Aller au contenu

djourmåy

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje di : « djour » (« djoû ») + « måy ».

Prononçaedje

[candjî]

Adviebe

[candjî]

djourmåy (nén candjåve)

  1. d’ ene manire ki ça n’ finixh måy.
    • Les libertés florixhèt djourmåy e payis d’ Lidje, come des haiteyès fleurs Louis Lagauche (fråze rifondowe).
    • Emacralé come i l’ a djourmåy sitou, li pôve micoye a dmoré cénk ans prijhnî e l’ Almagne. Joseph Lahaye.
    • Dins les ouys di m’ mame
      Gn a djourmåy ene sacwè ki blame François Nyns, ratournant Arno (fråze rifondowe).
    • Nos tchantans djourmåy li bouneur
      Dispu ki nos estans-st å monde Joseph Schetter, Gretri, p. 26 (fråze rifondowe).
    • C' esteut ene air ki vos cnoxhîz
      Ki vneut come vos d' on lon-payis
      (…)Djourmåy vosse vwès mel gruzinéve
      A l' oraye — NoBo, l° 12, p. 18 (fråze rifondowe).

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]
foirt sovint

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]

{{Orto | djoûrmåy = E1,E170 | djourmåy = E34 | joûrmâïe = E203 | djourmin = NoBo l° 12 p. 18