Amelisweerd

En toen begon het allemaal weer opnieuw .... de dreiging van het kappen van bomen in Amelisweerd. Minister Madlener van de PVV wil het doorzetten en passeert daarbij de provincie Utrecht en de gemeente Utrecht. Als je in de buurt woont, dan weet je dat het eigenlijk de groene long is van Utrecht. Bovendien recreëert half Utrecht daar in het weekend. Ik vrees dat het niet zal helpen, maar plaats toch een oproep om de manifestatie op het Domplein op 16 november om 14.00 uur bij te wonen.

De wind in de wilgen

De wind in de wilgen of The wind in the willows is een klassieker onder de kinderboeken van Kenneth Grahame. Het is een boek uit de vroeg twintigste eeuw, namelijk uit 1908. Ik heb het als kind gelezen en wist nog wel dat het over Mol, Rat, Das en vooral Pad gaat. Veel meer echter niet. Recent hebben we het aan elkaar voorgelezen en ontdekt dat het voor ons boeiend was.

Het verhaal kabbelt aanvankelijk rustig voort met uitgebreide omschrijvingen. Dan wordt het doorweven met de avonturen van Pad, die zeer aards zijn. Die worden echter afgewisseld met een paar lyrische hoofdstukken met bijna mystieke ervaringen in de natuur. Dat maakt het juist voor een volwassene interessant. Ik kan me voorstellen dat sommige kinderen ook nog steeds geboeid zullen zijn. Het eind van het boek is trouwens wat teleurstellend, maar het is geheel terecht een beroemd boek.

Muzikaal filmpje (25)

Incidenteel zal ik deze serie muzikale filmpjes uit mijn lespraktijk hervatten, want eigenlijk heb ik nog het een en ander "op voorraad" dat ik graag deel. De kinderen op school beleven eind oktober al jaren veel plezier aan het muzikale spel dat hoort bij dit filmpje. Het is trouwens niet gemakkelijk. Er komt veel ritmische synchroniteit en samenwerking aan te pas en regelmatig rolt er een plastic bekertje over de vloer. Helemaal niet erg natuurlijk bij de hardplastic exemplaren van de Ikea of de Hema.

Pompoen

Eigenlijk heb ik helemaal niets met Halloween. Toch vond ik deze pompoen opmerkelijk. Terugkomend van mijn werk fietste ik er steeds langs, maar dan is het helemaal of bijna donker. En eerlijk gezegd denk ik dan vooral aan de warme maaltijd die me thuis wacht. Zaterdag kwamen we er overdag voorbij en zijn we toch even afgestapt om een paar foto's te nemen. Het is een reuzegroot exemplaar, dat kun je wel zien aan de flespompoen die door de deuropening gluurt. Naar schatting is de pompoen een meter breed (op het breedste punt) en 1 meter 20 hoog. Verder zijn er nog allerlei leuke details, zoals het armpje met de hand en de verlichting.

Bij nadere beschouwing bleek dat we nét op tijd waren, het verval trad al duidelijk in. Op de bodem stond een laagje vocht, waardoor een soort groene soep ontstond. Mooi gemaakt!

Ligfietsen

Afgelopen zondag fietsten we langs het Domplein in Utrecht. Eigenlijk waren we er al bijna voorbij, toen we iets opmerkelijks zagen. Wat was dat voor bijeenkomst?

Een aantal mensen -vooral oudere mannen- stonden rond een hele verzameling Velomobielen.

De meeste exemplaren waren uniek, zoals deze met muzieknootjes.

Het inwendige van het voertuig bleek ruimte te bieden aan een aantal persoonlijke spulletjes.

Deze heel speciale ligfiets is geschikt om een rolstoel te transporteren.

Eenmaal thuisgekomen heb ik natuurlijk even gezocht op internet. Het bleek om een toertocht te gaan ter ere van het 40-jarige bestaan van de ligfietsvereniging NVHPV: Nederlandse Vereniging Human Powered Vehicles. Ze maakten een geplande stop op het Domplein. Wel toevallig dat wij net op dat moment langskwamen.

Grote bonte specht

Dichtbij ons huis staat deze mooie boom. Het is er maar eentje en in de nabijheid zijn allerlei bouwactiviteiten. Menselijke bouwactiviteiten wel te verstaan, hoewel ...

Eerst zat er een gaai in de boom. Vervolgens kwam er een ekster langs die een eikeltje haalde uit een verstopplaats in de boom en er mee wegvloog. Had hij/zij die wel zelf daar opgeborgen? Binnen een klein half uur was de boom ook een rustplaats voor verschillende koolmezen en pimpelmezen. Er kwam ondertussen nog even een kauw langs.

Het meest opmerkelijke was echter het paartje grote bonte spechten. Aanhoudend getik vestigde de aandacht op hun aanwezigheid. In de vleermuizenkast waren al twee aanmerkelijke gaten ontstaan. De spechten deden een poging om de behuizing van de vleermuizen te kraken.

Tableau anniversaire

Behalve de mooie zelfgemaakte kaart van mijn nichtje, was er nog meer creatiefs op mijn verjaardag. Het zelfgemaakte driedimensionaal tafereel met het breiende 60-jarige poppetje, staat symbool voor de tuinstoelen die we in het voorjaar gaan uitzoeken. De foto op de achtergrond is weliswaar niet bij ons achter gemaakt, maar het lijkt heel erg op onze openslaande deuren naar de tuin. Het tableau staat natuurlijk te pronken in de huiskamer.

Hartelijk dank voor alle felicitaties!

Jarig

Afgelopen week ben ik 60 geworden en ontzettend in het zonnetje gezet met bloemen, appjes, kaarten, cadeaus en verjaardagsliedjes. De allermooiste kaart was natuurlijk een zelfgemaakte. Mijn nichtje stuurde deze geaquarreleerde felicitatiekaart. Leuk hè!

Zwammen

Gisteren was het even heel mooi weer. We waren juist op dat ogenblik zo gelukkig om in de PWN-duinen in Castricum te lopen. Onderweg zagen we deze grote zwam op een dode boomstam.

Er was geen sprake van een heksenkring. Op de grond dichtbij was wel een tweede soortgelijk exemplaar te ontdekken, zoals je kunt zien op deze foto.

Een eindje verder in het bos ontmoetten we nog een bijzonder exemplaar, dit keer op de stam van een levende boom. De experts zullen ongetwijfeld weten wat voor soort zwammen dit zijn, ik heb er gewoon van genoten of ze nu wel of niet frequent voorkomen.

Zwart op wit

Uit de boekenkast van mijn ouders kwam een oud verhalenboek genaamd "Zwart op wit". Als jonge onderwijzer las mijn vader het destijds voor, getuige zijn aantekeningen bij een aantal verhalen. Een haakje op de plek waar hij was gebleven en hier en daar een tekstaanpassing. In dat laatste herken ik mijn vader, die expliciete ideeën had over taalgebruik. Vaak trouwens terecht, het boek is soms wat slordig of gebruikt hele lastige woorden.

Het boek is verschenen in 1964. Wat direct opvalt is dat er veel langere zinnen gebruikt werden dan tegenwoordig gangbaar is. Het stelt hogere eisen aan de voorlezer en tegelijkertijd ook aan de luisteraar, die z'n aandacht er goed bij moet houden.

Dat wil niet zeggen dat het allemaal kwalitatief hoogstaande verhalen zijn. Om te beginnen lijken sommige vertelsels nogal op elkaar. Landen en volken worden op een manier weggezet die echt niet meer kan. Af en toe gebeurt er ook weinig in een verhaal. Het kabbelt maar een beetje door. De moraal ligt er tevens hier en daar te dik bovenop.

Wilkeshuis was een onderwijzer, die heel veel boeken heeft geschreven. Als kind koesterde ik zijn "Honderd eeuwen" en "Hoe het vroeger was". Ik ben benieuwd of die boeken wel een beetje de tand des tijds hebben doorstaan.

Terwijl ik de teksten van dit verhalenboek vandaag de dag echt niet zou aanraden, ben ik veel lyrischer over de illustraties van Jenny Dalenoord. Het exemplaar van "Zwart op wit" dat hier op tafel ligt, valt helemaal uit elkaar. Het is al vele malen gerepareerd, dat kun je wel zien. Toch aarzel ik om het weg te gooien, juist vanwege de afbeeldingen.