Dionis
Dionis Διόνυσος | |
Şärab yasaw, küñel açu, eçü mäclesläre, dini ekstaz allası | |
---|---|
Mifologiä |
Borınğı yunan |
Bütän mädäniätlärdä |
Vakxos, Baxus, Liber |
Ätise | |
Änise |
Semela (ülemle xatın) |
Xatını | |
Dionis (bor. yunança Διόνυσος, latinça Dionysus), Vakxos, Baxus (bor. yunança Βάκχος, latinça Bacchus) - yunan mifologiäsendä üsemleklär, yözem üsterüçelek, şärab yasaw, tabiğät uñdırışı, ilham, dini ekstaz allası, Olimp allalarınıñ iñ yäşe. Homer yazğan Odisseyä kitabında telgä alına (XXIV 74).
Rim mifologiäsendä Liberğa tiñ.
Zevs häm Semela ulı. Semela - Kadm häm Harmoniä qızı.
Heranıñ üçe häm qähäre
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]Hera Zevs xıyänäte öçen Semelağa üç itä, häläk itep taşlap, soñraq Dionisnı da ezärlekli. Nimfalar Dionisnı yäşerep qotqara, şunıñ öçen Zevs nimfalarnı kükkä küçerä.
Barıber Hera Dionisqa üç itep, aña zıyan kiterä - anı aqıldan yazdıra.
Şunnan soñ Dionis Misır, Süriä, Hindstan, Keçe Aziä, Frakiä buylap gizä häm härqayda keşelärne yözem üsterergä öyrätä, läkin aqıldan yazu häm köç qullanu bergä baralar.
Heranıñ qähäre Dionisnı häm başqa şärab, xämer eçüçelärne aqıldan yazdıra.
Ariadna
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]Ariadna - Krit patşası Minos qızı. Ariadna birgän cep yärdämendä Tesey labirinttan çığa alğan.
Läkin Tesey Aiadnanı aldap, taşlağan, qız üzenä qul salmaqçı bulğan, läkin anı Dionis qotqarğan häm aña öylängän.
Zevs keçe ulına söyü säbäple Ariadnanı ülemsez alihä itep yasağan.
Dionis şärab häm sıra uylap çığarğan.
Sıltamalar
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]- Викиҗыентыкта [[Commons:Category: Dionis Викиҗыентыкта|Dionis]] темасына медиафайллар бар
- Лосев А. Ф. Мифология греков и римлян. — М., 1996. — С. 527, по Сосибию Лаконскому
- Гомер. Илиада XXI 441—457
- Плутарх. Об упадке оракулов 21 // Лосев А. Ф. Мифология греков и римлян. М., 1996. С.416
- Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.1. С.132-136 (статья А. Ф. Лосева); Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3
- Лосев А. Ф. История античной эстетики. Последние века. М., 1988. Кн.2. С.414