Жан-Луі Таран

Жан-Луі Таран
фр.: Jean-Louis Tauran
Сакратар па ўзаемадзеянню з дзяржавамі[d] 1 снежня 1990 — 6 кастрычніка 2003
Папярэднік	Анджэла Садана
Пераемнік	Джавані Лаёла[d]
кардынал 21 кастрычніка 2003 — 5 ліпеня 2018
Камерленга Апостальскай палаты[d] 2014 — 2018
Папярэднік	Тарчызіа Бертонэ
Пераемнік	Кевін Фарэл[d]
45-ы Прэфект Ватыканскай бібліятэкі[d] 24 лістапада 2003 — 25 чэрвеня 2007
Папярэднік	Jorge María Mejía[d]
Пераемнік	Raffaele Farina[d]
каталіцкі архібіскуп 6 студзеня 1991 — 5 ліпеня 2018
тытулярны архібіскуп з 1 снежня 1990
Дыяцэзія	Thelepte[d]
President of the Pontifical Council for Interreligious Dialogue[d] 25 чэрвеня 2007 — 5 ліпеня 2018
Папярэднік	Paul Poupard[d]
Пераемнік	Miguel Ayuso Guixot[d]
Адукацыя	Папская Царкоўная Акадэмія Папскі Грыгарыянскі ўніверсітэт
Дзейнасць	бібліятэкар, архівіст, каталіцкі святар
Нараджэнне	5 красавіка 1943(1943-04-05)[…] Бардо, arrondissement of Bordeaux[d], дэпартамент Жыронда, рэгіён Аквітанія, Метраполія Францыі, Францыя
Смерць	5 ліпеня 2018(2018-07-05)[…] (75 гадоў) Хартфард, Capitol Planning Region[d], Канектыкут, ЗША
Пахаванне	Базыліка Святога Апалінарыя пры Неронава-Александрынскіх тэрмах[d]
Узнагароды	Мальтыйскі ордэн
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Яго Высокапраасвяшчэнства кардынал Жан-Луі Таран (фр.: Jean-Louis Tauran), (3 красавіка 1943, Бардо, Францыя — 5 ліпеня 2018, Хартфард, ЗША) — французскі курыяльны кардынал і ватыканскі дыпламат. Тытулярны архібіскуп Тэлептэ з 1 снежня 1990. Сакратар па адносінах з дзяржавамі Дзяржаўнага Сакратарыята Святога Прастола з 1 снежня 1990 па 7 кастрычніка 2003. Архіварыус і Бібліятэкар Рымскай Царквы з 24 лістапада 2003 па 25 чэрвеня 2007. Старшыня Папскага Савета па міжрэлігійным дыялогу з 25 чэрвеня 2007. Старшыня Камісіі Рымскай курыі па рэлігійных адносінах з мусульманамі з 25 чэрвеня 2007. Кардынал-дыякан з дыяканствам S. Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine з 21 кастрычніка 2003. Кардынал-протадыякан з 21 лютага 2011.

Біяграфія

Нарадзіўся Жан-Луі Таран 3 красавіка 1943 года, у Бардо. Жан-Луі Таран вучыўся ў Папскім Грыгарыянскім універсітэце (дзе ён зарабіў ліцэнцыят у філасофіі і багаслоўі, і ў 1973 годзе сваю дактарантуру ў кананічным праве) і Папскай Царкоўнай Акадэміі ў Рыме, і Каталіцкім Інстытуце ў Тулузе.

Ён быў пасвечаны ў святара 20 верасня 1969 года, архібіскупам Марысам Мазье і служыў вікарыем у мітраполіі Бардо перад паступленнем на дыпламатычную службу Ватыкана ў 1975 годзе. Ён быў сакратаром нунцыятур у Дамініканскай рэспубліцы (1975—1978 гады) і ў Ліване (1979—1983 гады). Таран стаў афіцыялам Савета Грамадскіх Спраў Царквы ў 1983, а затым удзельнічаў у спецыяльных місіях на Гаіці (1984), і ў Бейруце і Дамаску (1986 год). Ён быў таксама членам ватыканскай дэлегацыі на сустрэчах Канферэнцыі па Еўрапейскай Бяспецы і Супрацоўніцтву, Канферэнцыі па Раззбраенні ў Стакгольме, і Культурным Форуме ў Будапешце і пазней у Вене.

Сакратар па адносінах з дзяржавамі

1 снежня 1990 года, Таран быў прызначаны Сакратаром па адносінах з дзяржавамі Дзяржаўнага сакратарыята Святога Прастола і тытулярным архібіскупам Тэлептэ Папам Рымскім Янам Паўлам II. Ён атрымаў сваю біскупскую ардынацыю 6 студзеня 1991 года, у саборы Святога Пятра, непасрэдна ад Яна Паўла II, якому дапамагалі тытулярны архібіскуп Вескоўя Джавані Батыста Рэ — намеснік дзяржаўнага сакратара Святога Прастола па агульных справах, і тытулярны архібіскуп Бальзены Джасцін Фрэнсіс Рыгалі — сакратар Кангрэгацыі па справах біскупаў. Як Сакратар, Таран служыў міністрам замежных спраў Ватыкана. У стаўленні да іракскага канфлікту, ён калісьці падкрэсліў важнасць дыялогу і Арганізацыі Аб’яднаных Нацый, і сказаў, што «аднабаковая агрэсіўная вайна складзе злачынства супраць свету і супраць Жэнеўскіх канвенцый».

Бібліятэкар і Архіварыус Святой Рымскай Царквы

Ён быў узведзены ў кардыналы-дыяканы з дыяканствам S. Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine Янам Паўлам II на кансісторыі ад 21 кастрычніка 2003 года. 24 лістапада таго ж года, ён быў названы Архіварыусам і Бібліятэкарам Святой Рымскай Царквы, назіраючы за Ватыканскім Сакрэтным Архівам і Ватыканскай Бібліятэкай. У канцы 2003 года, Таран смуткаваў аб абыходжанні з немусульманамі ў «шматлікіх мусульманскіх краін», асабліва ў Саудаўскай Аравіі, як з людзьмі другога сорту.

Уяўляючы Папу Рымскага, Таран наведаў у сакавіку 2005 года адкрыццё новага музея Халакоста ў Яд Вашэме ў Іерусаліме. У той жа год, ён быў адным з кардыналаў-выбаршчыкаў, якія ўдзельнічалі ў Папскім Канклаве 2005 года, што абраў Папу Рымскага Бенедыкта XVI.

Старшыня Папскага Савета па міжрэлігійным дыялогу

Нягледзячы на наяўнасць у кардынала хваробы Паркінсана Папа Рымскі Бенедыкт XVI прызначыў Тарана старшынёй Папскага Савета па міжрэлігійным дыялогу 25 чэрвеня 2007 года. Гэта паказвае, што хвароба не стала для кардынала вялікай праблемай і такім чынам ён здольны спраўляцца з вялікай адказнасцю. Кардынал цалкам прыняў гэту пасаду 1 верасня 2007.

Ён сябар англіканіна доктара Джона Эндру, былога рэктара царквы Святога Фамы ў Нью-Ёрку. У пяцідзесятую гадавіну пасвячэння Эндру ў канцы чэрвеня 2007 года, кардынал Таран адправіўся ў Нью-Ёрк і служыў як запрошаны прапаведнік.

Кардынал-протадыякан

Пасля ўзвядзення кардынала Агасціна Качавілана ў ранг кардынала-святара 21 лютага 2011 года, Папа Рымскі Бенедыкт XVI прызначыў Жана-Луі Тарана кардыналам-протадыяканам, як старэйшага па старшынстве кардынала-дыякана (у парадку ўзвядзення ў Калегію Кардыналаў), чыім спецыяльным прывілеем, з’яўляецца аб’яўляць Habemus Papam — формулу, якая аб’явяшчае аб абранні новага рымскага пантыфіка. Менавіта ён абвясціў аб абранні Францыска 13 сакавіка 2013 года.

Стан здароўя

Кардынал Таран пакутаваў ад хваробы Паркінсана.

Узнагароды

• Кавалер Вялікага крыжа ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай» (27 лістапада 1992 года)
• Вялікі афіцэр ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай» (19 лістапада 1988 года)
• Кавалер Вялікага крыжа ордэна Вялікага князя Літоўскага Гядзімінаса (28 лютага 2003 года
• Бальі — кавалер Вялікага крыжа Гонару і Адданасці для Кардыналаў Святой Рымскай Царквы Мальтыйскага ордэна (2006 год)
• Кавалер Вялікага крыжа ордэна за Заслугі перад Аўстрыйскай Рэспублікай I класа (1999 год)
• Камандор з зоркай ордэна Заслуг перад Рэспублікай Польшча (1 красавіка 2010 года)
• Ордэн Падвойнага белага крыжа 2 класа (Славакія, 28 кастрычніка 2002 года)
• Кавалер Вялікага крыжа ордэна Заслуг (Партугалія, 21 снежня 1990 года)

Спасылкі

• Каталіцкая іерархія
• Кардыналы Святой Рымскай Царквы Архівавана 27 ліпеня 2011.
• Каталіцкія старонкі Архівавана 19 красавіка 2005.