Anatole France
Anatole France  | |
|---|---|
 Anatole France | |
| Doğum | 16 Nisan 1844 Paris, Fransa |
| Ölüm | 12 Ekim 1924 (80 yaşında) Tours, Fransa |
| Meslek | Roman yazarı, şair |
| Milliyet |  Fransız |
| Önemli ödülleri | Nobel Edebiyat Ödülü (1921) |
Anatole France (Anatole François Thibault, d. 16 Nisan 1844, Paris - ö. 12 Ekim 1924, Saint-Cyr-sur-Loire, Tours), Fransız yazardır.
Klasik geleneğin önde gelen temsilcileri arasında kabul edilir. Edebiyatın her türünde eserler veren yazar, 1921 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık görüldü. 12 Ekim 1924 tarihinde öldü.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Bir kitapçının oğlu olarak dünyaya gelen Anatole France, hayatının büyük bir kısmını kitaplarla geçirmiştir. Okulunda da iyi bir hümanist kültürüyle yetişti ve edebiyata yönelmeye karar verdi. Eserlerinde şüphecilik görülür. 1900 yılından sonra ise toplumsal konuların üzerine düşmüş ve düşüncelerini eserlerine yansıtmıştır, ilk kısa öykülerinden biri niteliğinde olan Crainquebille isimli öyküsü tiyatroya uyarlanmıştır ve 3 perdelik komedi şeklidedir.
Eserleri
[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikisöz'de Anatole France ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.
Şiir
[değiştir | kaynağı değiştir]- La Mort d'un juste (1870)
- Poèmes dorés (1873)
- Les Noces corinthiennes (1876), drame antique en vers
Roman ve düz yazı
[değiştir | kaynağı değiştir]- Jocaste et le chat maigre (1879)
- Le Crime de Sylvestre Bonnard (1881), qui reçoit le prix de l'Académie française.
- Les Désirs de Jean Servien (1882)
- Abeille, conte (1883)
- Nos enfants, scènes de la ville et des champs (1886)
- Balthazar (1889)
- Thaïs (1890), (PG)[ölü/kırık bağlantı], qui a fourni l'argument au Thaïs de Jules Massenet
- L'Étui de nacre (1892), recueil de contes
- La Rôtisserie de la reine Pédauque (1892)
- Les Opinions de Jérôme Coignard (1893)
- Le Lys rouge (1894), roman
- Le Jardin d'Épicure (1895), (PG)[ölü/kırık bağlantı]
- Le Puits de Sainte Claire (1895)
- L'Histoire contemporaine : Autour d'un enseignant à l'université de Tourcoing, une tétralogie satirique de la société française sous la Troisième république (du boulangisme au début du Şablon:XXe siècle.)
- L'Orme du mail (1897), (L'Histoire contemporaine, I)
- Le Mannequin d'osier (1897), (L'Histoire contemporaine, II)
- L'Anneau d'améthyste (1899), (L'Histoire contemporaine, III)
- Monsieur Bergeret à Paris (1901), (L'Histoire contemporaine, IV), (PG)3 Şubat 2004 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Clio (1900)
- Le Procurateur de Judée (1902)
- Histoires comiques (1903)
- Sur la pierre blanche (1905), (PG)[ölü/kırık bağlantı]
- L'Affaire Crainquebille (1901)
- Penguenler Adası (1908), (PG)[ölü/kırık bağlantı]
- Les Contes de Jacques Tournebroche (1908)
- Les Sept Femmes de Barbe bleue et autres contes merveilleux (1909)
- Tanrılar Susamışlardı (1912)
- La Révolte des anges (1914)
- Marguerite (1920)
- Le Comte Morin (1920)
Anı
[değiştir | kaynağı değiştir]- Le Livre de mon ami (1885)
- Pierre Nozière (1899)
- Le Petit Pierre (1918)
- La Vie en fleur (1922)
Tiyatro oyunları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Au petit bonheur, un acte (1898)
- Crainquebille, pièce (1903)
- La comédie de celui qui épousa une femme muette, deux actes (1908)
- Le Mannequin d'osier, comédie (1928)
Edebiyat eleştirisi
[değiştir | kaynağı değiştir]- Alfred de Vigny, étude (1869)
- Le château de Vaux-le-Vicomte (1888)
- Le Parnasse contemporain (1871) (participation limitée : quelques poèmes)
- Le Génie latin (1913), recueil de préfaces
- Sur la voie glorieuse (1915)
Diğer yazıları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Opinions sociales (1902)
- Le parti noir (1904)
- Vers les temps meilleurs (1906), recueil de discours et lettres
- Trente ans de vie sociale
  | Bir Fransız yazar ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
| Otorite kontrolü |
|
|---|
