İçeriğe atla

Süryaniler

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Süryani sayfasından yönlendirildi)
Süryaniler
ܣܘܪܝܝܐ
Toplam nüfus
ort. 2-5 milyon[1][2][3][4]
Önemli nüfusa sahip bölgeler
 Suriye200.000-877.000 (Suriye İç Savaşı öncesi)[5][6]
 Irak150.000-202.000[7][8][9]
 Birleşik Devletler110.807-600.000[10][11][12]
 Ürdün44.000-150.000[13][14]
 İsveç150.000[15]
 Almanya70.000-100.000[16][17]
 Avustralya24.505-60.000[18][19]
 Lübnan39.000[20]
 Türkiye25.000[21]
 Hollanda20.000[22]
 Fransa16.000[23]
 İran7.000-17.000[24]
 Belçika15.000[22]
 Rusya14.000[25]
 Kanada10.810[26]
 Danimarka10.000[22]
  İsviçre9.500–10.000[22]
 Yunanistan6.000[27]
 Birleşik Krallık3.000-4.000[28]
 Gürcistan3.299[29]
 Ukrayna3.143[30]
 İtalya3.000[22]
 Ermenistan2.769[31]
 Yeni Zelanda1.683[32]
 Azerbaycan1.500[33]
 İsrail1.000-5.000[34][35]
Diller
Süryanice • Neo-Aramice
Din
Çoğunluk:
Süryani Hristiyanlığı
Azınlık:
Protestanlık • Katolisizm • İslam (asimile olmuşlar dahil)
İlgili etnik gruplar
Araplar,[36] Yahudiler[36] ve Sâbiîler

Süryaniler (Süryanice: ܣܘܪܝܝܐ, Suryoye), Mezopotamyalı Sâmî kökenli bir etnik gruptur.[37][38] Baskın bir diaspora nüfusuna sahip olan halk, ikamet ettikleri ülkelerdeki birincil dillerin yanı sıra Neo-Aramice veya Süryanice konuşur. Bazen kendilerini ''Asurlu",[39] "Arami"[40] veya "Keldânî"[41] olarak isimlendirirler ve tarihleri Dünya'nın en eski medeniyetlerinden biri olarak görülen Asur İmparatorluğu'na ve Kuzey Levant'daki Aramilere dayanır.[42][43][44][45][46] Süryaniler, İngilizcede de Asurlular ile aynı anlamı taşıyan kelimeyle ifade edilmektedir (İngilizce: Assyrians).[47][48][49][50]

Süryaniler çoğunlukla Hristiyan olup Doğu ve Batı Süryani Ritine bağlıdır. TDV İslâm Ansiklopedisi'ne göre aynı halkın monofizit inancına sahip olanlarına Süryani, Nestorius’un görüşlerini kabul edenlere Nestûrî veya Âsûrî, Nestûrî olup sonrasında Roma Katolik Kilisesi’ne bağlananlara da Keldânî denilmektedir.[51] M.S. 37-43 yılları arasında elçilerin lideri Mor Petrus tarafından Antakya’da kurulmuş ve kısa zamanda bütün Orta Doğu'ya bu inancı müjdelemiştir. Kilisenin ve bâzı mensuplarının kullandığı dil, İsa’nın da konuştuğu Süryanicedir (Aramice).[52] Kilise, patriklik merkezini birçok kez değiştirmek zorunda kalmıştır. Patriklik merkezi 1963 yılından beri Suriye’nin başkenti Şam’da bulunmaktadır. İlk patrik olan Mor Petrus’tan günümüze kadar 122 patriğin başkanlık ettiği kiliseye şu anda 123. patrik olan Moran Mor İğnatiyos Efrem II başkanlık etmektedir.[kaynak belirtilmeli]

Günümüzde Dünya'da 3 milyonu aşkın Süryani bulunmaktadır. 3,5 milyonu Hindistan’da olmak üzere yaklaşık 5,5 milyon Süryani Ortodoks'un dinî liderliğini Patrik Moran Mor İğnatiyos I. Zekka Iwas ve ona bağlı olup Hindistan’da bulunan Doğu Mafiryanı Mor Baseliyos I. Toma ve 40 metropolit yapmaktadır.[kaynak belirtilmeli]

Tarihçe

[değiştir | kaynağı değiştir]
Mardinli Süryânî kadınlar, 19. yüzyıl.

Hristiyanlık öncesi Süryaniler putperest olup kökenleri Aramilerdir. Aramiler, Süryani ismini Hristiyanlığı kabullerinden sonra kendilerini putperest ırkdaşlarından ayırmak için kullanmışlardır. Tarihî kayıtlar, Aramilerin M.Ö. 14. yüzyılda Suriye’nin doğusunda görünmeye başladıklarını yazar. Aramileri, Sâmî kavimlerin bir kolu sayıp Mezopotamya’ya Arap Yarımadası’ndan geldiklerini tahmin edenler varsa da, bunların Mezopotamya’nın kuzeyindeki dağlık bölgelerin halkı olduğunu ileri sürenler de vardır.[53]

Tarihî Süryani anavatanını oluşturan bölgeler, günümüzde Kuzey Irak, Güneydoğu Türkiye ve Kuzeydoğu Suriye'nin parçalarıdır. Çoğu Süryani, geçtiğimiz yüzyıldan bugüne Kuzey Amerika, Levant, Avustralya, Avrupa, Rusya ve Kafkaslar dahil olmak üzere Dünya'nın diğer bölgelerine göç etmiştir. Diyarbakır Katliamları, Ermeni Kırımı ve Rum Kırımı ile eş zamanlı olarak Osmanlı İmparatorluğu ve müttefik Kürt aşiretleri tarafından I. Dünya Savaşı sırasında gerçekleştirilmiş Süryani Katliamı, 1933'te Irak'taki Simele Katliamı, 1979 İran Devrimi, Irak ve Suriye'deki Arap milliyetçisi Baasçı politikalar, IŞİD'in yükselişi ve Ninova Ovaları'nın çoğunu ele geçirmesi gibi olaylar bu göçü tetiklemiştir.[54][55][daha iyi kaynak gerekli]

2003 yılında başlayan Irak Savaşı ve 2011'de başlayan Suriye İç Savaşı sırasında İslâmî ekstremist grupların altında görülen baskıdan ötürü geleneksel olarak yaşadıkları bölgelerdeki Süryani nüfusu önemli ölçüde azalmıştır. Birleşmiş Milletler verilerine göre Irak'ın işgalinden bu yana Irak'tan kaçtığı bildirilen bir milyondan fazla Iraklının yaklaşık %40'ının Süryani olduğu tespit edilmiştir.[56][57][58][daha iyi kaynak gerekli]

Suriye'nin kuzey bölgelerinde Suriye İç Savaşı sırasında IŞİD'e karşı bâzı Süryanı gruplar, Suriye Demokratik Güçleri ile Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi altında savaşmıştır.[kaynak belirtilmeli]

Dil

[değiştir | kaynağı değiştir]
Yeni Aramice kolları
Ana maddeler: Süryanice ve Neo-Aramca

Bugün, Tur Abdin bölgesinde yalnızca 3.500 civarında insan Süryanice konuşmaktadır. Bununla birlikte, Avrupa diasporasında 250.000'den fazla kişi Süryaniceye "ana dili" demektedir. Yeni Aramice olarak da isimlendirilen Süryanice, Süryani kiliselerinde kullanılan ayin dili olan Klâsik Süryanice (kṯobonoyo) lehçesi değildir. Neo-Aramî dilleri arasında Süryanice Doğu Neo-Aramicesi olarak sınıflandırılır. Bu grup Yahudi ve diğer Irak ve İran'ın Hristiyan Neo-Aramice lehçelerini içerir.[59]

Din

[değiştir | kaynağı değiştir]

Süryaniler ağırlıklı olarak Hristiyandır ve çoğunlukla Doğu ve Batı Süryani Ritine bağlı kalmaktadırlar. Doğu Süryani Ritini oluşturan kiliseler arasında Doğu Süryani Kilisesi (Nestûrî Kilisesi), Keldani Katolik Kilisesi ve Kadim Doğu Kilisesi bulunurken Batı Süryani Riti Süryani Ortodoks Kilisesi ve Süryani Katolik Kilisesi'nde gözlemlenir. Her iki rit de âyin ve litürji dili olarak Klâsik Süryaniceyi kullanır.[kaynak belirtilmeli]

Kiliseler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Batı ritine bağlı kiliseler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Doğu ritine bağlı kiliseler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Coğrafi dağılım

[değiştir | kaynağı değiştir]
Süryânî nüfusu
  500.000'den fazla
  100,000–500,000
  50,000–100,000
  10,000–50,000
  10.000'den az

Türkiye Süryânîleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye’de büyük çoğunluğu İstanbul’da ikamet eden 20.000’i aşkın Süryânî olup İstanbul dışında Mardin, Mersin, Diyarbakır, Adıyaman, Elazığ, Ankara, İzmir, Malatya, Şanlıurfa, Gaziantep, Antakya, Antalya ve Adana’da yaşamaktadır. Ankara ve İzmir’i de içeren, 2002 yılında Mersin, Adıyaman, Şanlıurfa, Malatya, Gaziantep, Elazığ ve Adana yörelerinin de bağlandığı İstanbul Abraşiyesi Metropolit Mor Filüksinos Yusuf Çetin’in başkanlığında bir horiepiskopos, beş papaz ve iki rahibin ruhânî liderliğinde, vakıf yönetim kurulu ile aktif olarak varlığını sürdürmektedir. Süryani Kadim Kilisesi'inde patriğe bağlı 20 Metropolit bulunmaktadır. Bunların dördü Türkiye'dedir.

İstanbul Süryanileri

[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye’de 20.000'i aşkın Süryani’nin 15.000'i İstanbul’da yaşamaktadır.[60][61][daha iyi kaynak gerekli] Süryanilerin İstanbul'a gelmesi yüzyıllar öncesine dayanmaktadır. Özellikle Bizans İmparatoru Konstantin’in annesi Heleni, İmparator I. Justinianus’un eşi Theodora ve İstanbul’un ilk metropoliti Altın ağızlı Mor Yuhanna (Yuhanna Chrisostom), İstanbul tarihinde iz bırakan Süryanilerden sadece birkaçıdır.

Günümüz İstanbul Süryani Abraşiyesi, 1950'lerde başlayarak 1980'lerde hız kazanan Doğu ve Güneydoğu Anadolu’dan göç ile oluşmaya başlamıştır. 19. yüzyılda Patrik IV. Petrus tarafından kurulup Tarlabaşı’da bulunan Meryemana Kilisesi daha sonra 1950’li yıllarda ihtiyaç sebebiyle zamanın Mardin Metropoliti Mor Filüksinos Yuhanna Dolabani’nin başkanlığında genişletilir. Daha sonra Mardin’de Metropolit Yuhanna Dolabani’nin vefatından sonra Horiepiskoposlar tarafından ruhânî liderliğinin yapıldığı İstanbul Süryani Ortodoks Kilisesi, 1986 yılında Moran Mor İğnatiyos Zeka Iwas tarafından Şam'daki patrikhanede bir törenle Mor Filüksinos Yusuf Çetin'i İstanbul Abraşiyesi Ruhânî Liderliği'ne getirmiştir.

Irak Süryanileri

[değiştir | kaynağı değiştir]

1924 yılında Süryani askerler tarafından Irak Türkmenlerini hedef alan ve Levi Baskını olarak bilinen katliamda 100 kadar Türkmen yaşamını yitirmiştir. 11 Ağustos 1933'teki Simele Katliamı'nda ise çok sayıda Süryani ölmüştür. Katliam, Irak Krallığı silahlı kuvvetleri desteğinde Kürt ve Arap aşiretlerinin yaptığı sistematik katliamlar silsilesi olup "Simele Katliamı" terimi yalnızca Simele kasabasındaki katliamı değil, Kuzey Irak'ta Duhok ve Nineve (Musul) illerindeki 63 Süryani köyünde yapılan katliamları belirtir. 600[62] ilâ 3000[63][64] Süryaninin katledildiği bu katliam, Lemkin tarafından "soykırım" olarak nitelenir (İngilizce: genocide). Yahudi kökenli Polonyalı avukat Raphael Lemkin tarafından ilk kez 1944'te kullanılan «soykırım» terimi, Ermeni Kırımı, Holokost ve Simele Katliamı'ndan esinlenilerek oluşturulmuştur.[65] Avustralya'nın Sidney şehrinde 2010 yılında açılan bir anıtın levhasında “Bu anıt, 1914-1918 yılları arasında, Birinci Dünya Savaşı sırasında gerçekleştirilen Âsûrî Kırımı ve 1933’te gerçekleştirilen Simele Katliamı kurbanları anısına dikilmiştir” şeklinde bir ibare yer almaktadır.[66]

Bayraklar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Süryaniler tarafından çeşitli bayraklar kullanılmaktadır. 1968'de George Bit Atanus tarafından tasarlanmış, 1971 yılında ise Süryani organizasyonlarca kabul edilmiş Asur bayrağı, beyaz bir arka plana sahiptir. Bayrağın orta kısmında altın renkli bir daire, bu dairenin etrafında ise dört köşeli açık mavi renkli bir yıldız bulunur. Bu yıldızın dört tarafından mavi, beyaz ve kırmızı renklerden oluşan dalgalı şeritler çıkar. Bayrağın orta üst kısmında, dalgalı şeritlerin arasında Âsur tanrısı Aşur'un simgesi yer alır. Altın daire Güneş'i, Âsur yıldızı ülkeyi, üç dalgalı şerit halkın yaşadığı bölgede yer alan Dicle, Fırat ve Büyük Zap'ı simgelemektedir. Aşur'un simgesi ise eski Asurlulara atfen yerleştirilmiştir.[67]

Aramî kimliğini benimseyen Süryaniler tarafından kırmızı arka plan üzerinde kanatlı bir Güneş diskinin yer aldığı Arami-Süryani bayrağı kullanılır. Bu bayrak, 1980 yılında İsveç'teki Aramî kimliğine sahip Süryaniler tarafından oluşturulmuş olup bu grubun kökenlerini dayandırdığı tarihî Aramî halkına atıfta bulunmaktadır.[68] Kanatlı Güneş diski sembolu, Gılgamış'ın iki adet boğa adamın ortasında yer aldığı ve bu boğa adamların bir kanatlı Güneş diski taşıdığı rölyeften esinlenerek oluşturulmuştur.[kaynak belirtilmeli]

Keldaniler de kendilerine özel bir bayrak benimsemişlerdir. 1999 yılında tescillenmiş bu bayrak, sağ ve sol kısımlarında Dicle ve Fırat'ı temsil eden iki mavi şerit, ortasında Babil'in yasa ve adalet simgesi olarak benimsenmiş sekiz köşeli yıldız ile bu yıldızın üzerinde Bâbillerin ve Keldanilerin matematik ve astronomiye katkılarına atfen yerleştirilmiş sarı Güneş ve mavi Ay sembollerini ihtiva eder.[69][birincil olmayan kaynak gerekli]

1920 yılında pembe, beyaz ve kırmızı üç adet renkli şeritten oluşan ve en üst pembe şeridin sol kısmında üç yıldız içeren bir bayrak, Süryanileri temsilen kullanılmıştır. Bu bayrak, Türkiye'de yer alan Tur Abdin'deki Ortodoks Süryani topluluğunca oluşturulmuştur. Bayraktaki üç yıldız, Süryanilerin bağlı olduğu üç büyük mezhebi sembolize etmiştir. Bu bayrak, Bit Atanus'un tasarımının kabulü ile kullanımdan kalkmıştır.[67] 1959-1963 yılları arasında Irak bayrağı, ülkedeki Süryani azınlığa atfen ortasında kırmızı bir İştar Yıldızı barındırıyordu.

Suriye Demokratik Güçleri tarafından Kuzey Suriye'de kontrol edilen bölgelerde Süryanileri temsil etmesi için Süryani Birlik Partisi ile Süryani Askerî Konseyi tarafından yukarıdan aşağıya mavi, sarı ve kırmızı olmak üzere üç renkten oluşan bir bayrak kullanımdadır.[kaynak belirtilmeli]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Murre-van den Berg, Heleen (2011). "Syriac Orthodox Church". Kurian, George Thomas (Ed.). The Encyclopedia of Christian Civilization. Wiley-Blackwell. s. 2304. ISBN 978-1-4051-5762-9. 
  2. ^ Birden fazla referans:
  3. ^ Simmons, Mary Kate (1998). Unrepresented Nations and Peoples Organization: yearbook. ISBN 9789041102232. 
  4. ^ Birden fazla referans:
  5. ^ "Syria's Assyrians threatened by extremists – Al-Monitor: the Pulse of the Middle East". Al-Monitor. 28 Nisan 2014. 29 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015. 
  6. ^ Birden fazla referans:
  7. ^ "Open Doors USA - Iraq". Open Doors. 7 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ "Population Project". Shlama Foundation. 18 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  9. ^ "Erasing the Legacy of Khabour: Destruction of Assyrian Cultural Heritage in the Khabour Region of Syria" (PDF). Assyrian Policy Institute. 8 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  10. ^ Data Access and Dissemination Systems (DADS). "American FactFinder – Results". 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020. 
  11. ^ "Selected Population Profile in the United States : 2011 American Community Survey 1-Year Estimates". Factfinder2.census.gov. 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2013. 
  12. ^ Birden fazla referans:
  13. ^ "Assyrian and Chaldean Christians Flee Iraq to Neighboring Jordan". 14 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  14. ^ "Brief History of Assyrians, AINA". 2 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  15. ^ Nyheter, SVT (9 Mayıs 2018). "Statministerns folkmordsbesked kan avgöra kommunvalet: "Underskatta inte frågan"". SVT Nyheter (İsveççe). 9 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  16. ^ "Diskussion zum Thema 'Aaramäische Christen' im Kapitelshaus" Borkener Zeitung (Almanca) (archived link, 8 October 2011)
  17. ^ 70,000 Syriac Christians according to REMID 25 Aralık 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (of which 55,000 Syriac Orthodox).
  18. ^ "Redirect to Census data page". 5 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015. 
  19. ^ "Fear checks turnout for Iraq poll". smh.com.au. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2015. 
  20. ^ Tore Kjeilen. "Lebanon / Religions – LookLex Encyclopaedia". Looklex.com. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2013. 
  21. ^ "2018 U.S. Department of State International Religious Freedom Report: Turkey". 25 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  22. ^ a b c d e "CNN Under-Estimates Iraqi Assyrian Nüfusulation". Aina.org. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2013. 
  23. ^ Wieviorka & Bataille 2007, ss. 166
  24. ^ "2018 U.S. Department of State International Religious Freedom Report: Iran". 18 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  25. ^ НАСЕЛЕНИЕ ПО НАЦИОНАЛЬНОСТИ И ВЛАДЕНИЮ РУССКИМ ЯЗЫКОМ ПО СУБЪЕКТАМ РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ. Russian Federal State Statistics Service (Rusça). 24 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  26. ^ Statistics Canada. "2011 National Household Survey: Data tables". 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2014. 
  27. ^ Tzilivakis, Kathy (10 Mayıs 2003). "Iraq's Forgotten Christians Face Exclusion in Greece". Athens News. 24 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2012. 
  28. ^ "This figure is an estimate from the Assyrian Cultural and Advice Centre" [3] 1 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Iraqi Assyrians in London: Beyond the 'Immigrant/Refugee' Divide; Journal of the Anthropological Society of Oxford, 1995 28 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  29. ^ "Georgia – ecoi.net – European Country of Origin Information Network". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015. 
  30. ^ State statistics committee of Ukraine – National composition of nüfusulation, 2001 census 8 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Ukrainian)
  31. ^ "2011 Armenian Census" (PDF). 3 Eylül 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  32. ^ http://www.stats.govt.nz/ 26 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. New Zealand 2006 census
  33. ^ Joshua Project. "Assyrian in Azerbaijan". 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015. 
  34. ^ "The ethnic origin of Christians in Israel". parshan.co.il (İbranice). 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  35. ^ Shams, Alex. "Learning the language of Jesus Christ". Roads & Kingdoms. 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019. 
  36. ^ a b Shoup, John A. (2011). Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia. s. 30. ISBN 978-1-59884-362-0. 
  37. ^ Orta Doğu'nun yerli toplumlarından olan Süryaniler:
    • Mordechai Nisan, Minorities in the Middle East: A History of Struggle and Self-Expression, p. 180
    • Carl Skutsch, Encyclopedia of the World's Minorities, p. 149
    • Steven L. Danver, Native Peoples of the World: An Encyclopedia of Groups, Cultures and Contemporary Issues, p. 517
  38. ^ Richard T. Schaefer, Encyclopedia of Race, Ethnicity & Society, p. 107
  39. ^ "Asurlu" teriminin kullanımı:
    • John A. Shoup, Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia, p. 30
    • Nicholas Aljeloo, Who Are The Assyrians?
    • Steven L. Danver, Native Peoples of the World: An Encyclopedia of Groups, Cultures and Contemporary Issues, p. 517
  40. ^ "Arami" teriminin kullanımı:
    • Donabed & Mako, Identity of Syrian Orthodox Christians, p. 72
    • Nicholas Aljeloo, Who Are The Assyrians?
    • John A. Shoup, Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia, p. 30
  41. ^ "Keldânî" teriminin kullanımı:
  42. ^ "Adıyaman Süryani Kadim Metropolitliği". www.adiyamanmetropolitligi.org. 8 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2023. 
  43. ^ "Ethno-Cultural and Religious Identity of Syrian Orthodox Christians, Sargon Donabed and Shamiran Mako". 21 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2019. Genel olarak Türkiye, Suriye ve daha az ölçüde Irak'taki Suriyeli Ortodokslar kendileri Asurlar veya daha yakın geçmişteki Aramiler ile özdeşleşiyor. 
  44. ^ "Ethno-Cultural and Religious Identity of Syrian Orthodox Christians, Sargon Donabed and Shamiran Mako, p. 75". 21 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2019. 
  45. ^ Castellino, Joshua; Cavanaugh, Kathleen A. (25 Nisan 2013). Minority Rights in the Middle East (İngilizce). OUP Oxford. ISBN 978-0-19-967949-2. 8 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020. 
  46. ^ Ephrem Barsoum, Matti Moosa The Scattered Pearls A History Of Syriac Literature And Sciences (İngilizce). 1956. 
  47. ^ Life, Mardin. "Süryani ne demek? Süryaniler kimdir? Süryani kelimesi ne anlama geliyor?". Mardin Life. 18 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2021. 
  48. ^ Günel, Aziz (1970). Türk Süryaniler tarihi. Yazan. 5 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2023. 
  49. ^ The Assyrians - From Nineveh to Södertälje (İngilizce). Svante Lundgren. Ekim 27, 2016. s. 40. 18 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2021.  Birden fazla |sayfalar= ve |sayfa= kullanıldı (yardım)
  50. ^ Egotype. "Newly Digitised Manuscript Sheds Valuable Light on Assyrian Identity". Newly Digitised Manuscript Sheds Valuable Light on Assyrian Identity (İngilizce). 22 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2022. 
  51. ^ "KELDÂNÎLER - TDV İslâm Ansiklopedisi". islamansiklopedisi.org.tr (İngilizce). 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020. 
  52. ^ "Syrian Orthodox Church". 1 Haziran 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  53. ^ ÇAKI, F.-YILMAZ, Ş., (2005), “Kimlik tartışması ve Süryaniler: Bir Literatür Çalışması”, Süryaniler ve Süryanilik III, Ankara.
  54. ^ "Falling for ISIS Propaganda About Christians". www.aina.org. 23 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  55. ^ Eden Naby. "Documenting The Crisis In The Assyrian Iranian Community". 2 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  56. ^ "Assyrian Christians 'Most Vulnerable Population' in Iraq". The Christian Post. 8 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2006. 
  57. ^ "Iraq's Christian community, fights for its survival". Christian World News. 7 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020. 
  58. ^ "U.S. Gov't Watchdog Urges Protection for Iraq's Assyrian Christians". The Christian Post. 11 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2007. 
  59. ^ "Šlomo Surayt". textbook.surayt.com. 24 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  60. ^ "Süryaniler | Renkler Solmasın, Kültürler Kaybolmasın". www.suryaniler.com. 13 Aralık 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  61. ^ "HugeDomains.com - SuryaNilik.COM is for sale (Surya Nilik)". www.hugedomains.com. 4 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  62. ^ Zubaida 2000, s. 370
  63. ^ "Displaced persons in Iraqi Kurdistan and Iraqi refugees in Iran" (PDF). fidh.org. International Federation for Human Rights. Ocak 2003. 1 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 23 Eylül 2011. 
  64. ^ DeKelaita, Robert (22 Kasım 2009). "The Origins and Developments of Assyrian Nationalism" (PDF). Committee on International Relations Of the University of Chicago. Assyrian International News Agency. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 23 Eylül 2011. 
  65. ^ "Raphael Lemkin". EuropeWorld. 22 Haziran 2001. 16 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2011. 
  66. ^ "Sidney'de "Asuri Soykırımı" Anıtı Açıldı". 10 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2012. 
  67. ^ a b "The History and Meaning Behind the Assyrian Flag". Assyrian Cultural Foundation. 27 Mart 2017. 27 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2020. 
  68. ^ Atto, Naures (2011). Hostages in the Homeland, Orphans in the Diaspora: Identity Discourses among the Assyrian/Syriac Elites in the European Diaspora. Leiden University Press.
  69. ^ "Chaldean Flag". chaldeanflag.com. 20 Mayıs 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  70. ^ "Assyrian Cultural Foundation" (İngilizce). 20 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2021. 
  71. ^ "Syriac-Aramaic People (Syria)". Crwflags.com. 4 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2008. 
  72. ^ "Arşivlenmiş kopya". 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2020. 
  73. ^ "Arşivlenmiş kopya". 2 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2020. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Süryaniler Kimdir? - Renkler Solmasın, Kültürler Kaybolmasın 28 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

https://www.assyrianstudiesassociation.org/ 10 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

https://www.acsya.org/ 10 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 10 Temmuz 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Süryaniler&oldid=34173740" sayfasından alınmıştır