Gaan na inhoud

Rugbywêreldbeker 2019

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Rugbywêreldbeker 2019
Toernooibesonderhede
Gasheer Vlag van Japan Japan
Datums 20 September – 2 November
Aantal nasies 20 (93 kwalifiseer)
Finale posisies
Kampioen  Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Naaswenner  Vlag van Engeland Engeland
Derde plek  Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Toernooistatistiek
Wedstryde 48
Bywoning 1 700 498 (gem. 35 427 per wedstryd)
Drieë 285 (gemiddeld 5.94 per wedstryd)
Meeste punte Vlag van Suid-Afrika Handré Pollard (69)[1]
Meeste drieë Vlag van Wallis Josh Adams (7)[2]
← 2015
2023 →

Die Rugbywêreldbeker 2019 (Japannees: ラグビーワールドカップ2019) is van 20 September tot 2 November 2019 in Japan beslis. Dit was die negende rugbywêreldbekertoernooi van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur Wêreldrugby aangebied word en die vyfde in die Noordelike Halfrond. Dit was die eerste keer wat dié toernooi in Asië en buite die “tradisionele tuiste” van rugby aangebied is.[3] Al die vorige rugbywêreldbekertoernooie is afwisselend in lande van óf die destydse Drienasiesreeks (nou bekend as die Rugbykampioenskap, Suidelike Halfrond) of die destydse Vyfnasiestoernooi (nou bekend as die Sesnasies-toernooi, Noordelike Halfrond) gehou.

Die Webb Ellis-beker waarom meegeding is

Die toernooi se formaat van 2003, 2007, 2011 en 2015 het onveranderd gebly en 20 nasionale rugbyspanne het aan die Rugbywêreldbeker 2019 deelgeneem: die twaalf regstreekse kwalifiseerders van die 2015-toernooi (Argentinië, Australië, Engeland, Frankryk, Georgië, Ierland, Italië, Japan, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis), saam met die agt beste spanne van die kwalifisering (Fidji, Kanada, Namibië, Rusland, Samoa, Tonga, Uruguay en die Verenigde State). Tydens die Rugbywêreldbeker 2019 is 48 wedstryde gespeel, waaronder 40 tydens die groepfase en agt tydens die uitklopfase, insluitende die eindstryd. Die toernooi het op 20 September tussen die gasheer Japan en Rusland op Chōfu, Tokio, se Ajinomoto-stadion afgeskop. Die spanne is in vier groepe van vyf elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne in die groep gespeel het. Die twee beste spanne van elke groep het hierna vir die kwarteindrondte gekwalifiseer, terwyl die drie beste spanne van elke groep – altesaam twaalf spanne – regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 2023 in Frankryk gekwalifiseer het. Suid-Afrika het die eindstryd op Internasionale Stadion Jokohama teen Engeland met 32–12 gewen en sodoende sy derde wêreldtitel ná 1995 en 2007 ingepalm. Hiermee het Suid-Afrika Nieu-Seeland se vorige rekord van drie titels geëwenaar en word gelyktydig die suksesvolste span in die rugbywêreldbekergeskiedenis, nadat die Springbokke die eerste twee toernooie misgeloop het. Die telling, waarin twee drieë gedruk is, is behaal met ses strafskoppe deur Handré Pollard en die twee drieë deur Makazole Mapimpi en Cheslin Kolbe, teenoor slegs die vier strafdoele deur Engeland se Owen Farrell. Die verdedigende kampioen Nieu-Seeland het in die derde en Wallis in die vierde plek geëindig. Soos tydens die Rugbywêreldbeker 2015 was daar geen nuwe toetreders nie.

Voor die afskop van die Rugbywêreldbeker 2019 is Nieu-Seeland, Suid-Afrika en Engeland as gunstelinge op die titel beskou.[4] Die gasheer Japan se oorwinning oor Ierland – een van die groot gunstelinge voor dié toernooi – word as een van die grootste verrassings in die rugbygeskiedenis beskou, soos ook ná die Japannese oorwinning oor Suid-Afrika tydens die Rugbywêreldbeker 2015.[5] Enkele dae vroeër het Uruguay die eerste groot verrassing besorg toe hulle Fidji met 30–27 geklop het.[6] Die grootste skok was die uitskakeling van die mede-gunsteling Argentinië tydens die groepfase nadat hulle deur Engeland met 39–10 geklop is. Die gasheer Japan het hul 2015-sukses oortref en al sy vier opponente tydens die groepfase – Rusland, Ierland, Samoa en Skotland – verslaan. Japan het vervolgens as die eerste Asiatiese span ooit tot die uitklopfase gevorder, hul beste prestasie in internasionale rugby tot dusver; die gasheer is egter deur die latere wêreldkampioen Suid-Afrika met 26–3 geklop.

Vir die eerste keer in die rugbywêreldbekertoernooi se geskiedenis moes wedstryde, eers dié tussen Nieu-Seeland en Italië asook tussen Engeland en Frankryk, weens die tifoon Hagibis afgelas word. Albei wedstryde is as ’n 0–0-gelykop geag en elke span het vervolgens twee bykomende tabelpunte gekry.[7][8][9][10] Later moes ook die groepwedstryd tussen Kanada en Namibië afgelas word, met dieselfde uitslag vir die tabel.[11]

Die Japannese Nasionale Stadion, wat herbou is vir die Olimpiese Somerspele 2020, was oorspronklik die kern van die Japannese bod vir die Rugbywêreldbeker 2019, maar as gevolg van hersienings aan die planne vir die Japannese Nasionale Stadion moes die stadions vir die Rugbywêreldbeker 2019 opnuut gereël word.[12] Die Internasionale Stadion Jokohama het vervolgens die nuwe hoofstadion geword en ook die eindstryd gehuisves; dié stadion is al tydens die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 2002 gebruik.

Met sowat 857,28 miljoen televisiekykers wêreldwyd was die Rugbywêreldbeker 2019 die destyds mees gesiene rugbywêreldbekertoernooi. Altesaam is daar sowat 1,7 miljoen kaartjies vir die 45 wedstryde verkoop, waarmee elke wedstryd gemiddeld 37 745 toeskouers gelok het.[13][14] Saam met die Olimpiese Somerspele 2020 in Tokio was die Rugbywêreldbeker 2019 een van twee groot sportkompetisies in Japan binne twee jaar; albei behoort tot die mees gesiene sportgeleenthede ter wêreld. Tydens die Olimpiese Somerspele 2020 is sewesrugbywedstryde gehou, waarmee Japan twee van die rugbywêreld se belangrikste toernooie binne twee jaar gehuisves het. Die Olimpiese Somerspele 2020 is as gevolg van die wêreldwye Covid-19-pandemie deur die Internasionale Olimpiese Komitee en die Japannese reëlingskomitee egter vir een jaar uitgestel.[15][16]

Toewysing

[wysig | wysig bron]
Kaart van die kandidaatlande vir die Rugbywêreldbeker 2019

Die wêreldbeheerliggaam Wêreldrugby (tot 2014: Internasionale Rugbyraad) het tot op 15 Augustus 2008 vir bode van belangstellende lande wat die Rugbywêreldbeker 2015 of Rugbywêreldbeker 2019 wou aanbied tyd gegee. Tot op hierdie datum was slegs ’n formele verklaring sonder gedetailleerde planne voldoende. ’n Rekord van tien lande het vervolgens hul belangstelling vir een van die twee toernooie aangekondig: Australië, Engeland, Ierland, Italië, Jamaika, Japan, Rusland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis.[17] Van hierdie tien lande het ses hul kandidatuur in die eerste helfte van 2009 teruggetrek. Engeland, Italië, Japan en Suid-Afrika was vervolgens die moontlike kandidaatlande; met Engeland en Japan as gunstelinge.[18]

Tydens ’n spesiale vergadering van die Internasionale Rugbyraad wat op 28 Julie 2009 in Dublin gehou is, is die Rugbywêreldbeker 2015 aan Engeland toegeken, terwyl die Rugbywêreldbeker 2019 aan Japan toegewys is.[3][19] Japan het voorheen ook aangebied om die Rugbywêreldbeker 2011 te huisves, maar dié toernooi is in Nieu-Seeland aangebied.[20] Die Internasionale Rugbyraad was destyds van mening dat Japan nie volle stadions kan waarborg nie.[21]

Beide Hongkong en Singapoer het aangebied om van die wedstryde te huisves en het deel gevorm van die Japannese Rugbyunie se oorspronklike suksesvolle gasheerbod, maar albei stadstate was nie deel van die 14 plekke wat die organiseerders op 5 November 2014 amptelik as gasheerstede aangekondig het nie.[3] Daarmee het dit ná die Rugbywêreldbeker 1995 in Suid-Afrika, die Rugbywêreldbeker 2003 in Australië en die Rugbywêreldbeker 2011 in Nieu-Seeland die vierde rugbywêreldbekertoernooi geword wat geheel en al in een land aangebied is.

Deelnemers

[wysig | wysig bron]

Kwalifisering

[wysig | wysig bron]
Grafiek van die kwalifiseringsproses vir die Rugbywêreldbeker 2019

Naas die gasheer Japan, wat ook met sy derde plek tydens die groepfase van die Rugbywêreldbeker 2015 gekwalifiseer het, het ook die agt deelnemers aan die kwarteindrondte en die drie ander derdeplek-spanne van die 2015-groepfase vir die Rugbywêreldbeker in 2019 gekwalifiseer. Vervolgens is agt van die 20 plekke van die toernooi tydens die kwalifisering uitgespeel. Die kwalifiseringstoernooi is in vyf streeksgroepe verdeel: Afrika, Amerikas, Asië, Europa en Oseanië. Twee plekke elk is vir die nasionale spanne van die Amerikas en Oseanië gereserveer en een elk vir Afrika en Europa. Die twee oorblywende plekke is tydens ’n interkontinentale kwalifiseringsrondte (uitspeel tussen Europa en Oseanië) en ’n uitspeelwedstryd gespeel.[22] As die regstreekse klassifiseerders getel word, het 93 spanne in aanmerking gekom vir kwalifisering vir die finale toernooi in Japan.

Die volgende spanne het regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer: Japan as gasheer en groep-derdeplek 2015, Nieu-Seeland as verdedigende kampioen, Australië as naaswenner en Suid-Afrika as derde plek in 2015, Argentinië as halfeindrondtespan, die spanne van die kwarteindrondte Ierland, Frankryk, Skotland en Wallis, asook die derde plekke in die groepfase Italië, Georgië en Engeland. In Julie 2017 het die Verenigde State as Amerikas 1 gekwalifiseer toe hulle Uruguay met ’n algehele telling van 80–44 verslaan het.[23] Twee weke later is Fidji en Tonga bevestig as kwalifiseerders van Oseanië, as onderskeidelik Oseanië 1 en 2.[24] Amerikas 2 is in Februarie die volgende jaar gevul toe Uruguay Kanada met ’n algehele telling van 70–60 geklop het.[25] In Julie 2018 het Samoa die uitspeelwedstryd teen Duitsland gewen en vir die toernooi gekwalifiseer.[26] Een maand later het Namibië vir sy sesde agtereenvolgende rugbyêreldbekertoernooi gekwalifiseer toe die span die Afrikabeker beklink het.[27] Kanada het deur heruitdunning gekwalifiseer nadat die span die uitspeelrondte gewen het.[28]

Aanvanklik het Roemenië as Europa 1 vir die toernooi gekwalifiseer, maar nadat die nasionale rugbyspanne van België, Roemenië en Spanje tydens hul kwalifisering uitgeslote spelers ingespan het, is hulle vir elke wedstryd met hierdie spelers met puntaftrekking beboet.[29][30] Vervolgens het Rusland onmiddellik vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer, terwyl Duitsland, ondanks soms swaar nederlae, tot die volgende rondte gevorder het.[31] Duitsland, wat as naaswenner van die uitspeel geëindig het, het die Rugbywêreldbeker 2019 egter net-net misgeloop, nadat hulle die beslissende wedstryd teen Kanada verloor het.

Kwalifiserende spanne

[wysig | wysig bron]

Die volgende 20 spanne het vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer. Rusland, wat Roemenië vervang het, is die enigste verandering in die 20-span-lys van die Rugbywêreldbeker 2015. Dit is die eerste toernooi wat Roemenië misgeloop het.

Spanne wat aan die kwalifiseringstoernooi deelgeneem en die wat regstreeks gekwalifiseer het; altesaam 93 spanne het deelgeneem.

   Afrika

   Amerikas

   Asië

   Europa

   Oseanië

   Nie deelgeneem nie

Uitslag van die kwalifisering:

   Gasheer

   Twaalf beste spanne van die 2015-toernooi

   Wenner van die plaaslike kwalifisering

   Versuim om te kwalifiseer

   Nie deelgeneem nie

Span Kwalifiseringmetode Verskynings by eindstryde Laaste verskyning Vorige beste prestasie Groep
Vlag van Japan Japan Gasgeer Negende 2015 Groepfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015) A
Vlag van Argentinië Argentinië Regstreeks Negende 2015 Derde plek (2007) C
Vlag van Australië Australië Negende 2015 Kampioen (1991, 1999) D
Vlag van Engeland Engeland Negende 2015 Kampioen (2003) C
Vlag van Frankryk Frankryk Negende 2015 Naaswenner (1987, 1999, 2011) C
Vlag van Georgië Georgië Vyfde 2015 Groepfase (2003, 2007, 2011, 2015) D
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland Negende 2015 Kwarteindrondte (1987, 1991, 1995, 2003, 2011, 2015) A
Vlag van Italië Italië Negende 2015 Groepfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015) B
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland Negende 2015 Kampioen (1987, 2011, 2015) B
Vlag van Skotland Skotland Negende 2015 Vierde plek (1991) A
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika Sewende 2015 Kampioen (1995, 2007) B
Vlag van Wallis Wallis Negende 2015 Derde plek (1987) D
Vlag van Fidji Fidji Oseanië 1 Agste 2015 Kwarteindrondte (1987, 2007) D
Vlag van Kanada Kanada Uitspeelwenner Negende 2015 Kwarteindrondte (1991) B
Vlag van Namibië Namibië Afrika 1 Sesde 2015 Groepfase (1999, 2003, 2007, 2011, 2015) B
Vlag van Rusland Rusland Europa 1 Tweede 2011 Groepfase (2011) A
Vlag van Samoa Samoa Uitspeelwedstrydwenner Agtste 2015 Kwarteindrondte (1991, 1995) A
Vlag van Tonga Tonga Oseanië 2 Agtste 2015 Groepfase (1987, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015) C
Vlag van Uruguay Uruguay Amerikas 2 Vierde 2015 Groepfase (1999, 2003, 2015) D
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State Amerikas 1 Agtste 2015 Groepfase (1987, 1991, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015) C

Stadions

[wysig | wysig bron]
Die Japannese Nasionale Stadion in Tokio, kern van die Japannese bod, was nie betyds klaar vir die Rugbywêreldbeker 2019 nie

Die lys wat in 2009 bekendgemaak is ná die toernooitoewysing het 22 stadions bevat. Oorspronklik is oorweeg om van die wedstryde in Hongkong (Hongkong-stadion) en Singapoer (Nasionale Stadion) te huisves.[32] Die amptelike lys wat op 2 Maart 2015 bekendgemaak is, het 12 stadions bevat. Onder andere is die Internasionale Stadion Jokohama bygevoeg, wat nie op die oorspronklike lys was nie. Hongkong en Singapoer is van dié lys verwyder, waarvolgens al die wedstryde in Japan aangebied is.[33]

Die kernpunt van die Japannese bod was die Japannese Nasionale Stadion in Tokio, wat met die oog op die Olimpiese Somerspele 2020 deur Zaha Hadid ontwerp is. Met ’n beplande kapasiteit van 80 000 sou dit die grootste stadion wees; dit was ook as plek vir die eindstryd en ander belangrike wedstryde beplan. Weens ’n massiewe koste-oorskryding het eerste minister Shinzō Abe op 17 Julie 2015 aangekondig dat dié projek geskrap en ’n nuwe aansoek ingedien sal word. As gevolg van hierdie vertraging was die nuwe Japannese Nasionale Stadion nie vir die Rugbywêreldbeker 2019 beskikbaar nie.[34] In ’n verklaring het Wêreldrugby sy teleurstelling oor dié beslissing uitgedruk, veral nadat beide die bodkomitee en die Japannese Sportraad herhaaldelik verseker het dat die projek betyds klaar sou wees.[35]

Wêreldrugby het vervolgens tot einde September 2015 tyd gegun om ’n alternatiewe plan te ontwerp. Te midde van verskeie mediaberigte oor ’n nuwe toewysing van die toernooi aan óf Italië óf Suid-Afrika, het raadspresident Bernard Lapasset beklemtoon dat Japan in elk geval gasheer sal wees en dat daar nie ’n “Plan B” is nie.[36] Op 28 September 2015 het Wêreldrugby ’n ooreenkoms met die reëlingskomitee oor ’n nuwe stadionkonsep bekend gemaak. Die belangrikste stadion was nou die Internasionale Stadion Jokohama, terwyl die Ajinomoto-stadion, in ’n voorstad van Tokio, Chōfu, ook gebruik is.[12] Die Internasionale Stadion Jokohama is al tydens die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 2002 gebruik en het ook die eindstryd gehuisves.

Chōfu, Honsjoe Jokohama, Honsjoe Fukuroi, Honsjoe Higashiosaka, Honsjoe
Ajinomoto-stadion Int’l Stadion Jokohama Shizuoka-stadion Hanazono Rugbystadion
35°39′51.4″N 139°31′37.7″O / 35.664278°N 139.527139°O / 35.664278; 139.527139 (Ajinomoto-stadion) 35°30′36.16″N 139°36′22.49″O / 35.5100444°N 139.6062472°O / 35.5100444; 139.6062472 (Int’l Stadion Jokohama) 34°44′35.60″N 137°58′13.81″O / 34.7432222°N 137.9705028°O / 34.7432222; 137.9705028 (Shizuoka-stadion) 34°40′8.2″N 135°37′35″O / 34.668944°N 135.62639°O / 34.668944; 135.62639 (Hanazono Rugbystadion)
Kapasiteit: 49 970 Kapasiteit: 72 327 Kapasiteit: 50 889 Kapasiteit: 30 000
Fukuoka, Kioesjoe
Ligging van die 12 stadions vir rugbywedstryde tydens die Rugbywêreldbeker 2019 soos aangekondig op 28 September 2015.[12]
 Toyota, Honsjoe
Level-5-stadion Toyota-stadion
33°35′09″N 130°27′39″O / 33.585889°N 130.46079°O / 33.585889; 130.46079 (Level-5-stadion) 35°05′04.2″N 137°10′14.2″O / 35.084500°N 137.170611°O / 35.084500; 137.170611 (Toyota-stadion)
Kapasiteit: 22 563 Kapasiteit: 45 000
Sapporo, Hokkaido Ōita, Kioesjoe
Sapporo Dome Ōita Bank Dome
43°0′54.62″N 141°24′35.16″O / 43.0151722°N 141.4097667°O / 43.0151722; 141.4097667 (Sapporo Dome) 33°12′2″N 131°39′27″O / 33.20056°N 131.65750°O / 33.20056; 131.65750 (Ōita Bank Dome)
Kapasiteit: 41 410 Kapasiteit: 40 000
Kumamoto, Kioesjoe Kobe, Honsjoe Kumagaya, Honsjoe Kamaishi, Honsjoe
Umakana Yokana-stadion Noevir Stadion Kobe Kumagaya Rugbystadion Kamaishi Recovery Memorial Stadion
32°50′13″N 130°48′0″O / 32.83694°N 130.80000°O / 32.83694; 130.80000 (Umakana Yokana-stadion) 34°39′24.15″N 135°10′8.27″O / 34.6567083°N 135.1689639°O / 34.6567083; 135.1689639 (Kobe City Misaki Park-stadion) 36°09′50″N 139°24′40″O / 36.164°N 139.411002°O / 36.164; 139.411002 (Kumagaya Rugbygrond) 39°16′N 141°53′O / 39.267°N 141.883°O / 39.267; 141.883 (Kamaishi Recovery Memorial Stadion)
Kapasiteit: 32 000 Kapasiteit: 30 312 Kapasiteit: 24 000 Kapasiteit: 16 187

Formaat

[wysig | wysig bron]
’n Reuse rugbybal, Sirius – die amptelike rugbybal van die Rugbywêreldbeker 2019 – adverteer in Osaka vir die Rugbywêreldbeker 2019

Die Rugbywêreldbeker 2019 is oor 44 dae tussen 20 verskillende spanne oor 48 wedstryde beslis. Dit het op 20 September op die Ajinomoto-stadion in Chōfu naby Tokio met die openingswedstryd tussen die gasheer Japan en Rusland afgeskop. Die toernooi het geëindig by Internasionale Stadion Jokohama op 2 November met die eindstryd tussen Engeland en Suid-Afrika, waartydens die Springbokke die Webb Ellis-beker ingepalm het.

Kalender

[wysig | wysig bron]

Die volgende tabel dui die Rugbywêreldbeker 2019 se daaglikse program aan. ’n Rooi blokkie dui op beide die openings- en sluitingseremonie, ’n pers blokkie op wedstryde tydens die groepfase, ’n groen blokkie op wedstryde tydens die uitklopfase, ’n blou blokkie op die bronseindstryd en ’n geel blokkie op die eindstryd.

Aantal daaglikse wedstryde tydens die toernooi
Groepfase
September/Oktober 		Vr
20 		Sa
21 		So
22 		Ma
23 		Di
24 		Wo
25 		Do
26 		Vr
27 		Sa
28 		So
29 		Ma
30 		Di
1 		Wo
2 		Do
3 		Vr
4 		Sa
5 		So
6 		Ma
7 		Di
8 		Wo
9 		Do
10 		Vr
11 		Sa
12 		So
13
Seremonies OS
Groep A 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Groep B 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Groep C 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Groep D 1 1 1 2 1 1 1 1 1
Uitklopfase
Oktober/November 		Ma
14 		Di
15 		Wo
16 		Do
17 		Vr
18 		Sa
19 		So
20 		Ma
21 		Di
22 		Wo
23 		Do
24 		Vr
25 		Sa
26 		So
27 		Ma
28 		Di
29 		Wo
30 		Do
31 		Vr
1 		Sa
2
Seremonies SS
Uitklopfase 2 2 1 1 1 1
Verklaring

   Seremonies

   Groepfase

   Uitklopfase

   Bronseindstryd

   Eindstryd

Groepe

[wysig | wysig bron]
Die loting vir die Rugbywêreldbeker 2019 het op 10 Mei 2017 in die Kioto Staatsgastehuis plaasgevind
Die destydse eerste minister van Japan Shinzo Abe en Wêreldrugby se voorsitter Bill Beaumont tydens die loting

Die eerste rondte, of die groepfase, het 20 spanne wat in vier groepe van vyf spanne gedeel is met dieselfde formaat as wat in 2003, 2007, 2011 en 2015 gebruik is. Die loting vir die groepfase was op 10 Mei 2017 in Kioto se Staatsgastehuis waar die twaalf regstreekse kwalifiseerders in drie groepe gedeel is na aanleiding van hul posisie op die IRR-ranglys.[37] Die loting is geskuif van die tradisionele datum ná die eindjaarrugbytoetsreeks gedurende die Novembermaand ná die vorige Rugbywêreldbekertoernooi sodat die spanne meer tyd gehad het om hul wêreldranglysposisie voor die loting te verbeter.[38]

Die lootstelsel van vorige rugbywêreldbekertoernooie is behou met die twaalf regstreekse kwalifiseerders uit 2015 wat op die lotingsdag aan hul onderskeie groepe toegewys is, gebaseer op hul plek op die Wêreldrugby-ranglys op 10 Mei 2017:

  • Groep 1: Die vier beste gekeurde spanne
  • Groep 2: Die vier naasbeste gekeurde spanne
  • Groep 3: Die vier laagste regstreekse kwalifiseerders

Die oorblywende twee groepe bestaan uit die agt bykomende spanne, met die toewysing in elke groep gebaseer op die vorige Rugbywêreldbekertoernooi:

  • Groep 4: Oseanië 1, Amerikas 1, Europa 1, Afrika 1
  • Groep 5: Oseanië 2, Amerikas 2, uitspeelwenner, uitspeelwedstrydwenner

Dit beteken dat die 20 deelnemende spanne, gekwalifiseerde en kwalifiserende, soos volg gekeur is (volgens hul plek op die wêreldranglys op 10 Mei 2017):

Groep 1 Groep 2 Groep 3 Groep 4 Groep 5

Ná die loting op 10 Mei 2017 lyk die groepe soos volg:[39]

Groep A Groep B Groep C Groep D

Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland[n 1]
Vlag van Skotland Skotland[n 1]
Vlag van Japan Japan[n 1][n 2]
Vlag van Rusland Rusland
Vlag van Samoa Samoa

Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland[n 1]
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika[n 1]
Vlag van Italië Italië[n 1]
Vlag van Namibië Namibië
Vlag van Kanada Kanada

Vlag van Engeland Engeland[n 1]
Vlag van Frankryk Frankryk[n 1]
Vlag van Argentinië Argentinië[n 1]
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
Vlag van Tonga Tonga

Vlag van Australië Australië[n 1]
Vlag van Wallis Wallis[n 1]
Vlag van Georgië Georgië[n 1]
Vlag van Fidji Fidji
Vlag van Uruguay Uruguay

Groepfase

[wysig | wysig bron]
Verbyvlug van die Japannese Lugselfverdedigingsmag se Blue Impulse tydens die openingseremonie van die Rugbywêreldbeker 2019[40]
Toneel tydens die openingseremonie van die Rugbywêreldbeker 2019
Toneel met berg Foedji tydens die openingseremonie

Soos in die rugbywêreldbekertoernooie van 2003, 2007, 2011 en 2015 is die 20 spanne wat vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer het in vier groepe verdeel. Die groepe is verdeel van Groep A tot Groep D en elke groep het bestaan uit vyf spanne. Elke groep het een semifinalis en een kwarteindfinalis (regstreekse kwalifiseerders) van die Rugbywêreldbeker 2015 bevat, met die ander drie plekke wat deur die kwalifiseringstelsel aangevul is. Elke land het een keer teen elke ander span in sy groep gespeel: elke land het dus vier wedstryde tydens die groepfase gespeel.

Klassifisering binne elke groep was gegrond op die volgende puntestelsel:

  • vier wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
  • twee vir ’n gelykopuitslag;
  • geen vir ’n nederlaag;
  • Een bonuspunt vir die druk van vier of meer drieë, of ’n nederlaag met sewe punte of minder.[41]

Bonuspunte wat bydra tot spanne se versamelde wedstrydpuntetelling is toegeken in elkeen van die volgende omstandighede (een wedstrydpunt vir elke geval):

  • ’n span druk vier of meer drieë (ongeag van die wedstryduitslag);
  • ’n span verloor met sewe punte (’n verdoelde drie) of minder.[41]

Aan die einde van die groepfase is die spanne gerangskik van die eerste na die vyfde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee beste spanne wat na die kwarteindrondte deurgedring het. As twee of meer spanne ewe veel punte behaal het, is ’n kriteriastelsel gebruik om te bepaal watter span ’n hoër rang gehad het. Die kriteriastelsel het berus op ’n gedetailleerde analise van die wedstryde waaraan die spanne deelgeneem het. As geen uitslag met die stelsel bereik kon word nie, is die span wat die hoër rang op die amptelike ranglys van Wêreldrugby gehad het (soos gepubliseer op 14 Oktober 2019) die hoër rang toegeken.[41]

Uitklopfase

[wysig | wysig bron]

Van die begin van dié fase af het die toernooi ’n uitklopformaat aangeneem wat uit agt wedstryde bestaan het: vier kwarteindstryde, twee halfeindstryde, ’n derdeplekwedstryd en die eindstryd.

Die wenner en naaswenner van elk van die groepe het na die uitklopfase deurgedring. Groepwenners het teen naaswenners in ander groepe in die kwarteindstryde gespeel, byvoorbeeld: die wenner van Groep A het teen die naaswenner van Groep B en die wenner van Groep B teen die naaswenner van Groep A gespeel. Spanne van dieselfde groep sou dus eers in óf die klein finale óf die eindstryd kon herontmoet het.

Elke wedstryd in die uitklopfase moes met ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. As daar ná tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag was, is daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik is daar twee periodes van ekstra tyd gespeel, tien minute in elke rigting: as daar dan steeds geen wenner was nie, is daar vir tien minute gespeel in ’n uitklopformaat, waar die eerste span wat daarin geslaag het om punte aan te teken, gewen het. As daar steeds nie ’n wenner was ná 110 minute nie is die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.[41]

2019-effek op 2023-kwalifisering

[wysig | wysig bron]

Soos tydens die rugbywêreldbekertoernooie van 2007, 2011 en 2015 het die top drie spanne in elke groep regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 2023 in Frankryk gekwalifiseer. Hulle was Argentinië, Australië, Engeland, Fidji, Frankryk, Ierland, Italië, Japan, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis.

Kaartjies en borgskappe

[wysig | wysig bron]

Kaartjies vir die Rugbywêreldbeker 2019 is in agt fases verdeel dwarsdeur 2018 en tot in Januarie 2019, toe in die laaste fase die oorblywende kaartjies vrygestel is.[42] In Julie 2018 is daar aangekondig dat daar reeds 900 000 van die 1,8 miljoen kaartjies verkoop is.[43] Altesaam is daar 1,72 miljoen kaartjies verkoop, wat dit die grootste enkelsportoernooi in Japan maak; die 99% bywoning gedurende die 45 wedstryde is die hoogste in die rugbywêreldbekergeskiedenis.[44]

Die wêreldwye vennote van die toernooi was Emirates, Heineken, Land Rover, Mastercard, Société Générale en DHL, en die amptelike borge sluit in Canon, Toto, Secom, Lipod, Mitsubishi, NEC, Hito en Taisei.[45] Gilbert het die rugbyballe vir die toernooi verskaf en die Sirius-wedstrydbal is deurgaans in die toernooi gebruik. Dit sit Gilbert se betrokkenheid by rugbywêreldbekertoernooie voort nadat die maatskappy die Barbarian- (1995), Revolution- (1999), Xact- (2003), Synergie- (2007), Virtuo- (2011) en Match XV-balle (2015) vir vorige toernooie verskaf het.[46] Saam met Gilbert was die amptelike verskaffers Tudor, Toppan, Canterbury, NTT Docomo, EY, Suntory en Aggreko.[45]

Betrokkenes

[wysig | wysig bron]

Wedstrydbeamptes

[wysig | wysig bron]

’n Paneel van twaalf skeidsregters, sewe lynregters en vier televisieskeidsregters is vir die 48 wedstryde ingespan.[47]

Skeidsregters
Lynregters
Televisieskeidsregters

Spanne

[wysig | wysig bron]

Elke land kon 31 spelers vir die toernooi kies. Die spanne moes teen 8 September 2019 aan Wêreldrugby voorgelê word. Nadat die span voorgelê is, kon ’n beseerde speler vervang word, maar so ’n speler is nie toegelaat om weer by die span aan te sluit nie.[48]

Wedstryde

[wysig | wysig bron]
Kwalifiseer vir die kwarteindrondte én regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 2023.
Uit die toernooi geskakel, maar kwalifiseer regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 2023.
Uit die toernooi geskakel én loop regstreekse kwalifisering vir die Rugbywêreldbeker 2023 mis.

Die wedstryde is in twee fases opgedeel, naamlik die groep- en die uitklopfase.

Groepfase

[wysig | wysig bron]

20 spanne het aan die groepfase deelgeneem. Die twee beste spanne in elke groep het na die uitklopfase deurgedring, terwyl die drie beste spanne regstreeks vir die volgende toernooi gekwalifiseer het.

Groep A

[wysig | wysig bron]
Die openingswedstryd tussen Japan en Rusland in Chōfu
Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Japan Japan 4 4 0 0 115 62 +53 13 3 19
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland 4 3 0 1 121 27 +94 18 4 16
Vlag van Skotland Skotland 4 2 0 2 119 55 +64 16 3 11
Vlag van Samoa Samoa 4 1 0 3 58 128 –70 8 1 5
Vlag van Rusland Rusland 4 0 0 4 19 160 –141 1 0 0

Groep B

[wysig | wysig bron]
Italië klop Namibië op 22 September in Higashiosaka met 47–22
Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 4 3 1 0 157 22 +135 22 2 16
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika 4 3 0 1 185 36 +149 27 3 15
Vlag van Italië Italië 4 2 1 1 98 78 +20 14 2 12
Vlag van Namibië Namibië 4 0 1 3 34 175 –141 3 0 2
Vlag van Kanada Kanada 4 0 1 3 14 177 –163 2 0 2

Groep C

[wysig | wysig bron]
Wedstryd tussen Frankryk en Tonga in Groep C op 6 Oktober
Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Engeland Engeland 4 3 1 0 119 20 +99 17 3 17
Vlag van Frankryk Frankryk 4 3 1 0 79 51 +28 9 1 15
Vlag van Argentinië Argentinië 4 2 0 2 106 91 +15 14 3 11
Vlag van Tonga Tonga 4 1 0 3 67 105 –38 9 2 6
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State 4 0 0 4 52 156 –104 7 0 0

Groep D

[wysig | wysig bron]
Wedstryd tussen Australië en Fidji in Groep D op 21 September
Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Wallis Wallis 4 4 0 0 136 69 +67 17 3 19
Vlag van Australië Australië 4 3 0 1 136 68 +68 20 4 16
Vlag van Fidji Fidji 4 1 0 3 110 108 +2 17 3 7
Vlag van Georgië Georgië 4 1 0 3 65 122 –57 9 1 5
Vlag van Uruguay Uruguay 4 1 0 3 60 140 –80 6 0 4

Uitklopfase

[wysig | wysig bron]
Nieu-Seeland teen Wallis tydens die bronseindstryd, 1 November 2019
Suid-Afrika nadat hulle in 2019 as die wêreldkampioen gekroon is
Kwarteindrondte Halfeindrondte Eindrondte
                   
19 Oktober – Ōita        
 Vlag van Engeland Engeland  40
26 Oktober – Jokohama
 Vlag van Australië Australië  16  
 Vlag van Engeland Engeland  19
19 Oktober – Chōfu
   Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  7  
 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  46
2 November – Jokohama
 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland  14  
 Vlag van Engeland Engeland  12
20 Oktober – Ōita
   Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika  32
 Vlag van Wallis Wallis  20
27 Oktober – Jokohama
 Vlag van Frankryk Frankryk  19  
 Vlag van Wallis Wallis  16 Uitspeel om derde plek
20 Oktober – Chōfu
   Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika  19   1 November – Chōfu
 Vlag van Japan Japan  3
   Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  40
 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika  26  
 Vlag van Wallis Wallis  17

Kwarteindrondte

[wysig | wysig bron]

Halfeindrondte

[wysig | wysig bron]

Bronseindstryd

[wysig | wysig bron]

Eindstryd

[wysig | wysig bron]


Rugbywêreldkampioen 2019
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika

Statistiek

[wysig | wysig bron]

Finale puntestand

[wysig | wysig bron]

Hierdie tabel toon die finale puntestand van al 20 deelnemende nasionale rugbyspanne in die Rugbywêreldbeker 2019.[124]

Uitslag van die Rugbywêreldbeker 2019:

   Kampioen

   Naaswenner

   Derde plek

   Vierde plek

   Kwarteindrondte

   Groepfase

   Nie deelgeneem nie

Rang Span Groep S W G V P Drieë Doelskoppe Strafdoele Skepdoele
1 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika B 7 6 0 1 262 33 23 16 1
2 Vlag van Engeland Engeland C 7 5 1 1 190 22 16 16 0
3 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland B 7 5 1 1 250 36 28 4 0
4 Vlag van Wallis Wallis D 7 5 0 2 189 22 19 11 2
In die kwarteindrondte uitgeskakel
5 Vlag van Japan Japan A 5 4 0 1 118 13 10 11 0
6 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland A 5 3 0 2 135 20 15 1 0
7 Vlag van Australië Australië D 5 3 0 2 152 21 13 7 0
8 Vlag van Frankryk Frankryk C 5 3 1 1 98 12 10 5 1
In die groepfase uitgeskakel
9 Vlag van Italië Italië B 4 2 1 1 98 14 9 2 0
10 Vlag van Skotland Skotland A 4 2 0 2 119 16 13 2 1
11 Vlag van Argentinië Argentinië C 4 2 0 2 106 14 12 4 0
12 Vlag van Fidji Fidji D 4 1 0 3 110 17 7 3 0
13 Vlag van Tonga Tonga C 4 1 0 3 67 9 8 2 0
14 Vlag van Georgië Georgië D 4 1 0 3 65 9 7 2 0
15 Vlag van Samoa Samoa A 4 1 0 3 58 8 3 4 0
16 Vlag van Uruguay Uruguay D 4 1 0 3 60 6 6 6 0
17 Vlag van Namibië Namibië B 4 0 1 3 34 3 2 5 0
18 Vlag van Kanada Kanada B 4 0 1 3 14 2 2 0 0
19 Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State C 4 0 0 4 52 7 4 3 0
20 Vlag van Rusland Rusland A 4 0 0 4 19 1 1 3 1
Algeheel 48 2196 285 208 107 6

Meeste punte en drieë

[wysig | wysig bron]
Meeste punte aangeteken:[1]
Naam Punte
1 Vlag van Suid-Afrika Handré Pollard 69
2 Vlag van Engeland Owen Farrell 58
3 Vlag van Nieu-Seeland Richie Mo’unga 54
4 Vlag van Japan Yu Tamura 51
5 Vlag van Wallis Dan Biggar 41
6 Vlag van Wallis Josh Adams 35
7 Vlag van Engeland George Ford 32
8 Vlag van Nieu-Seeland Jordie Barrett 31
9 Vlag van Uruguay Felipe Berchesi 30
Vlag van Suid-Afrika Makazole Mapimpi
11 Vlag van Suid-Afrika Elton Jantjies 28
12 Vlag van Frankryk Romain Ntamack 27
13 Vlag van Skotland Adam Hastings 26
Vlag van Ierland Johnny Sexton
15 Vlag van Japan Kotaro Matsushima 25
16 Vlag van Wallis Rhys Patchell 24
17 Vlag van Italië Tommaso Allan 23
Vlag van Australië Christian Leali’ifano
19 Vlag van Tonga Sonatane Takulua 21
Vlag van Fidji Ben Volavola
Meeste drieë gedruk:[2]
Naam Drieë
1 Vlag van Wallis Josh Adams 7
2 Vlag van Suid-Afrika Makazole Mapimpi 6
3 Vlag van Japan Kotaro Matsushima 5
4 Vlag van Japan Kenki Fukuoka 4
Vlag van Argentinië Julián Montoya
Vlag van Nieu-Seeland Ben Smith
7 Vlag van Nieu-Seeland Beauden Barrett 3
Vlag van Nieu-Seeland Jordie Barrett
Vlag van Ierland Andrew Conway
Vlag van Engeland Luke Cowan-Dickie
Vlag van Australië Dane Haylett-Petty
Vlag van Skotland George Horne
Vlag van Suid-Afrika Cheslin Kolbe
Vlag van Australië Marika Koroibete
Vlag van Engeland Jonny May
Vlag van Suid-Afrika Bongi Mbonambi
Vlag van Suid-Afrika Cobus Reinach
Vlag van Engeland Manu Tuilagi
Vlag van Tonga Telusa Veainu

Sien ook

[wysig | wysig bron]
Rugbyportaal

Notas

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Regstreekse kwalifiseerder (derde in hul groep in 2015).
  2. ↑ Benewens regstreekse kwalifisering as gevolg van sy prestasie in 2015 is Japan die gasheer en sou die land op grond daarvan gekwalifiseer het.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 (en) "Rugby World Cup 2019: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 28 Oktober 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 (en) "Rugby World Cup 2019: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 28 Oktober 2024.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (en) "England will host 2015 World Cup". BBC. 28 Julie 2009. Besoek op 28 Oktober 2024.
  4. ↑ (en) Sam Tremlett (8 Oktober 2019). "What Are The Rugby World Cup Odds?". Rugby World. Besoek op 28 Oktober 2024.
  5. ↑ (en) Michael Morrow (28 September 2019). "Japan 19-12 Ireland: Dazzling display gives hosts shock victory". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  6. ↑ (en) Adam Williams (25 September 2019). "Rugby World Cup: Relive Uruguay's stunning win v Fiji". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 (en) "Typhoon Hagibis impact on Rugby World Cup 2019 matches". rugbyworldcup.com. 10 Oktober 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Februarie 2020. Besoek op 4 Februarie 2020.
  8. ↑ (en) Chris Jones (10 Oktober 2019). "Rugby World Cup: Typhoon Hagibis forces England-France off; Scotland wait & Ireland play". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  9. ↑ (en) Justin McCurry (10 Oktober 2019). "Rugby World Cup: England v France off and Japan v Scotland under threat from Typhoon Hagibis". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  10. ↑ (en) Matt Bonesteel (10 Oktober 2019). "Rugby World Cup to cancel — not postpone — matches because of typhoon". The Washington Post. Besoek op 28 Oktober 2024.
  11. ↑ 11,0 11,1 (en) "Namibia v Canada match cancelled, Hanazono and Kumamoto matches go ahead". Rugby World Cup. 12 Oktober 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Desember 2019. Besoek op 16 Desember 2019.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 (en) "World Rugby approves revised Japan 2019 hosting roadmap". rugbyworldcup.com. 28 September 2015. Besoek op 28 Oktober 2024.
  13. ↑ (en) "2019 Rugby World Cup in Review". Rugby Pass. Besoek op 28 Oktober 2024.
  14. ↑ (en) "The Economic Impact of Rugby World Cup 2019" (PDF). Wêreldrugby. Besoek op 28 Oktober 2024.
  15. ↑ (en) Justin McCurry (24 Maart 2020). "Tokyo Olympics postponed to 2021 due to coronavirus pandemic". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  16. ↑ (en) "Tokyo 2020: Olympic and Paralympic Games postponed because of coronavirus". BBC. 24 Maart 2020. Besoek op 28 Oktober 2024.
  17. ↑ (en) "IRB confirm 2015 & 2019 host bids". BBC. 15 Augustus 2008. Besoek op 28 Oktober 2024.
  18. ↑ (en) "England set to get 2015 World Cup". BBC. 1 Julie 2009. Besoek op 28 Oktober 2024.
  19. ↑ (en) Steve Wilson (28 Julie 2009). "England to host 2015 Rugby World Cup with Japan chosen for 2019". Daily Telegraph. Besoek op 28 Oktober 2024.
  20. ↑ (en) "New Zealand handed 2011 World Cup". BBC. 17 November 2005. Besoek op 28 Oktober 2024.
  21. ↑ (en) "Japan frustrated by 2011 decision". BBC. 17 November 2005. Besoek op 28 Oktober 2024.
  22. ↑ (en) "RWC 2019 Qualifying". Wêreldrugby. 12 Februarie 2016. Besoek op 28 Oktober 2024.
  23. ↑ (en) "USA book place at RWC 2019 in style". Wêreldrugby. 2 Julie 2017. Besoek op 28 Oktober 2024.
  24. ↑ (en) "Tonga qualify for RWC 2019 as Oceania 2". Wêreldrugby. 15 Julie 2017. Besoek op 28 Oktober 2024.
  25. ↑ (en) "Uruguay qualify for RWC 2019". Wêreldrugby. 3 Februarie 2018. Besoek op 28 Oktober 2024.
  26. ↑ (en) "Samoa beat Germany to qualify for the 2019 Rugby World Cup". news.com.au. 15 Julie 2018. Besoek op 28 Oktober 2024.
  27. ↑ (en) "Namibia qualify for 2019 Rugby World Cup". The Namibian. 18 Augustus 2018. Besoek op 28 Oktober 2024.
  28. ↑ (en) "Canada beats Hong Kong to qualify for 2019 Rugby World Cup". CBC/Radio-Canada. 23 November 2018. Besoek op 28 Oktober 2024.
  29. ↑ (en) "Independent Appeal Committee decision regarding Romania and Spain". Wêreldrugby. 6 Junie 2018. Besoek op 28 Oktober 2024.
  30. ↑ (en) "Russia handed 2019 World Cup spot". ESPNscrum. 15 Mei 2018. Besoek op 28 Oktober 2024.
  31. ↑ (en) Gerard Meagher (15 Mei 2018). "Russia handed World Cup place as Romania penalised for ineligible player". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  32. ↑ (en) Karolos Grohmann (30 Julie 2015). "World Rugby to meet Japan's 2019 World Cup organisers over stadium scrapping". Stuff. Besoek op 28 Oktober 2024.
  33. ↑ (en) "Host cities and venues announced for RWC 2019 in Japan". Wêreldrugby. 2 Maart 2015. Besoek op 28 Oktober 2024.
  34. ↑ (en) Alastair Himmer (15 Julie 2015). "Japan rips up 2020 Olympic stadium plan". Yahoo!. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Februarie 2023. Besoek op 13 Februarie 2023.
  35. ↑ (en) "World Rugby officials seeking answers from Japan". Reuters. 17 Julie 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Augustus 2019. Besoek op 13 Augustus 2019.
  36. ↑ (en) Michael Aylwin (15 September 2015). "Japan will host 2019 Rugby World Cup, insists Bernard Lapasset". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  37. ↑ (en) "Date confirmed Rugby World Cup 2019 pool draw". Wêreldrugby. 24 November 2016. Besoek op 28 Oktober 2024.
  38. ↑ (en) Barry Glendenning (23 Maart 2017). "RWC 2019 Pool Draw". rugbyworldcup.com. Besoek op 28 Oktober 2024.
  39. ↑ (en) Barry Glendenning (10 Mei 2017). "Rugby World Cup 2019 draw: England land France and Argentina – as it happened". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  40. ↑ (en) Patrick McKendry (20 September 2019). "Fitting beginning to 2019 Rugby World Cup as Japan overcome Russia". The New Zealand Herald. Besoek op 28 Oktober 2024.
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 41,3 (en) "Tournament Rules". rugbyworldcup.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2015. Besoek op 28 September 2015.
  42. ↑ Sam Tremlett (15 Oktober 2019). "2019 Rugby World Cup Tickets". Rugby World. Besoek op 28 Oktober 2024.
  43. ↑ (en) "Unprecedented demand for Rugby World Cup 2019 tickets as priority ballot sales close". Wêreldrugby. 10 Julie 2018. Besoek op 28 Oktober 2024.
  44. ↑ (en) "RWC 2019 delivers record economic, social and sporting outcomes for Japan". rugbyworldcup.com. 24 Junie 2020. Besoek op 28 Oktober 2024.
  45. ↑ 45,0 45,1 (en) "2019 Rugby World Cup". rugbyworldcup.com. Besoek op 28 Oktober 2024.
  46. ↑ (en) "Gilbert Rugby Memories". Gilbert. Besoek op 28 Oktober 2024.
  47. ↑ (en) "Match officials selected for RWC 2019: Introducing Team 21". rugbyworldcup.com. 7 Mei 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  48. ↑ (en) Jack de Menezes (19 September 2019). "Rugby World Cup 2019 squads: Every player from every team announced for Japan". The Independent. Besoek op 28 Oktober 2024.
  49. ↑ (en) "RWC Pool A Preview – Japan vs Russia". Americas Rugby News. 18 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 50,3 50,4 (en) "Statsguru / Test matches / Player records / Rugby World Cup / Tries scored: greater than or equal to 3". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 November 2018. Besoek op 3 November 2018.
  51. ↑ (en) Colin Newboult (8 September 2023). "WATCH: All Blacks stun the Stade de France with record-breaking try". Planet Rugby. Besoek op 28 Oktober 2024.
  52. ↑ (en) "'Let's make our own legacy' says Samoa coach Jackson". rugbyworldcup.com. 24 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  53. ↑ (en) "Iain Henderson On Reaching 50 Caps For Ireland". Ierse Rugbyvoetbalunie. 27 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  54. ↑ 54,0 54,1 (en) Michael Morrow (28 September 2019). "Japan 19–12 Ireland: Dazzling display gives hosts shock victory". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  55. ↑ (en) "Scotland secure vital bonus-point win against Samoa". ESPNscrum. 30 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  56. ↑ (en) "Rugby World Cup 2019: Scotland 34–0 Samoa". Ultimate Rugby. 30 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  57. ↑ (en) "2019 Rugby World Cup: Scotland 34–0 Samoa". Rugby World. 30 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  58. ↑ (en) Sam Tremlett (3 Oktober 2019). "2019 Rugby World Cup: Ireland 35–0 Russia". Rugby World. Besoek op 28 Oktober 2024.
  59. ↑ (en) "Samoa out but they won't lie down". rugbyworldcup.com. 5 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  60. ↑ (en) "2019 Rugby World Cup: Scotland 61–0 Russia". Rugby World. 9 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  61. ↑ 61,0 61,1 61,2 61,3 61,4 61,5 61,6 61,7 (en) "2019 Rugby World Cup: Japan 28-21 Scotland". Rugby World. 13 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  62. ↑ (en) "Ireland out to restore confidence and book last-eight spot". rugbyworldcup.com. 12 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  63. ↑ (en) "Ireland 47–5 Samoa: Bundee Aki upset by World Cup red card – Joe Schmidt". BBC. 12 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  64. ↑ (en) Gerry Thornley (12 Oktober 2019). "Improved Ireland qualify for Rugby World Cup quarter-finals". The Irish Times. Besoek op 28 Oktober 2024.
  65. ↑ (en) Georgina Robinson (14 Oktober 2019). "Brave Blossoms beat Scotland to secure historic World Cup quarter-final". The Sydney Morning Herald. Besoek op 28 Oktober 2024.
  66. ↑ (en) "Late starter Vermeulen earns 50th cap against All Blacks". rugbyworldcup.com. 18 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  67. ↑ 67,0 67,1 (en) "New injury blow for Namibia on eve of World Cup opener". rugbyworldcup.com. 21 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  68. ↑ (en) "Sears-Duru starts at last as Canada ring the changes". rugbyworldcup.com. 30 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  69. ↑ (en) "Italy defeat Namibia 52–8 in Pool A". rugbyworldcup.com. 9 September 2023. Besoek op 28 Oktober 2024.
  70. ↑ 70,0 70,1 (en) Matthew Henry (2 Oktober 2019). "New Zealand 63-0 Canada: All Blacks score nine tries in Rugby World Cup win". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  71. ↑ (en) "Barrett brothers to make history with all three to start for All Blacks". The Guardian. 30 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  72. ↑ (en) "Barrett boys make try-scoring history as All Blacks sink Canada". rugbyworldcup.com. 2 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  73. ↑ (en) "Kolbe grabs double as Springboks rumble past Italy for bonus-point win". rugbyworldcup.com. 4 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  74. ↑ (en) Herman (7 Oktober 2019). "Springbok win over Italy: 5 talking points". Nuus24. Besoek op 28 Oktober 2024.
  75. ↑ (en) "2019 Rugby World Cup: New Zealand 71-9 Namibia". Rugby World. 6 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  76. ↑ (en) "Cobus Reinach sets World Cup hat-trick record". Nuus24. 8 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  77. ↑ (en) Simon Burnton (8 Oktober 2019). "South Africa 66–7 Canada: Rugby World Cup 2019 – as it happened". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  78. ↑ 78,0 78,1 (en) "South Africa 66–7 Canada: Springboks seal Rugby World Cup quarter-final place". BBC. 8 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  79. ↑ (en) "Italy's Parisse hits out at 'ridiculous' All Blacks cancellation at Rugby World Cup". The Guardian. 10 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  80. ↑ (en) "U.S. handed first red card of Rugby World Cup as England prove too strong". ESPNscrum. 26 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  81. ↑ (en) Alan Pearey (28 September 2019). "2019 Rugby World Cup: Argentina 28–12 Tonga". Rugby World. Besoek op 28 Oktober 2024.
  82. ↑ (en) "France look to England blueprint to dominate athletic USA". rugbyworldcup.com. 2 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  83. ↑ 83,0 83,1 83,2 (en) "2019 Rugby World Cup: England 39–10 Argentina". Rugby World. 5 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  84. ↑ (en) "England 39–10 Argentina: Eddie Jones' side qualify for World Cup quarter-finals". BBC. 5 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  85. ↑ (en) Robert Kitson (5 Oktober 2019). "England dismiss feisty Argentina after Tomás Lavanini sees red". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  86. ↑ 86,0 86,1 (en) "France survive Tonga scare and set up England game to decide Pool C winner". The Guardian. 6 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  87. ↑ (en) Alan Pearey (9 Oktober 2019). "2019 Rugby World Cup: Argentina 47–17 USA". Rugby World. Besoek op 28 Oktober 2024.
  88. ↑ (en) Graeme Gillespie (23 September 2019). "Wales surge through Georgia to grab bonus point win". Walliese Rugbyunie. Besoek op 28 Oktober 2024.
  89. ↑ 89,0 89,1 (en) Gareth Griffiths (23 September 2019). "Wales 43–14 Georgia: Warren Gatland's men open World Cup campaign with six-try win". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  90. ↑ (en) Andy Bull (25 September 2019). "Uruguay shock Fiji in World Cup thriller to pull off historic victory". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  91. ↑ (en) "Dominant Georgia ease to bonus point win against tired Uruguay". ESPNscrum. 29 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  92. ↑ 92,0 92,1 (en) Alan Pearey (29 September 2019). "2019 Rugby World Cup: Georgia 33–7 Uruguay". Rugby World. Besoek op 28 Oktober 2024.
  93. ↑ (en) Sarah Rendell (15 November 2021). "Who is James O'Connor: Ten things you should know about the Wallabies back". Rugby World. Besoek op 28 Oktober 2024.
  94. ↑ 94,0 94,1 (en) "2019 Rugby World Cup: Australia 25–29 Wales". Rugby World. 29 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  95. ↑ (en) "Smart kicking: the key to Wales victory". rugbyworldcup.com. 29 September 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  96. ↑ (en) "Young guns primed to fire fast in Australia-Uruguay shootout". rugbyworldcup.com. 5 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  97. ↑ (en) "Wallabies team to play Uruguay in Oita". Rugby Australia. 2 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  98. ↑ 98,0 98,1 (en) Alexander Bishop (13 Oktober 2019). "Rugby World Cup 2019: Wales eyeing top spot in Group D as they face Uruguay". Sportskeeda. Besoek op 28 Oktober 2024.
  99. ↑ (en) "Still plenty on the line as Australia take on Georgia". rugbyworldcup.com. 11 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  100. ↑ (en) Richard Parkin (11 Oktober 2019). "Australia v Georgia: Rugby World Cup 2019 – as it happened". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  101. ↑ (en) "2019 Rugby World Cup: Australia 27–8 Georgia". Rugby World. 11 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  102. ↑ (en) Alex Bell (11 Oktober 2019). "Damp Australia fumble to Georgia Rugby World Cup victory". Inside the Games. Besoek op 28 Oktober 2024.
  103. ↑ (en) Dafydd Pritchard (13 Oktober 2019). "Wales 35–13 Uruguay: Win sets up France World Cup quarter-final". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  104. ↑ (en) Sarah Mockford (19 Oktober 2010). "2019 Rugby World Cup Quarter-final: England 40–16 Australia". Rugby World. Besoek op 28 Oktober 2024.
  105. ↑ (en) Robert Kitson (24 September 2023). "Gareth Anscombe helps Wales sail into quarter-finals after easy Australia win". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  106. ↑ (en) Tom Fordyce (19 Oktober 2010). "England beat Australia 40–16 to make Rugby World Cup semi-finals". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  107. ↑ (en) Michael Morrow (19 Oktober 2019). "Rugby World Cup: New Zealand overpower Ireland to reach semi-finals". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  108. ↑ (en) Alan Dymock (19 Oktober 2019). "2019 Rugby World Cup Quarter-final: New Zealand 46–14 Ireland". Rugby World. Besoek op 28 Oktober 2024.
  109. ↑ (en) "Wales strike late to make 'unlucky' France pay for red card". rugbyworldcup.com. 20 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  110. ↑ (en) "All Blacks v England: Tradition broken for Billy Vunipola's 50th cap, not Codie Taylor's". Stuff. 26 Oktober 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  111. ↑ (en) Robert Kitson (26 Oktober 2019). "England dethrone New Zealand to reach Rugby World Cup final". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  112. ↑ 112,0 112,1 112,2 112,3 112,4 (en) Tom Fordyce (26 Oktober 2019). "England 19–7 New Zealand: Eddie Jones' side beat All Blacks to reach World Cup final". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  113. ↑ (en) Tom Decent (9 September 2023). "All Blacks claim they can still lift trophy after suffering heaviest World Cup defeat". The Sydney Morning Herald. Besoek op 28 Oktober 2024.
  114. ↑ (en) David Skippers (25 Oktober 2019). "Wales boosted by Jonathan Davies' return". Planet Rugby. Besoek op 28 Oktober 2024.
  115. ↑ (en) Dafydd Pritchard (27 Oktober 2019). "Rugby World Cup semi-final: Wales 16–19 South Africa". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  116. ↑ (en) "Captain Kolisi's 50 in RWC Final". Stormers. Besoek op 28 Oktober 2024.
  117. ↑ (en) "Rugby World Cup final: Frans Steyn's memories of late loved ones drove him to become a dual champion". Stuff. 3 November 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  118. ↑ (en) "Dominant Boks repel England before flying wingers strike to seal world title No. 3". rugbyworldcup.com. 2 November 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  119. ↑ (en) Paul Rees (29 Oktober 2019). "Frenchman Jérôme Garcès to referee Rugby World Cup final". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  120. ↑ 120,0 120,1 120,2 120,3 (en) "Rugby World Cup final: South Africa break records and beat All Blacks to milestones". Stuff. 3 November 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  121. ↑ (en) "South Africa Crushes England in Rugby World Cup Final". The New York Times. 2 November 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  122. ↑ (en) "RWC 2019 – 10 Records That Were Broken". Americas Rugby News. 2 November 2019. Besoek op 28 Oktober 2024.
  123. ↑ 123,0 123,1 (en) Tom Fordyce (2 November 2019). "England 12–32 South Africa: Springboks win World Cup for record-equalling third time". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  124. ↑ (en) "Rugby Union – Statsguru – Test matches – Team records". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Junie 2020. Besoek op 23 Junie 2020.

Verdere leesstof

[wysig | wysig bron]
  • (fr) Emmanuel Massicard (19 Julie 2019). Midi Olympique SAS (red.). Atlas de la Coupe du monde de rugby. p. 210. Atlas2019. {{cite book}}: |work= ignored (hulp)

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Rugbywêreldbeker

Australië / Nieu-Seeland 1987 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1991 • Suid-Afrika 1995 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1999 • Australië 2003 • Frankryk 2007 • Nieu-Seeland 2011 • Engeland / Wallis 2015 • Japan 2019 • Frankryk 2023 • Australië 2027 • Verenigde State 2031

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugbywêreldbeker_2019&oldid=2710011"