Страшны Суд

Апошні Суд пэнзля Мікеланджэла Буанароці

Стра́шны суд, Апошні Суд, Судны Дзень — у хрысціянскім багаслоўі, — апошні і вечны суд Бога над кожным чалавекам. Канцэпцыя суда прысутнічае ва ўсіх кананічных Евангеллях, у прыватнасці ў Евангеллі ад Матфея. Большасць хрысціянскіх багасловаў лічаць, што Суд адбудзецца пасля ўваскрасення мёртвых і Другога Прышэсця Хрыста, у той час як некаторыя багасловы мяркуюць, што гэтая падзея ўжо адбылася. Страшны Суд натхніў шматлікія мастацкія выявы. Тэма Страшнага Суда прысутнічае ва ўсіх аўраамічных рэлігіях, а таксама ў зараастрызме.

Дактрына Страшнага суда ўзята з многіх месцаў апакаліптычных раздзелаў Бібліі. Пра Апошні Суд напісана ў прытчы авечак і казлоў Евангелля ад Матфея, дзе зыход суда цалкам заснаваны на дапамозе, якую аказалі або адмовіўся аказаць «аднаму з гэтых малых»:

"Калі ж прыйдзе Сын Чалавечы ў славе Сваёй. Усе народы будуць сабраныя перад Ім, і Ён аддзеліць адных ад другіх, як пастух аддзяляе авечак ад казлоў, і Ён паставіць авечак праваруч ад Сябе, а казлоў па левую сторану. Тады скажа Цар тым, якія праваруч ад Яго: «Прыйдзіце, дабраславёныя Айца Майго, у спадчыну Царства, угатаванае вам ад стварэння свету, бо быў галодны Я, і вы далі Мне ёсць, прагнуў, і вы далі мне піць, я быў вандроўнікам, і вы прынялі Мяне, быў без адзежы, і вы апранулі Мяне, быў хворы, і вы наведалі мяне, быў у вязніцы, і вы прыйшлі да Мяне..» «Праўду кажу вам: як што вы зрабілі аднаму з гэтых братоў Маіх меншых, дык зрабілі Мне». Тады скажа і тым, якія леваруч ад Яго: «ідзіце ад Мяне, праклятыя, у агонь вечны, угатаваны д’яблу і анёлам ягоным, бо быў галодны Я, і вы не далі Мне ёсць, прагнуў, і вы далі Мне не піць, я не быў падарожны, і вы не прынялі Мяне, быў без адзежы, і вы не апранулі Мяне, хворы і ў цямніцы, і не наведалі Мяне»…. «Праўду, праўду кажу вам: як што вы не зрабілі гэта аднаму з меншых гэтага, вы не зрабілі гэта Мне. І пойдуць гэтыя на муку вечную, а праведнікі ў жыццё вечнае.» (Матф. 25:31-36, 40-43, 45-46)

Дактрына падмацоўваецца тэкстамі ў Кнігах Данііла, Ісаі і Адкрыцці:

«І ўбачыў я вялікі белы трон і Таго, Хто сядзеў на ім, ад аблічча Якога неба і зямля збегла і не знайшлося ім месца. І ўбачыў я мёртвых, малых і вялікіх, якія стаяць перад Богам, і кнігі раскрыты былі, і іншая кніга раскрыта, якая ёсць кніга жыцця; і судзімыя былі мёртвыя па тых рэчаў, якія былі напісаны ў кнігах, паводле са справамі сваімі.» (Адкр. 20:11-12)

Прыхільнікі міленарызму, у асноўным хрысціяне-пратэстанты, разглядаць гэтыя два ўрыўкі як апісанне двух асобных падзей: у прытчы пра авечак і коз судовае рашэнне будзе вызначаць канчатковы статус гэтых жывых асоб у канцы часу Смутку, а суд ля «Вялікага Белага Трону» будзе канчатковым асуджэннем няправедных мёртвых у канцы ўсіх часоў, пасля канца свету і да пачатку перыяду вечнага жыцця, апісанага ў апошніх двух раздзелах кнігі Адкрыцця.

Літаратура

• «Стра́шны суд» // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 204. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).