Maandagavond Bee-time. Een maandagavond als alle andere. Zo lijkt het, maar niets is minder waar.
Ik kar op m’n gemakkie naar het Hoevelakense waar de kachel brandt en de kaarsjes rap worden aangestoken. Kopje koffie erbij en we kletsen eerst wat over een prachtig erfstukje dat Juud op tafel heeft staan (helaas geen foto gemaakt, dom dom want het is een mooi schaaltje!). Dan is de koffie op en kruipt Juud achter haar quiltraam en ik hijs mijn SBS op schoot. Het is even stil, tot ik ineens hoor “Ik haal hem eraf!” Wat krijgen we nou? Judith is op een punt gekomen dat het quilten op het raam meer nadelen dan voordelen heeft dus ben ik getuige van het afbreken van het quiltraam. De buizen gaan naar boven en de staanders worden bij de trap gezet. Weg uit de kamer. Frans blij! “Nu kan eindelijk de lente naar binnen die voor de deur staat”, roept hij. Afgelopen weken heeft hij nog net niet geroepen “Help mijn vrouw heeft een hobby”. Namens Juud bedankt voor deze beheersing Frans!
Het is even wennen om weer met de ring te werken en op de bank te zitten maar ik denk dat ze de slag weer zo te pakken heeft.
Met mijn SBS schiet het ook flink op. Inmiddels zijn er al 33 blokjes gequilt en dat wil zeggen dat er ruim 1/3 gedaan is. Hij gaat helemaal leven en het gaat veel sneller dan ik had verwacht.En een stukje detail:
De avond is om voordat we het weten en ik kar weer naar huis. Maar deze avond blijkt een onverwacht vervolg te hebben. Op dinsdag laat in de middag een voicemailbericht van Juud. “Frans is zijn portemonnee al de hele dag kwijt”. Schrik! “Moet ik nu gaan bewijzen dat ik hem niet heb?” is mijn eerste gedachte. Maar die gedachte wordt snel verdreven door het vervolg. “Had jij je rode jas aan maandag? Frans denkt namelijk dat hij hem in zijn jas heeft gestopt maar misschien heeft hij jouw jas aangezien voor zijn rode jas”. Hup hup hup naar de gang en ja hoor, in een zak die ik nooit gebruik, zit de portemonnee van Frans. Wat een mazzel want mijn jas heeft de hele dag onbewaakt aan de kapstok gehangen op mijn werk. Snel Juud gebeld dat de portemonnee terecht was. “We komen hem zo halen”. En daar kwamen ze. Gezellig samen. Lieve Frans, als je nou nog eens zin hebt in een bakje koffie bij mij, hoef je dat niet zo omslachtig te organiseren hoor! Stap op de fiets of in de auto en kom gewoon!
Komend weekend hoop ik toch nog wat tijd te hebben voor een steekje. Het is namelijk een druk weekend waarin ik op zaterdag moet werken. De Nederlandse ziekenhuizen hebben zaterdag namelijk Open Dag. Ben je in de gelegenheid dan is het zeker de moeite waard om eens achter de schermen te gaan kijken.
Wij laten tenminste met trots onze afdeling zien. Kijk maar eens waarom: http://www.geldersevallei.nl/nieuws/1767/ziekenhuis-opent-hypermodern-laboratorium
Fijn weekend alvast!