Teutone
Kimbriese en Teutoonse neerlae
Kimbriese en Teutoonse seges.
Die Teutone (van Proto-Germaans *Þeudanōz) word genoem as 'n Germaanse stam deur Griekse en Romeinse skrywers, veral Strabo en Marcus Velleius Paterculus, en dan meestal in noue verband met die Kimbers, wat dalk Galliërs of Germane was. Volgens Ptolemeus se kaart het hulle in Jutland gewoon, in ooreenstemming met Pomponius Mela, wat hulle in Skandinawië (Codanonia) geplaas het.[1] Sekere geleerdes het voorgestel dat hulle hul naam verleen het aan die streek Thy (Ou Noors: Thiuthæ sysæl) in Noord-Denemarke.
Reeds voor 100 v.C. het vele Teutone, soos ook die Kimbers, suid- en weswaarts migreer na die Donauvallei, waar hulle met die uitbreidende Romeinse Republiek in aanraking gekom het. Tydens die laat 2de eeu v.C. het die Teutone en Kimbers volgens verslae weswaarts deur Gallië getrek, en Romeinse Italië aangeval. Ná beslissende seges oor die Romeine by die Slag van Noreia en van Arausio het die Kimbers en Teutone van mekaar geskei, waarna hulle in onderskeidelik 102 v.C. en 101 v.C. deur Gaius Marius verslaan is. Dit het 'n einde gebring aan die Kimbriese Oorlog. Die Teutone het hul neerlaag gely by die Slag van Aquae Sextiae, naby die hedendaagse Aix-en-Provence, en hul koning, Teutobod, is gevange geneem.
Die term "Teutoons" is soms gebruik as 'n omvattende verwysing na die Germaanse volke.
Massaselfmoord van Teutoonse vroue in die aangesig van slawerny
[wysig | wysig bron]Tydens die laat 2de eeu v.C. het die Teutone volgens verslae saam met hul bure, die Kimbers, 'n suidwaartse trektog deur Gallië onderneem en Romeinse Italië aangeval. Ná verskeie seges vir die invallende magte, is die Kimbers en Teutone in 102 v.C. verslaan deur Gaius Marius by die Slag van Aquae Sextiae naby die hedendaagse Aix-en-Provence, en hul koning, Teutobod, is gevange geneem. Die gevange vroue het 'n massaselfmoord uitgevoer, wat in Romeinse legendes as Germaanse heroïsme opgeneem is: Volgens die voorwaardes van die oorgawe sou 300 van hul getroude vroue aan die Romeine oorgelewer word. Toe die Teutoonse gades van hierdie bepaling verneem, het hulle eers die konsul gesmeek om afgesonder te word vir diens in die tempels van Ceres en Venus. Toe hulle versoek misluk en hulle weggeneem word, het hulle eers hul kinders om die lewe gebring en is hulle die volgende dag almal dood aangetref in mekaar se arms nadat hulle mekaar in die nag verwurg het.[2]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "Northvegr - Saga-boek, bande 7 en 8". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Januarie 2004. Besoek op 18 Mei 2011.
- ↑ Lucius Annaeus Florus, Epitoom 1.38.16-17 en Valerius Maximus, Factorum et Dictorum Memorabilium 6.1 ext.3
Bron
[wysig | wysig bron]- Fick, August, Alf Torp en Hjalmar Falk: Vergleichendes Wörterbuch der Indogermanischen Sprachen. Deel 3, Wortschatz der Germanischen Spracheinheit. 4de oplaag (Göttingen: Vandenhoeck en Ruprecht), 1909.