўдона выкарыстоўваецца самая тоўстая локшына — ад 2 да 4 мм у дыяметры. Колер локшыны — ад белага да брудна-белага, а кансістэнцыя мяккая і эластычная. Удон звычайна ставяць на стол як суп з локшынай у булёне. Яго можна есці як гарачым, так і халодным, што робіць яго асабліва каштоўным летам, як сродак для барацьбы са спякотай. Упрыгожваюць нарэзанай цыбуляй. Іншая распаўсюджаная начынка — тэмпура, часта з крэветак, мірын і соевы соус.
Смак булёна і дазапраўкі адрозніваецца ад рэгіёна да рэгіёна. Як правіла, цёмна-карычневы булён з цёмным соевым соусам выкарыстоўваецца ва ўсходняй частцы Японіі, а светла-карычневы булён са светлым соевым соусам выкарыстоўваецца ў заходняй Японіі. Гэта знаходзіць адлюстраванне ў афармленні ўпаковак локшыны хуткага прыгатавання, якія часта вырабляюцца ў двух варыянтах для ўсходу і захаду.
