Aller au contenu

vena

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « ven- », bodje A do viebe « vener » avou l’ cawete « -a ».

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
vena venas

vena omrin

  1. Ene sôte di sins ki permet d' adviner åjheymint, sûteymint çou k' les ôtes n' advinèt nén, ni sintèt nén, ni compurdèt nén.
    • Il a on bon vena, c' est come nosse tchén. Motî Gilliard (fråze rifondowe).
    • Il a on vena d' tchén d' tchesse, vos nel sårîz tromper. Motî Gilliard (fråze rifondowe).
    • Wice fåt i scliper po tourner l’ boutchon al cene d’ emon Tchitchete ? La ene k’ end a onk, di vena. Si l’ diåle est pus malén, c’ est k’ il est pus vî Auguste Laloux, Les soçons, p. 48 (fråze rifondowe).

Mots vijhéns

[candjî]
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
vena