Kanamicin
 | |
| IUPAC ime | |
|---|---|
2-(aminomethyl)- 6-[4,6-diamino-3- [4-amino-3,5-dihydroxy-6-(hydroxymethyl) tetrahydropyran-2-yl]oxy- 2-hydroxy- cyclohexoxy]- tetrahydropyran- 3,4,5-triol | |
| Klinički podaci | |
| Kategorija trudnoće |
|
| Način primene | Oralno, intravenozno, intramuskularno |
| Pravni status | |
| Pravni status |
|
| Farmakokinetički podaci | |
| Bioraspoloživost | veoma niska nakon oralne administracije |
| Metabolizam | Nepoznat |
| Poluvreme eliminacije | 2 sata 30 minuta |
| Izlučivanje | Urin (kao nepromenjen drug) |
| Identifikatori | |
| CAS broj | 59-01-8 |
| ATC kod | A07AA08 (WHO) J01GB04 S01AA24 |
| PubChem | CID 6032 |
| DrugBank | APRD00026 |
| Hemijski podaci | |
| Formula | C18H36N4O11 |
| Molarna masa | 484.499 |
Kanamicin sulfat je aminoglikozidni antibiotik, dostupan u oralnoj i intravenoznoj formi. On se koristi za lečenje velikog broja infekcija. Kanamicin je izolovan iz Streptomyces kanamyceticus[1].
Farmakologija
[уреди | уреди извор]Kanamicin interaguje sa 30S podjedinicom prokariotskih ribozoma. On uzrokuje brojne mistranslacije i indirektno inhibira translokaciju tokom sinteze proteina[2][3].
Nuspojave
[уреди | уреди извор]Ozbiljni nepoželjni efekti obuhvataju tinitus ili gubitak sluha, toksičnost za bubrege, i alergijske reakcije na lek.[4]
Upotreba u istraživanju
[уреди | уреди извор]Kanamicin se koristi u molekularnoj biologiji kao selektivni agens, najčešće za izolaciju bakterija (npr., E. coli) koje su stekle gene (npr. putem plazmida) zajedno sa genom za otpornost na kanamicin (prvenstveno Neomicin fosfotransferaza II [NPT II/Neo]). Bakterije koje su bile transformisane sa plazmidom koji sadrži gen za otpornost na kanamicin se nanose na kanamicin (50-100 ug/ml) agar, ili se uzgajaju u mediju koji sadrži kanamicin (50-100 ug/ml). Samo bakterije koje su uspešno stekle otpornost na kanamicin mogu da rastu pod tim uslovima. Kao prah kanamicin je bele boje i rastvoran je u vodi (50 mg/ml).
Reference
[уреди | уреди извор]- ^ Antibiotic and Chemotherapy. Churchill Livingstone. 1981. стр. 131.
- ^ Pestka, S. (1975). „The Use of Inhibitors in Studies on Protein Synthesis”. Methods in Enzymology. 30: 261—282.
- ^ Misumi, M. & Tanaka, N. (1980). „Mechanism of Inhibition of Translocation by Kanamycin and Viomycin: A Comparative Study with Fusidic Acid”. Biochem.Biophys.Res.Commun. 92: 647—654.
- ^ Consumer Drug Information: Kanamycin, 2. 4. 2008, Приступљено 4. 5. 2008
Literatura
[уреди | уреди извор]Spoljašnje veze
[уреди | уреди извор]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
