Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γαστρονομία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γαστρονομία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Βελβεντός & Σέρβια... μίνι απόδραση στην περιοχή της Κοζάνης

Βελβεντός & Σέρβια... μίνι απόδραση στην περιοχή της Κοζάνης



Μίνι απόδραση, αυτό το ταξιδάκι αναψυχής αλλά και γευσιγνωσίας ταυτόχρονα! Μ' έναν σμπάρο δυό τρυγόνια έλεγε η γιαγιά μου και τί τρυγόνια θα έλεγα εγώ.
Ξεκινήσαμε κατά τις 10 από την Θεσσαλονίκη για μια μικρή περιήγηση τόσο χαλαρή όσο και χαλαρωτική σε δυο κωμοπόλεις που δεν είχαμε επισκεφθεί. Ο δρόμος υπέροχος (Εγνατία φυσικά), άνετος και καλοτάξιδος. Με το ραδιόφωνο και την κουβεντούλα να ομορφαίνει τα χιλιόμετρα που έμεναν πίσω με γοργό ρυθμό, την ομορφιά της ανοιξιάτικης φύσης να γεμίζει μάτια και νου φτάσαμε απίστευτα γρήγορα στον πρώτο προορισμό... τον Βελβεντό Κοζάνης. 
Μια πανέμορφη και ιδιαίτερα γραφική κωμόπολη 3.400 κατοίκων, μόλις 153 χιλιόμετρα από την Θεσσαλονίκη και 33 χιλιόμετρα από την Κοζάνη. 


Βελβεντός & Σέρβια... μίνι απόδραση στην περιοχή της Κοζάνης

Στα δυτικά της ο Αλιάκμονας που σχηματίζει την τεχνητή λίμνη Πολυφύτου, με την πανέμορφη γέφυρα. Η λίμνη αυτή, με έκταση 74 τετραγωνικών χιλιομέτρων, σχηματίστηκε το 1973, όταν κατασκευάσθηκε το ομώνυμο φράγμα του ποταμού που προμηθεύει με νερό την Θεσσαλονίκη. Στην λίμνη έχουν καταγραφεί πολλά είδη ψαριών ενώ στην περιοχή υπάρχει και η δραστηριότητα του bird watching μια και είναι βιότοπος πουλιών.
Στα ανατολικά της τα Πιέρια Όρη, χαμένη μέσα στην καταπράσινη φύση και γεμάτη από ανθισμένες ροδακινιές (τα υπέροχα και διάσημα ροδάκινα Βελβεντού) μας υποδέχθηκε γύρω στις 12 το μεσημέρι. 
Εντυπωσιαστήκαμε από την παραδοσιακή μακεδονική αρχιτεκτονική, τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια, τις μικρές πλατείες αλλά και τα καφέ και ψητοπωλεία-ταβέρνες που ήταν κατάμεστα. Στην περιοχή, για όσους θέλουν διανυκτέρευση υπάρχουν ξενώνες και μικρά ξενοδοχεία για κάθε περίπτωση. Χαρακτηριστικό της περιοχής οι εκκλησίες-μνημεία!


Βελβεντός & Σέρβια... μίνι απόδραση στην περιοχή της Κοζάνης

Σ' ένα απ' αυτά τα καφέ, το καφέ Picadilly, στον Πλάτανο καθήσαμε να πιούμε ένα καφεδάκι και να η πρώτη γευστική αποκάλυψη. Καθισμένοι σε αναπαυτικούς καναπέδες με πολλά μαξιλάρια δίπλα και κάτω από τον γέρικο πλάτανο ανακαλύψαμε μοναδικά νόστιμα ελληνικά καφεδάκια που συνοδεύονταν από μερικά υπέροχα μακρόστενα μπισκοτάκια που σε ξετρέλλαναν μόλις τα έβαζες στο στόμα σου. Η πρώτη μπουκιά ήταν τραγανή και ταυτόχρονα έλιωνε στο στόμα και σου άφηνε μια μοναδική επίγευση ζαχαροκανέλας. Εεεε, τότε μπορείς να ξεχάσεις ότι είσαι food blogger; Όχι φυσικά! Κι έτσι ρώτησα κι έμαθα... τα μακρόστενα, σαν δάχτυλα πεντανόστιμα μπισκοτάκια τα έφτιαχναν τα κόριτσια που είχαν το μικρό, πανέμορφο καφέ Picadilly. Οι μικρές μας ξετρελλάθηκαν τόσο που τα κορίτσια τους έδωσαν κι άλλα!!! Πού να τις προλάβεις όμως!!! Στο πεντάλεπτο τα μπισκοτάκια είχαν κάνει φτερά!!


Βελβεντός & Σέρβια... μίνι απόδραση στην περιοχή της Κοζάνης


Λίγο μετά, στην βόλτα μας στο χωριό ανακαλύψαμε μια πινακίδα που έγραφε: "σιροπιαστοί κουραμπιέδες". Φυσικά, το ζαχαροπλαστείο μας καλούσε κι εμείς ήταν αδύνατον να του αντισταθούμε και μπήκαμε για να αγοράσουμε τους λεγόμενους "σιροπιαστούς κουραμπιέδες" που φέρνουν προς το ανατολίτικο σεκέρ παρέ. Επίσης, νοστιμότατοι!!


Βελβεντός & Σέρβια... μίνι απόδραση στην περιοχή της Κοζάνης


'Ενα μέρος που σίγουρα αξίζει να επισκεφθείτε είναι ο πανέμορφος καταρράκτης  "Σκεπασμένο" που υπάρχει στην περιοχή και, σίγουρα αξίζει να δείτε και να περιηγηθείτε γεμίζοντας τις αισθήσεις και το νου σας με "καταπράσινη φύση".


Βελβεντός & Σέρβια... μίνι απόδραση στην περιοχή της Κοζάνης

Η μικρή απόδραση στον Βελβεντό μόλις τελείωσε κι εμείς πήραμε τον δρόμο για τα Σέρβια, μια από τις σημαντικότερες πόλεις του νομού Κοζάνης, με  όπου ο στόχος και ο σκοπός μας ήταν να απολαύσουμε τις γεύσεις της Executive Chef Νανάς Γκαμπούρα, στο γνωστό εστιατόριο "Η κουζίνα της μαμάς Άννας". 
Κι αυτό ακριβώς έγινε... έχοντας κάνει κράτηση από νωρίς φτάσαμε στον τελικό προορισμό μας μερικά λεπτά από την ώρα που είχαμε πει. 
To εστιατόριο απλό στη διακόσμηση, να μοιάζει λίγο βγαλμένο από κάποια περιοχή στην Αγγλία με τις φλόραλ ταπετσαρίες, τα γκριζόλευκα τραπέζια και καρέκλες, τις μικρές γλαστρούλες στα περβάζια των παραθύρων, ένα τραπέζι ροτόντα στρωμένο με ένα ανθοδοχείο γεμάτο τουλίπες και τον εξωτερικό του χώρο να είναι απόλυτα ταιριαστός με το περιβάλλον στην πλατεία Δημαρχείου των Σερβίων. Με το που μπαίνεις μια αίσθηση χαλάρωσης και ηρεμίας σε καταλαμβάνει.


Βελβεντός & Σέρβια... μίνι απόδραση στην περιοχή της Κοζάνης

Άψογο περιβάλλον, η πρώτη αίσθηση και πολύ καλό σέρβις η δεύτερη. Λίγο αγχωτικός ο κατάλογος με τις απίστευτα πολλές λιχουδιές μια που χρειάζεσαι χρόνο για να διαλέξεις (ωστόσο τον έχεις τον χρόνο) και δεν ξέρεις τί να πρωτοπάρεις για να δοκιμάσεις τόσα καλούδια. Βέβαια, αφού διαλέξεις και μετά ξέρεις ότι έχεις την γαστριμαργική απόλαυση ..."στο πιάτο" σου! 
Κι έτσι ακριβώς είναι! Τα πιάτα που διαλέξαμε είτε επρόκειτο για σαλάτες είτε για ψαρονέφρι είτε για burger μανιταριών ήταν απλά κα-τα-πλη-κτι-κά και άκρως χορταστικά μια και οι μερίδες είναι, ελαφρώς, αμερικανικού τύπου! 
Η executive chef Νανά Γκαμπούρα, η οποία έτυχε να είναι δασκάλα μου σε σεμινάρια μαγειρικής που είχα κάνει, είναι μο-να-δι-κή!! Ενδιαφέρεται για τον κάθε πελάτη χωριστά και είναι εκεί για να σε βοηθήσει να διαλέξεις τα πιάτα που θα απογειώσουν τον ουρανίσκο σου. Με άλλα λόγια, μια τέλεια γαστρονομική εμπειρία!
Κάνοντας τον απολογισμό της μικρής αυτής εκδρομής θα πρότεινα σε όλους να κάνουν το ταξιδάκι στα Σέρβια και στον Βελβεντό για ένα σωρό λόγους από την άνετη διαδρομή, μέχρι την απόλαυση μιας υπέροχης φύσης, την χαλάρωση και την ηρεμία αλλά και την γαστρονομία!
Καλή σας μέρα! 
Read more »
Tante Kiki
8 ΣΧΟΛΙΑ
Φαγώσιμα υβρίδια

Φαγώσιμα υβρίδια


Πίτσα - παπουτσάκια by Tante Kiki
Καλημέρα σας από την ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη! Σάββατο σήμερα και μέρα ξεκούρασης, χαλάρωσης, μαγειρέματος αλλά και βόλτας...όπου τουλάχιστον ο καιρός το επιτρέπει! 
Εμείς, θα κάνουμε μια βόλτα ...εικονική, διαδικτυακή, πιο γρήγορη από την κανονική αλλά σίγουρα πιο μεγάλη! Θα φτάσουμε στη Νέα Υόρκη, μετά θα επιστρέψουμε στη Θεσσαλονίκη και στο τέλος θα ξαναταξιδέψουμε στο Λονδίνο κι από κεί στη μακρινή Ιαπωνία! Πώς;; Θα δείτε... θα είναι μια ιδιαίτερη γαστρονομική βόλτα που, πιστεύω, ότι θα σας αρέσει!
Μ' αυτή την ανάρτηση, εγκαινιάζουμε και τη νέα στήλη των "Γαστρονομικών Περιηγήσεων". Ας ξεκινήσουμε όμως τη βόλτα μας.
Είναι η νέα τρέλλα του πλανήτη ή τουλάχιστον των απανταχού foodies και προέρχεται από την ...αναπάντεχη αλλά επιτυχημένη ανάμιξη δύο γλυκών ή δύο πιάτων ήδη επιτυχημένων και αγαπημένων  δημιουργώντας ένα νέο πρωτότυπο και εξίσου επιτυχημένο γλυκό ή πιάτο με διαφορετική προσωπικότητα. Πρωτοτυπία, πρωτοπορία ή έλλειψη φαντασία νέων δημιουργιών; Ό,τι κι αν είναι αποτελεί τη νέα μόδα!
Όλοι νομίζουν ότι ο αρχηγός των φαγώσιμων υβριδίων είναι το Cronut που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη στις 10 Μαϊου 2013. Δημιούργημα του σεφ Dominique Ansel είναι κάτι ανάμεσα σε κρουασάν και ντόνατ (όπως δείχνει και το όνομά του). Αφράτη, βουτυρένια ζύμη κρουασάν σε σχήμα αγαπημένου ντόνατ, εσωτερικά μιαν αφράτη κρέμα να ξεχειλίζει από την πρώτη κιόλας δαγκωνιά και η επιφάνεια να γυαλίζει από ένα γλυκό γλάσο. Οι παραλλαγές στη γεύση του όσες μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου! Το γλυκό που στην αρχή, οι οπαδοί του το έβρισκαν μόνον στον φούρνο του Ansel, στο Σόχο, και μόνο στην περιορισμένη παραγωγή των 350 κομματιών και στην τιμή των 5$ έφτασε να πουλιέται στη μαύρη αγορά (!!!... Αμερική είναι αυτή) γύρω στα 100$!!! "Είναι σαν να έχεις σχεδιάσει το πρώτο smart phone" είπε σε μια συνέντευξη ο Ansel!!!
Κι όμως νομίζουν!!
Γιατί... μερικούς μήνες πιο πριν, στις 9 Φεβρουαρίου 2013, ένας δικός μας Θεσσαλονικιος σεφ και food blogger, ο Δημ. Κοπαράνης σερβίρισε στο Estrella το ...μπουγατσάν. Μια υβριδική δημιουργία που ξετρέλλανε τους Θεσσαλονικείς και τους έκανε εθισμένους στη γεύση του. Τραγανό κρουασάν με γέμιση κρέμας της αγαπημένης μπουγάτσας και πασπαλισμένο με άχνη και κανέλα! Εθιστικό και νοστιμότατο! "Μισό Σαλονίκη, μισό Παρίσι είναι το δικό μου σχόλιο στη μεγαλομανία μας" αναφέρει, χαρακτηριστικά ο Δημ. Κοπαράνης!
The foodie anarchist
Λίγο αργότερα, στο Λονδίνο οι εταιρίες Bea Vo και Starbucks μπήκαν στο χορό της δικαστικής διαμάχης, που πήρε το όνομα duffingate για τα νιόβγαλτα duffin, ένα συνδυασμό από ντόνατ και μάφιν με μαρμελάδα βατόμουρο!
Από το Λονδίνο ταξιδεύουμε στο Κιότο της Ιαπωνίας όπου γεννήθηκε το Mega Pizza Burger, ένα μεγάλο burger μέσα σε ζύμη πίτσας.
Και για να κλείσουμε αυτή την περιήγηση με τα υβριδικά πιάτα επιστρέφουμε στη Νέα Υόρκη όπου γεννήθηκε το πιο διάσημο street food από τον σεφ Keizo Shimamoto. Μια ομελέτα που πριν ήταν σούπα (!!!) και τώρα πια καλύπτει ένα ζουμερό μπιφτέκι... και για έξτρα απόλαυση αυτή η πρωτότυπη νοστιμιά σερβίρεται με ένα αυγό μάτι για να δημιουργηθεί το ramen burger!
Και, τελειώνοντας αναρωτιέμαι... μήπως, τελικά, η δική μου συμβολή στα υβριδικά πιάτα είναι η Πίτσα-παπουτσάκια που διαβάσατε ΕΔΩ;;;;  χαχαχαχα
Σας εύχομαι ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!
Πηγή πληροφοριών: Η Καθημερινή
Πηγή φωτογραφιών (εκτός της πίτσας - παπουτσάκια που είναι δική μου): Διαδίκτυο
Read more »
Tante Kiki
16 ΣΧΟΛΙΑ
Εβδομαδιαίο μενού 12 & τα τυριά του Τυροκομείου του Ιδρύματος Τοσίτσα στο Μέτσοβο

Εβδομαδιαίο μενού 12 & τα τυριά του Τυροκομείου του Ιδρύματος Τοσίτσα στο Μέτσοβο


Καλή σας μέρα!!! Για δεύτερη φορά ξαναγράφω την ίδια ανάρτηση που είχε γίνει τη Δευτέρα στις 13/5!!!!!!!!!!! -:((( Για κάποιο λόγο έχασα ή έσβησα κατά λάθος τη συγκεκριμένη ανάρτηση κι αυτό είναι κάτι που δεν το θέλω. Έτσι την ξαναγράφω χωρίς φυσικά να θέλω να σας ταλαιπωρήσω γιατί ξαναδιαβάζετε (ή όχι αν δεν θέλετε) το ίδιο κείμενο που αποτελούσε και το γαστρονομικό μέρος της επίσκεψης στο Μέτσοβο!!! 
Θεωρώντας ότι όλες αυτές οι πληροφορίες που υπήρχαν και υπάρχουν στο βιβλιαράκι του Τυροκομείου του Ιδρύματος Μ.Τοσίτσα είναι πράγματι πολύτιμες μιας και αναφέρονται γενικά στη διαδικασία της παραγωγής τυριού αλλά και ειδικότερα σε κάποια από τα φημισμένα και νοστιμότατα Ελληνικά τυριά, όπως είναι το καπνιστό Μετσοβόνε, η Γραβιέρα, η Μετσοβέλα και το πικάντικο Σεβρ. Αξίζει λοιπόν να υπάρχουν αυτές οι πληροφορίες για να μαθαίνουμε όλοι τους γαστρονομικούς θησαυρούς της χώρας μας.
Και για να μην βαρεθούν όσοι είχαν ήδη διαβάσει τη συγκεκριμένη ανάρτηση... στο τέλος θα υπάρχουν νόστιμες προτάσεις για την ερχόμενη εβδομάδα! -:))
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή...
Τυρί  ο άνθρωπος φτιάχνει από τα πολύ παλιά χρόνια. Ο Κύκλωπας Πολύφημος
αναφέρεται ως ο πρώτος τυροκόμος. Η ετυμολογική προέλευση της λέξης "τυρί" δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη αλλά ο Όμηρος το αναφέρει ως "τυρό" στην Ιλιάδα, ο Ευρυπίδης στον "Κύκλωπα" και ο Αριστοφάνης στους "Βάτραχους". Ο Αριστοτέλης και ο Διοσκουρίδης έδωσαν τις πρώτες συνταγές για την παραγωγή τυριού και απ' αυτού γνωρίζουμε ότι οι αρχαίοι για να πήξουν το γάλα χρησιμοποιούσαν το άσπρο υγρό που βγάζουν οι συκιές στα κοτσάνια των φύλλων και στα άγουρα σύκα. Ο Κτήσιος αναφέρει ότι η βασίλισσα Σεμίραμις δεν έτρωγε άλλο τυρί εκτός από το τυρί που γινόταν από γάλα λευκών αγελάδων και ότι οι Έλληνες έδιναν τυρί στους παλαιστές τους για να αυξήσουν την αντοχή τους.
Στον Μεσαίωνα, σχεδόν όλα τα μοναστήρια της Ευρώπης έφτιαχναν τυρί. Υπάρχουν πολλές αναφορές για την εκλεκτή παρμεζάνα που γινόταν στο μοναστήρι της Πάρμας (απ' όπου πήρε και την ονομασία της).
Μέχρι τον 19ο αιώνα η τυροκόμοι έκαναν τυρί καθαρά εμπειρικά και ο τρόπος περνούσε έτσι από γενιά σε γενιά.
Το 1848 ο Λουί Παστέρ φαίνεται να είναι ο πρώτος που μελέτησε τις ζυμώσεις που γίνονται μέσα στο γάλα κατά την μετατροπή του σε τυρί. Επίσης, ανακάλυψε ότι στους 112 βαθμούς Κελσίου αποστειρώνεται το γάλα.
Το τυρί είναι το προϊόν ωρίμανσης της στερεής ουσίας που διαχωρίζεται από το γάλα, όταν το πήξουμε προσθέτοντας ουσίες που το ξυνίζουν και αποβάλουν το νερό του. 
Συνήθως το γάλα, ειδικά στις μεγάλες βιομηχανίες πριν χρησιμοποιηθεί για τυρί παστεριώνεται για να μην είναι επικίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου. Τα καλύτερα όμως τυριά γίνονται από μη παστεριωμένο γάλα και για να γίνει αυτό πρέπει το γάλα να χρησιμοποιηθεί αμέσως μετά το άρμεγμα και να είναι πολύ καλά γνωστή η προέλευσή του άρα και η ποιότητά του.
Στο τυροκομείο του Ιδρύματος Τοσίτσα τα λιβάδια όπου βόσκουν τα ζώα είναι πολύ κοντά κι έτσι δεν υπάρχει κίνδυνος αλλοίωσης του γάλακτος μέχρι να φτάσει στον προορισμό του. Γι αυτό υπάρχουν τυριά που γίνονται από γάλα που έχει παστεριωθεί με αργή παστερίωση και άλλα που γίνονται από γάλα μη παστεριωμένο. Έτσι επιτυγχάνονται καλύτερα γευστικά αποτελέσματα γιατί δεν αλλοιώνονται τα συστατικά που δίνουν τη γεύση στο τυρί. Τα τυριά που γίνονται από απαστερίωτο γάλα, αφήνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα να ωριμάσουν οπότε δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος.
Για να γίνει το γάλα τυρί χρειάζεται η πυτιά η οποία, σύμφωνα με έναν πολύ παλιό μύθο ανακαλύφθηκε από έναν Άραβα έμπορο, που ξεκίνησε το μακρινό του ταξίδι στην έρημο μεταφέροντας επάνω στην καμήλα γάλα μέσα σε έναν ασκό από στομάχι αρνιού. Φθάνοντας στον προορισμό του ανακάλυψε ότι αντί για γάλα είχε πια τυρί!
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο παστεριωμένο γάλα που για να πήξει χρειάζεται να προστεθούν καλλιεργημένοι μικροοργανισμοί. Το τυρί πήζει γρήγορα, προστίθεται με ακρίβεια η συγκεκριμένη ποσότητα αλατιού και άλλων αρωματικών για να βελτιωθεί η γεύση του και "βγαίνει" γρήγορα για κατανάλωση. Αποτέλεσμα αυτής της διεργασίας είναι να έχει σταθερή αλλά τυποποιημένη γεύση.
Στο τυροκομείο του Ιδρύματος Τοσίτσα, που άρχισε τη λειτουργία του το 1958, η διαδικασία είναι αργή, η θερμοκρασία και ο χρόνος πήξης ανάλογα με την ποιότητα του γάλακτος. Εάν στο γάλα επικρατούν τα ξινά συστατικά μπορεί να πήξει σε δέκα λεπτά ενώ αν είναι γλυκό μπορεί να χρειαστεί και μια ώρα.
Ενώ το γάλα πήζει ο τυροκόμος βάζει την παλάμη του μέσα στο καζάνι και ανασηκώνει το πηγμένο γάλα που λέγεται τυρόπηγμα, βρίσκεται στην επιφάνεια του καζανιού και μοιάζει με γιαούρτι. Εάν, όταν βγάλει το χέρι του, τα δάχτυλά του είναι καθαρά και χωρίς υπολείμματα ξέρει ότι η πήξη ολοκληρώθηκε.
Το επόμενο στάδιο είναι το σπάσιμο ή κόψιμο με τους τυροκόπτες.
Τώρα τα τυριά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες... τα μαλακά όπως η φέτα ή ο τελεμές και τα σκληρά όπως η γραβιέρα, το κεφαλοτύρι, η παρμεζάνα.
Για να γίνουν τα μαλακά τυριά, το τυρόπηγμα κόβεται σε τετράγωνα κομμάτια, μεγάλα για να κρατήσουν την υγρασία τους.
Τα σκληρά τυριά είναι πιο δύσκολα στην παρασκευή τους. Γι αυτά, το τυρόπηγμα θρυμματίζεται με ειδικά εργαλεία, ζεσταίνεται και ανακατεύεται συνεχώς για να μη σβολιάσουν οι κόκκοι του. Εκείνο που επιδιώκεται είναι να αποβάλλει το τυρόπηγμα όσο περισσότερο νερό γίνεται κι αυτό επιτυγχάνεται σταδιακά. 
Για να καταλάβουμε πόσο νερό περιέχει το γάλα αρκεί να ξέρουμε ότι από 500 κιλά γάλα βγαίνουν 40 κιλά τυρί κι αν πρόκειται για παρμεζάνα τότε μόνον 25 κιλά!!!
Μετά το κόψιμο-σπάσιμο, το τυρόπηγμα παραμένει στον πάτο του καζανιού ενώ στην επιφάνεια μένει το τυρόγαλο που χρησιμοποιείται για να γίνει η μυζήθρα και άλλα ανθότυρα! Από την κρέμα του τυρογάλακτος γίνεται το βούτυρο. Το τυρόπηγμα βγαίνει με τη βοήθεια της "τσαντίλας" (ύφασμα λινό που λειτουργεί σαν σουρωτήρι) και αν προστεθεί σ' αυτό λίγο αλάτι γίνεται ένα τυρί σαν την ιταλική μοτσαρέλα.
Ύστερα, η τυρόμαζα μπαίνει σε καλούπια όπου παραμένει για μερικές ώρες (ανάλογα με το είδος του τυριού) και που δίνουν στο τυρί την τελική του φόρμα ενώ συγχρόνως συμπιέζεται για να αποβάλλει όσο περισσότερη υγρασία γίνεται. Όταν κρυώσει βγαίνει από τα καλούπια και πάει για αλάτισμα.
Το αλάτισμα γίνεται για να συντηρηθεί το τυρί αλλά και για να αποκτήσει τη γεύση του. Με το αλάτισμα το τυρί σφίγγει γιατί αποβάλλει κι άλλη υγρασία.
Υπάρχουν 3 τρόποι αλατίσματος: ο υγρός, ο ξηρός και ο μικτός.
Με το υγρό αλάτισμα το τυρί απορροφά γρήγορα το αλάτι ενώ με τον ξηρό η απορρόφηση αυτή γίνεται σιγά σιγά. Με το μικτό αλάτισμα, το τυρί μπαίνει πρώτα στην άλμη και μετά ακολουθεί το ξηρό αλάτισμα.
Το επόμενο στάδιο είναι αυτό της ωρίμανσης που δίνει την τελική γεύση και το άρωμα στο τυρί. Για την ωρίμανση το τυρί μεταφέρεται σε θαλάμους με καλό αερισμό, ελεγχόμενη θερμοκρασία και υγρασία πάντα ανάλογα με το είδος του τυριού.
Στο τυροκομείο του Ιδρύματος Τοσίτσα, που δημιουργήθηκε με τα χρήματα που άφησε ο ξενητεμένος στην Ελβετία Μιχαήλ Τοσίτσας και διαχειρίστηκε ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας η διαδικασία παρασκευής τυριού βασίζεται στην εμπειρία των κτηνοτρόφων της εποχής αλλά και στις επιστημονικές γνώσεις που απέκτησαν νεαροί Μετσοβίτες που σπούδασαν στην περίφημη Σχολή Lodi και σε άλλες τυροκομικές σχολές της Ιταλίας. Έτσι κατάφεραν να παντρέψουν τον τρόπο κατασκευής ορισμένων ιταλικών τυριών με τον αντίστοιχο παραδοσιακό ελληνικό, επιλέγοντας τους τύπους των σκληρών τυριών που οι απαιτήσεις τους ταιριάζουν με το παραγόμενο γάλα στην περιοχή του Μετσόβου.
Τα τυριά του τυροκομείου του Ιδρύματος Τοσίτσα είναι...
-- Το Μετσοβόνε, που παρασκευάζεται όλο τον χρόνο κυρίως από αγελαδινό γάλα και ελάχιστο γιδίσιο. Δέχεται υγρό αλάτισμα και μπαίνει σε ειδικά μακρόστενα καλούπια για να πάρει το γνωστό του σχήμα. Δένεται με σχοινί και κρεμιέται για να ωριμάσει χωρίς να ακουμπάει πουθενά. Ωριμάζει για 3 μήνες και στο τελευταίο στάδιο της ωρίμανσής του καπνίζεται στο καπνιστήρι με κληματόβεργες και άλλα αρωματικά φύλλα και χόρτα για να αποκτήσει την καπνιστή του γεύση. Το χρώμα του εξωτερικά είναι καφετί και εσωτερικά ανοιχτό κίτρινο (αυτό του άχυρου).
-- Η Μετσοβέλλα που παρασκευάζεται την άνοιξη και τον χειμώνα, από ανάμεικτο πρόβειο, αγελαδινό και γιδίσιο γάλα, επιδέχεται μικτό αλάτισμα (πρώτα σε άλμη και μετά με χοντρό αλάτι εξωτερικά) και τοποθετείται σε τάβλες για να ωριμάσει για τρεις μήνες. Τυρί ημίσκληρο με λευκο-κίτρινο χρώμα και κυλινδρικό σχήμα.
-- Η Γραβιέρα που παρασκευάζεται από τις 20 Μαϊου μέχρι τις 20 Ιουλίου, τότε που τα πρόβατα τρέφονται με φρέσκο χορτάρι, αποκλειστικά από πρόβειο γάλα και επιδέχεται ξηρό αλάτισμα που κρατάει πολλές μέρες, σχεδόν ένα μήνα για να δημιουργηθούν οι ειδικές ζυμώσεις που χρειάζονται για να γίνουν οι τρύπες στο τυρί. Η ζύμωση αυτή λέγεται προπιονική γιατί παράγεται το αέριο διοξείδιο του άνθρακα που εγκλωβιζόμενο μέσα στην τυρόμαζα δημιουργεί τις τρύπες. Ύστερα, η γραβιέρα τοποθετείται σε τάβλες για τρεις μήνες και κάθε δύο μέρες σκουπίζεται και καθαρίζεται με προσοχή για να φύγει το ελαφρό μούχλιασμα που δημιουργείται εξωτερικά. Η γραβιέρα εξωτερικά είναι κίτρινη και εσωτερικά σχεδόν άσπρη λόγω του χρώματος του πρόβειου γάλακτος.
-- Το Σεβρ (γιδίσιο) παρασκευάζεται την άνοιξη από γιδίσιο γάλα και πριν μπει στις φόρμες σχηματισμού του δέχεται τους κόκκους μαύρου πιπεριού που το κάνουν πικάντικο. Ύστερα, επιδέχεται υγρό αλάτισμα και μετά αφήνεται να ωριμάσει. Το χρώμα του είναι λευκό μέσα κι έξω λόγω του χρώματος του γιδίσιου γάλακτος.
-- Η Παρμεζάνα που είναι και το πιο δύσκολο στην παρασκευή τυρί. Παρασκευάζεται από τον Μάιο ως το Σεπτέμβριο, αποκλειστικά από αγελαδινό  και απαστερίωτο γάλα και ωριμάζει για 2 χρόνια στις αποθήκες. Δέχεται υγρό αλάτισμα μένοντας στην άλμη για 20-30 μέρες και ωριμάζει σε γερά ξύλινα ράφια, ενώ κάθε τόσο αναποδογυρίζεται για να μην ακουμπάει συνεχώς η ίδια επιφάνεια στο ξύλο. Επίσης καθαρίζεται κι αυτή εξωτερικά από το ελαφρό μούχλιασμα που δημιουργείται γύρω γύρω. Εξωτερικά έχει κίτρινο χρώμα και μέσα κοκκώδη υφή και κιτρινωπό, επίσης, χρώμα. Είναι πολύ σκληρό, με ελάχιστη υγρασία, σκληραίνει ακόμη περισσότερο μόλις έρθει σε επαφή με τον αέρα και κόβεται πολύ δύσκολα.
Τα τυριά του τυροκομείου του Ιδρύματος παράγονται σε περιορισμένες ποσότητες. Τυροκομούνται γύρω στους 1600 τόνους γάλακτος τον χρόνο (κυρίως αγελαδινό) και παράγονται 170 περίπου τόνοι τυρί με περισσότερο το Μετσοβόνε. Παρμεζάνα γίνονται μόνον 60 κεφάλια τον χρόνο!
Δύο φωτογραφίες από την είσοδο του Τυροκομείου του Ιδρύματος Τοσίτσα στο Μέτσοβο.
















Πηγή αυτών των πληροφοριών υπήρξε το βιβλιαράκι του Τυροκομείου του Ιδρύματος Τοσίτσα.

Και τώρα μερικές γευστικές προτάσεις για την εβδομάδα που θα καλωσορίσουμε:
- Σπαγγέτι με κολοκυθάκια
- Καλτσόνε εξοχικό

- Κρύα γιαουρτόσουπα
- Τηγανίτες πατάτας
Καλή σας Κυριακή και καλή εβδομάδα!!!
Read more »
Tante Kiki
8 ΣΧΟΛΙΑ
Ένα τριήμερο γαστρονομικών εκδηλώσεων

Ένα τριήμερο γαστρονομικών εκδηλώσεων


Καλή σας μέρα!!! Σήμερα είναι μια μέρα πολύ φορτωμένη.
Πρώτα πρώτα είναι οι εξετάσεις για τα πτυχία των Γαλλικών κι ελπίζω οι μαθητές μου, τα παιδιά μου να πάνε καλά!! ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ παιδιά!!! 
Read more »
Tante Kiki
10 ΣΧΟΛΙΑ
TGI  FRIDAY'S... μια βραδιά υπέροχα ξένοιαστη και γεμάτη νοστιμιά

TGI FRIDAY'S... μια βραδιά υπέροχα ξένοιαστη και γεμάτη νοστιμιά


Το πιο αγαπημένο μου... σκέτη αμαρτία με τηγανιτές πατάτες!!!
Βραδιά γευσιγνωσίας, εχθές, και  συνάντησης των Θεσσαλονικέων Food Bloggers στα TGI FRIDAY'S  της οδού Αριστοτέλους, που οργανώθηκε από τους υπεύθυνους της κοινότητας των Greek Foodbloggers, Γ.Δέτση και Β. Κουμάντου του γνωστού blog "Tastefull" σε συνεργασία με το γνωστό εστιατόριο ή μάλλον την γνωστή αλυσίδα εστιατορίων.
Ήταν μια υπέροχη βραδιά, γεμάτη κέφι, πολύ και καλό φαγητό, υπέροχα κοκτέηλ (λάτρεψα τη λευκή σανγκρία που ήπια), ενδιαφέρουσα ξενάγηση και μοναδικές στιγμές.
Τα TGI FRIDAY'S, ένας χώρος πανέμορφα διακοσμημένος, με ζεστούς ανθρώπους, έτοιμους να εξυπηρετήσουν, πάντα με χαμόγελο, περισσή ευγένεια και άπειρη προθυμία.
Τα πιάτα,  υπερχορταστικές μερίδες με γεύση πραγματικά καταπληκτική κι όσοι έχετε ήδη επισκεφθεί τα εστιατόρια της συγκεκριμένης αλυσίδας που, όπως μάθαμε, είναι ελληνικών συμφερόντων, καταλαβαίνετε πολύ καλά τί εννοώ. 'Οσοι δεν έχετε πάει... μετά απ' όσα είδα, γεύθηκα και απόλαυσα... τα συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Άκρως ενδιαφέρουσα η ενημέρωση από τον σεφ για τους τρόπους προετοιμασίας και μαγειρέματος των πιάτων, την ποιότητα και την προμήθεια των υλικών τους.
Εκείνο όμως που, πραγματικά, με εντυπωσίασε είναι η τακτοποιημένη και πεντακάθαρη κουζίνα τους, οι απίστευτα καλοοργανωμένοι και τακτοποιημένοι χώροι αποθήκευσης των πρώτων υλών, όπως και  οι κανόνες ασφάλειας στην κουζίνα.
Εντυπωσιάστηκα τόσο  με την πολύ καλή τους οργάνωση που, όταν τελειώσαμε την ξενάγηση στα άδυτα της κουζίνας, κόντεψα να ξεχάσω ότι φορούσα "ρόμπα" πλαστική μιας χρήσεως και σκουφάκι!!!!! χαχαχα 
Μια ακόμη επιτυχημένη διοργάνωση των υπευθύνων της κοινότητας των Greek Food Bloggers και μια ακόμη υπέροχη βραδιά που απολαύσαμε την παρέα τόσο ...εποικοδομητικά.
Απολαύστε μερικές φωτό των πιάτων TGI FRIDAY'S αλλά και της βραδιάς...
















ΚΑΛΟ  ΣΑΣ  ΒΡΑΔΥ κι αύριο πάλι συνταγούλα!


Read more »
Tante Kiki
26 ΣΧΟΛΙΑ
No