เตยหอม
| เตยหอม | |
|---|---|
_leaves.JPG)
| |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Angiosperms |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Monocots |
| อันดับ: | Pandanales |
| วงศ์: | Pandanaceae |
| สกุล: | Pandanus |
| สปีชีส์: | P. amaryllifolius |
| ชื่อทวินาม | |
| Pandanus amaryllifolius Roxb. | |
เตยหอม (ชื่อวิทยาศาสตร์: Pandanus amaryllifolius) เป็นไม้ยืนต้นพุ่มเล็ก ขึ้นเป็นกอ ใบเป็นใบเดี่ยว เรียงสลับเวียนเป็นเกลียวขึ้นไปจนถึงยอด ใบเป็นทางยาว สีเข้ม เป็นมันเผือก ขอบใบเรียบ แต่ใบบางต้นอาจมีหนาม ในใบมีกลิ่นหอมจากน้ำมันหอมระเหย Fragrant Screw Pine สีเขียวจากใบเป็นสีของคลอโรฟิลล์ ใช้แต่งสีขนมได้[1][2]
การใช้ประโยชน์
[แก้]ในบังกลาเทศเรียกว่า ketaki ใช้เพิ่มกลิ่นหอมของ ข้าวพิลาฟ หรือข้าวปุเลา บิรยานี และพุดดิ้งมะพร้าว payesh ในอินโดนีเซียเรียก pandan wangi พม่าเรียก soon-mhway ในศรีลังกาเรียก rampe [3] ในเวียดนามเรียก lá dứa ใบใช้ได้ทั้งใบสดและใบแห้ง และมีขายในรูปใบแช่แข็งในประเทศที่ปลูกไม่ได้ ใช้ปรุงกลิ่นในอาหารของหลายประเทศเช่น อินโดนีเซีย สิงคโปร์ ฟิลิปปินส์ มาเลเซีย ไทย บังกลาเทศ เวียดนาม จีน ศรีลังกา และพม่า โดยเฉพาะข้าวและขนม แต่บางส่วนที่จะนำมาต้มให้ระเหยออกมาน้ำสี ซึ่งสามารถใช้ในงานศิลปะ เช่น การมัดย้อมเสื้อผ้า เพิ่มหาแนวทางการใช้ประโยชน์ใหม่ๆ[4]
การใช้มีทั้งนำไปขยำกับกะทิ ใส่ในภาชนะหุงต้ม ไก่ใบเตยจะเป็นการนำใบเตยมาห่อไก่แล้วนำไปทอด ใช้แต่งกลิ่นเค้กใบเตย และของหวานอื่น ๆ ในฟิลิปปินส์ใช้เตยหอมแต่งกลิ่นในสลัดที่เรียก buko pandan[5]
กลิ่นหอมของใบเตยเกิดจากสารเคมีที่เรียกว่า 2-acetyl-1-pyrroline ซึ่งเป็นกลิ่นแบบเดียวกับที่พบในขนมปังขาว ข้าวหอมมะลิและดอกชมนาด[6] มีสารสกัดจากใบเตยขาย ซึ่งมักจะแต่งสีเขียว ใบใช้ไล่แมลงสาบได้[7]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ ภูมิพิชญ์ สุชาวรรณ. พืชสมุนไพรใช้เป็นยา. เล่ม 3 และ 7. กทม. มปท. 2535
- ↑ "เตยหอม ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง".
- ↑ "Duan Pandan or Screwpine Leaves - Nonya Cooking Ingredient". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-07. สืบค้นเมื่อ 2012-08-05.
- ↑ ความรู้
- ↑ IJsselstein. "Lyn's Recipes Corner". Buko Pandan Salad. Jeroen Hellingman. สืบค้นเมื่อ 18 October 2011.
- ↑ Wongpornchai et al. (2003).
- ↑ Li & Ho (2003).
- Li J. and Ho S.H. (2003). Pandan leaves (Pandanus amaryllifolius Roxb.) As A Natural Cockroach Repellent เก็บถาวร 2017-01-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Proceedings of the 9th National Undergraduate Research Opportunites Programme (2003-09-13).
- Van Wyk, Ben-Erik (2005). Food Plants of the World. Portland, Oregon: Timber Press, Inc. ISBN 0-88192-743-0
- Wongpornchai, S.; Sriseadka, T.; & Choonvisase, S. (2003). "Identification and quantitation of the rice aroma compound, 2-acetyl-1-pyrroline, in bread flowers (Vallaris glabra Ktze)". J. Agric. Food. Chem. 51 (2): 457–462. doi:10.1021/jf025856x. PMID 12517110.
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]