Demiryolu hattı, raylar, bağlantı elemanları, traversler ve balast ile alttaki alt kattan oluşan bir yapıdır. Demiryolu hattı, raylı taşıtların tekerlekleri üzerinde dönebilecekleri güvenilir bir yüzey sağlayarak hareket etmesini sağlar. Elektrikli trenlerin veya elektrikli tramvayların geçtiği şeritler, üstten elektrik güç hattı veya ilave elektrikli ray gibi bir elektrifikasyon sistemi ile donatılmıştır.[1]
Raylar çelikten imal edilmiş ve demiryolu araçlarının teker yüklerini karşılamak, tekerlere kılavuzluk etmek ve demiryolu araçlarına düzgün bir sürüş yüzeyi sağlamak için kullanılan yapı elemanlarıdır.
Ray standardı olarak kullanılan EN 13674-1 içerisinde sertlik değerleri 200 Brinell ile 440 Brinell arasında değişen 9 adet perlitik ray sınıfı tanımlanmıştır.[3]
Çelik Sınıfları (EN 13674-1, Tablo 1)
Çelik Sınıfı
Sertlik Sınıfı (HBW)
Tanım
Damga İşareti
R200
200-240
Alaşımsız (C-Mn), ısıl işlem görmemiş.
Damga İşareti yok
R220
220-260
Alaşımsız (C-Mn), ısıl işlem görmemiş.
————
R260
260-300
Alaşımsız, ısıl işlem görmemiş.
—— ————
R260Mn
260-300
Alaşımsız (C-Mn), ısıl işlem görmemiş.
———— ————
R320Cr
320-360
Alaşımlı (%1 Cr), ısıl işlem görmemiş.
———— ———— ————
R350 HT
350-390
Alaşımsız (C-Mn), ısıl işlem görmüş.
—— ———— ————
R350 LHT
350-390
Alaşımsız (C-Mn), ısıl işlem görmüş.
—— ———— ———— ——
R370 CrHT
370-410
Alaşımlı (C-Mn), ısıl işlem görmüş.
—— ———— ———— ————
R400HT
400-440
Alaşımsız (C-Mn), ısıl işlem görmüş.
———— ———— ————
EN13674-1 standardının 5 nolu tablosunda ise ray çeliklerinin kimyasal kompozisyonları ile mekanik özellikleri tanımlanmıştır. Ray çeliği olarak sıklıkla kullanılan bazı çeliklerin eriyik kompozisyonlarına dair tolerans aralıkları şu şekildedir
R200
R260
R260Mn
R320Cr
R350HT
R370Cr HT
R400HT
Karbon (C)
0.40-0.60
0.62-.080
0.55-0.75
0.60-0.80
0.72-0.80
0.70-0.82
0.90-1.05
Silisyum (Si)
0.15-0.58
0.15-0.58
0.15-0.60
0.50-1.10
0.15-0.58
0.40-1.00
0.20-0.60
Mangan (Mn)
0.70-1.20
0.70-1.20
1.30-1.70
0.80-1.20
0.70-1.20
0.70-1.10
1.00-1.30
Fosfor (P)
maks 0.035
maks 0.025
maks 0.025
maks. 0.020
maks. 0.020
maks 0.020
maks 0.020
Kükürt (S)
maks 0.035
maks 0.025
maks 0.025
maks. 0.025
maks. 0.025
maks 0.020
maks. 0.020
Krom (Cr)
maks 0.15
maks 0.15
maks 0.15
0.80-1.20
maks. 0.15
0.40-0.60
maks 0.030
Alaşım elementlerinin ray çeliği özelliklerine olan etkisi[4]
Karbon( C): Karbon çelik içerisindeki en önemli alaşım elementidir. Karbon içeriğinin artışı çeliğin mekanik dayanımını ve sertliğini artırır. Diğer taraftan karbonun artışı çeliğin tokluğunu, işlenebilirliğini ve kaynaklanabilirliğini olumsuz yönde etkiler. Yapı çeliklerinde kaynaklanabilirlik özelliği 0.20% C miktarından sonra kötüleşir. Ancak ray çeliklerindeki C miktarı (% 0.50- 1.00 arasında) bu miktarın çok daha üzerindedir. Bu nedenle ray çeliklerinin kaynaklanması çok daha zor olup özel gerekliliklere ihtiyaç duyar. Ek olarak, yüksek C içeriği malzemeyi gevrekleştirir.
Mangan (Mn): Mn elementi çelik içerisindeki kükürdü(S) gidermek için ilave edilir. Mangan çeliğin işlenebilirliğini artırır. Buna ilave olarak mangan ilavesi çeliğin dayanımını (fakat C elementinden daha az bir etkiyle) ve çukurcuk korozyonuna karşı dayanımını artırır. Tüm bu nedenlerden dolayı Mn çelik içerisindeki en önemli alaşım elementlerinden birisidir. Ray çeliklerindeki alaşım elementi olmasının yanı sıra demiryolu makaslarında kullanılan göbekler de %1.0-1.4 C ile %11-14 arası Mn birleşimiyle imal edilirler. "Hadfield Çeliği" olarak adlandırılan bu çelikler östenitik yapıda olup yüksek tokluğa sahiptirler.
Silisyum (Si): Silis çelik içerisinde her zaman mevcut olup Oksijeni bağlamakta kullanılır. %0.50'nin üzerindeki miktarlarda alaşım elementi olarak, bunun altındaki miktarlarda ise eşlik eden element olarak bulunur. Silis ilavesi ile akma dayanımının çekme dayanımına olan oranı yükselir.
Krom (Cr): Alaşım elementi olarak Krom kullanılması çeliğin mekanik dayanımını artırırken tokluğun bir miktar azalmasına yol açar. Krom ilavesiyle sertleşebilirlik artacağı için çeliğin hızlı soğutulmasına ihtiyaç yoktur.
Ray çeliği içinde safsızlığa yol açan elementler
Fosfor (P): Fosfor elementi soğuk gevreklik gelişimine yol açacağı için zararlıdır. Soğuk çatlak çeliğin düşük sıcaklıklarda gevrekleşmesine verilen isimdir. İzin verilen maksimum Fosfor miktarı %0.0.25tir.
Hidrojen (H): Hidrojen soğuk çatlak oluşumuna sebebiyet verdiği için zararlıdır.
Oksijen (O): Oksitler şeklinde çelikte bulunan oksijen elementi mekanik özellikleri ve özellikle de kopma uzamasını düşürdüğü için zararlıdır.
Kükürt(S): Sülfür de zararlı bir elementtir. Demir (Fe) ile birleşerek çelik içerisinde düşük ergime noktasına sahip FeS meydana getirir ve bu gevrekliğe sebep olur.
^Winchester, Clarence (1936). "The permanent way". Railway Wonders of the World. ss. 331-338. 1 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Temmuz 2017.