Gaan na inhoud

Cecil B. DeMille

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Cecil B. DeMille
'n Beeld van die betrokke persoonlikheid.
DeMille in 1952.
Geboortenaam Cecil Blount de Mille
Geboorte (1881-08-12)12 Augustus 1881
Sterfte 21 Januarie 1959 (op 77)
Nasionaliteit Amerikaans
Beroep(e) Regisseur, vervaardiger, draaiboekskrywer, akteur
Aktiewe jare 1913–1959
Internet-rolprentdatabasis-profiel

Cecil Blount DeMille (12 Augustus 1881 – 21 Januarie 1959) was ’n Amerikaanse rolprentregisseur en -vervaardiger. Tussen 1913 en 1956 het hy 70 rolprente, sonder en met klank, gemaak.[1] Hy word erken as ’n medestigter van die Hollywoodse rolprentbedryf en die kommersieel suksesvolste vervaardiger-regisseur in die geskiedenis.[2] Sy prente het uitgestaan danksy hul epiese skaal en sy filmtalent. Hy het stilprente in elke genre gemaak: sosiale, morele en geskiedkundige dramas, komedies, westerns en klugte.

Die van DeMille

[wysig | wysig bron]

Daar is verskeie spellings van DeMille se van. Sy familie se oorspronklike Nederlandse van was "de Mil", wat later "de Mille" geword het. As volwassene het hy die spelling "DeMille" vir professionele doeleindes aangeneem, maar steeds "de Mille" in sy private lewe gebruik. Ook sy kinders en broer gebruik laasgenoemde spelling.[3]

Loopbaan

[wysig | wysig bron]
DeMille omstreeks 1920.

DeMille het sy loopbaan in 1900 as ’n verhoogakteur begin.[4] Hy het later teaterproduksies geskryf en geregisseer, sommige saam met Jesse Lasky. Sy eerste rolprent, The Squaw Man (1914), was die eerste wat in Hollywood geskiet is. Die liefdesverhaal oor die kleurgrens heen het dit ’n enorme treffer gemaak en het "Hollywood op die kaart geplaas".[5] Sy voortdurende sukses het gelei tot die stigting van Paramount Pictures saam met Lasky en Adolph Zukor.

Sy eerste epiese Bybelprent, die 1923-stilprent The Ten Commandments, was onder resensente en by die loket ’n treffer;[6] dit het 25 jaar lank die rekord gehou as Paramount se grootste geldmaker.[7] In 1927 was hy die regisseur van The King of Kings, ’n biografie van Jesus. Dit is geprys vir sy sensitiwiteit en het meer as 800 miljoen mense na rolprentteaters gelok.[8] The Sign of the Cross (1932) was die eerste klankprent wat alle aspekte van filmtegniek gebruik het.[9] Cleopatra (1934) was sy eerste prent wat vir ’n Oscar benoem is. Ná meer as 30 jaar in Hollywood het DeMille die hoogtepunt van sy loopbaan bereik met Samson and Delilah (1949), ’n epiese Bybelprent wat ’n kommersiële rekordsukses was.[10]

Benewens sy Bybelse en historiese prente, het hy ook flieks geregisseer wat neig na "neo-naturalisme", prente wat die mens se wette probeer uitbeeld terwyl hy teen die natuurkragte veg.[11] Hy het sy eerste Oscar-benoeming vir beste regisseur gekry vir sy sirkusdrama The Greatest Show on Earth (1952), wat die prys vir beste prent gewen het.

Sy laaste en bekendste fliek, die 1956-prent The Ten Commandments met Charlton Heston en Yul Brynner, is tans die prent wat die heel meeste geld ingebring het as inflasie in ag geneem word.[12] Hy het die Oscar vir beste prent gewen en ook ’n ereprys vir sy lewenslange bydrae ontvang. Verder het hy die Palme d'Or (nadoods) vir Union Pacific ontvang, ’n Amerikaanse Regisseursgildeprys vir sy lewenslange bydrae en die Irving G. Thalberg-herdenkingsprys. Hy was ook die eerste ontvanger van die Golden Globes se Cecil B. DeMille-prys, wat later na hom genoem is.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ "Cecil B. DeMille Obituary", Variety Obituaries, 28 Januarie 1959.
  2. ↑ Presley, Cecilia de Mille, en Mark Alan Vieira, Cecil B. DeMille: The Art of the Hollywood Epic, Running Press, 2014, p. 12.
  3. ↑ DeMille, Cecil B. Autobiography of Cecil B. DeMille. New York: Prentice Hall, 1959.
  4. ↑ Hull, Betty Lynne, "Denver's Elitch Gardens: Spinning a Century of Dreams," Big Earth Publishing, 2003, p. 49.
  5. ↑ Lowe, Walter (22 Oktober 1956). "DeMille At 75 Still Creating". Kentucky New Era. Besoek op 29 April 2014.
  6. ↑ "Review: 'The Ten Commandments'". Variety (in Engels). 31 Desember 1923. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Mei 2020. Besoek op 29 April 2014.
  7. ↑ "He Himself Was "Colossal"". The Montreal Gazette. 22 Januarie 1959. Besoek op 29 April 2014.
  8. ↑ Presley, Cecil B. DeMille, p. 10.
  9. ↑ Presley, Cecil B. DeMille, p. 198.
  10. ↑ "'Samson' Champion at Boxoffice". The Pittsburgh Press. 26 Maart 1950. Besoek op 29 April 2014.
  11. ↑ Watkins, Daniel. "'Reap the Wild Wind'...or Don't: Cecil B. DeMille, the Evolving Neo-Naturalist", MUBI, 10 Maart 2015
  12. ↑ "All Time Box Office - Domestic Grosses: Adjusted for Ticket Price Inflation". Box Office Mojo (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 April 2019. Besoek op 29 April 2014.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Cecil_B._DeMille&oldid=2221308"