Vojvodstvo Spoleto je naziv za državu koja je u srednjem vijeku postojala u današnjoj centralna Italiji. Osnovana je godine 570. za vrijeme langobardske invazije Italije, kada je langobardski poglavice Faroald zauzeo grad Spoleto u današnjoj Umbriji proglasivši se njegovim vojvodom. To je područje vladavine vojvoda funkcioniralo kao de facto nezavisna država, iako su s vremenom langobardski vladari uspjeli nad njime uspostaviti centralnu vlast do sredine 8. vijeka. Godine 776. je langobardsku državu, a s njome i Spoleto, osvojio Karlo Veliki pri čemu je vojvdostvo Spoleto predano na vlast papama. Godine 842. je vojvodstvo obnovljeno, ovaj put kao franačka markgrofovija; njegovi vladari su, s vremenom stekli, nezavisnost te počeli dominirati rimskom politikom i uticati na izbor papa. Godine 949. je nadzor nad njom preuzeo Berengar II od Italije, ali je Italija ubrzo postala dio Svetog Rimskog Carstva. Godine 1201. je vojvodstvo car Oton IV dao na poklon papi. 1213. je formalno ukinuto kada je papa preuzeo neposredni nadzor. Kasnije su njene teritorije podijeljene između Papske države i Napuljskog Kraljevstva.
