Hemijski element

gore: Periodni sistem hemo terapija. ispod: primjeri određenih hemijskih elemenata. Sa lijeva na desno: vodik, barij, bakar, uranij, brom i helij.

Hemijski element je vrsta čiste hemijske supstance koja se ne može podijeliti na dvije ili više čiste supstance običnim hemijskim metodama. Hemijski elementi se sastoje od samo jedne vrste atoma, koji se razlikuju po svom atomskom broju, tj. broju protona u atomskom jezgru. Elementi se dijele na metale, metaloide i nemetale. Najpoznah elemenata su ugljik, dušik, kisik, silicij, arsen, aluminij, željezo, bakar, zlato, živa i olovo.

Najlakši hemijski elementi, među kojima su vodik, helij i manje količine litija, berilija i bora, nastali su različitim kosmičkim procesima tokom Velikog praska i djelovanjem kosmičkih zraka. Nastanak težih elemenata, počev od ugljika do najtežih elemenata, desio se putem nukleosinteze u zvijezdama, a pri nastanku Sunčevog sistema i formiranjem njegovog planetarnog sistema iz planetarnih maglina i supernova, koje su izbacivale ove elemente u svemir.

Velika rasprostranjenost kisika, silicija i željeza za Zemlji odaje njihovo zajedničko porijeklo u takvim zvijezdama. Dok je većina elemenata uglavnom stabilno, postoji mali broj prirodnih nuklearnih transformacija iz jednog elementa u drugi, a koje se također dešavaju pri raspadu radioaktivnih elemenata kao i u drugim prirodnim nuklearnim procesima.

Danas je poznato 118 elemenata, od čega se 91 hemijski element može naći u prirodi, a ostali su proizvedeni u laboratoriji. U hemiji, svaki element ima svoj jedinstveni hemijski simbol. On se sastoji iz jednog ili dva slova, obično izvedena iz imena tog elementa. Naprimjer simbol za ugljik (karbon) je C, dok je simbol za aluminij Al. Ponekad su simboli izvedeni iz latinskih imena elemenata ili iz nekog njegovog spoja.

Dijeljenjem tvari (u idealnom slučaju) došli bi do atoma tog hemijskog elementa.

Historija otkrića

Pojam hemijskog elementa nastao je od 17. vijeka, nakon što je sve više postajalo jasno, da pojam elementa iz alhemije nije pogodan za naučno objašnjenje raznovrsnosti osobina supstanci i njihovih reakcija. Jedan značajan iskorak učinio je Etienne de Clave koji je 1641. dao definiciju elemenata kao najjednostavnijih supstanci od čijih su mješavina sastavljeni spojevi i čiji se spojevi mogu ponovno razložiti na te supstance. Robert Boyle je 1661. objavio rad pod naslovom The Sceptical Chymist vrlo utjecajnu kritiku mahana i nedostataka alhemije. Osim toga, dalje je naveo da se pod pojmom hemijskog elementa trebaju podrazumijevati primitivne supstance, koje nisu nastale iz drugih supstanci ili jedni iz drugih, već čine osnovne sastojke iz kojih se sastoje miješane supstance.

Oba naučnika su se tako postavili nasuprot tada vladajućeg učenja alhemičara o četiri elementa, po kojem su sve supstance zapravo nastale različitim miješanjem vatre, vode, zraka i zemlje, te su tako učinile pojam elementa općenito bližem eksperimentalnom naučnom istraživanju. Međutim i pored naprednog razmišljanja, i dalje su ostali "vjerni" alhemiji, jer su smatrali da takvi elementi u prirodi ne postoje, jer je istovremeno svaka realna supstanca istovremeno i mješavina određenih elemenata. Boyle je izražavao sumnju da takvih elemenata uopće ima. Potpuno u duhu tada važeće mehanike, on je zauzimao stav da supstance koje naoko izgledaju monolitno, zapravo se sastoje iz mnogo sićušnih istovrsnih dijelića (korpuskula) a koji se dalje opet mogu dijeliti na još sitnije. Također je objašnjavao raznovrsnost supstanci i njihovih reakcija preko bezbrojnih načina u kojima ovi sićušni djelići mogu spajati karakteristično različito za svaku supstancu. Kao rezultat takvog mišljenja, smatrao je mogućom takozvanu transmutaciju u alhemiji kojom bi se takvi djelići supstance mogli presložiti iz jednog elementa (npr. olova) u drugi (npr. zlato).

Ipak, Boyle je na taj način pripremio put za istraživanja Lavoisiera, koji je odbacio teoriju djelića (korpuskula) kao metafizičku špekulaciju, ali je već 1789. u svoju definiciju hemijskog elementa ugradio njihovu osobinu da se oni ne mogu razložiti u druge supstance. Preciznije, svi materijali bi trebali biti svrstani u elemente, osim ako ne postoji otkrivena metoda za daljnje odvajanje pojedinih komponenti.

Na osnovu ove definicije, Lavoisier je započeo izuzetno precizna posmatranja hemijskih i fizičkih transformacija materijala u modernoj hemiji. Posebno se ističe njegovo otkriće zakona o očuvanju ukupne mase svih transformacija supstanci i utvrdio tačan maseni omjer u kojima čisti elementi reagiraju jedan s drugim. Tako je i John Dalton izveo i zakon o umnoženim proporcijama, te 1803. naučno mogao potvrditi postojanje nepromjenjivih i neuništivih najmanjih čestica materije, atoma. Prema Daltonu, element je definiran kao uniformni skup istovrsnih atoma koji se mogu spajati sa drugim atomima prema stalnim, nepromjenjivim pravilima. Različito ponašanje elemenata je objašnjavano činjenicom da se atomi razlikuju po svojoj masi, veličini i mogućnosti spajanja sa drugim atomima. Iz toga je proizašla mogućnost da se odrede atomske mase različitih elemenata (barem odnos jednih prema drugim), te su atomi po prvi put postali predmet proučavanja eksperimentalne nauke.

Otkrića elemenata

Kristali sumpora

Kapljice žive

Od antičkih vremena pa sve do Srednjeg vijeka ljudi su živjeli u uvjerenju, da se svijet sastoji iz četiri elementa: zemlje, vode, zraka i vatre.

Od elemenata u današnjem smislu te riječi u antici je bilo poznato samo njih nekoliko u čistom obliku, koji su se dobijali istopljeni iz ruda ili su pronađeni samorodni: ugljik, sumpor, željezo, bakar, cink, srebro, kalaj, zlato, živa i olovo.

U toku srednjovjekovne historije rudarstva, naročito u njemačkom rudnom gorju Erzgebirge, pronađene su rude koje su sadržavale male primjese do tad nepoznatih metala a koji su dobili imena po duhovima iz rudnika: kobalt, nikl i volfram. Hennig Brand otkrio je 1669. fosfor čime je započelo doba otkrivanja većine elemenata, te zaključno sa 1789. godinu kada je Klaproth otkrio uranij u rudi uraninitu.

Od 1751. bili su poznati sljedeći prijelazni elementi: željezo, kobalt, nikl, bakar, cink, srebro, platina, zlato i živa, te elementi glavne grupe periodnog sistema ugljik, fosfor, sumpor, arsen, kalaj, antimon, olovo i bizmut.

Nakon 1751. pa sve do 1800. pronađeni su i vodik, titanij, hrom, mangan, itrij, cirkonij, molibden, volfram, uranij, a kasnije i dušik, kisik, hlor i telur.

U periodu od 1800. do 1830. otkrivena su ukupno 22 nova elemente i to iz sporedne grupe elemenata: vanadij, tantal, rodij, paladij, kadmij, osmij, iridij te metal iz grupe rijetkih zemalja torij, kao i elementi iz glavne grupe: litij, berilij, natrij, magnezij, kalij, kalcij, stroncij, barij, bor, aluminij, silicij, selen, jod i brom.

Daljnih 11 elemenata otkriveno je u periodu između 1830. i 1869. godine. Oni su također bili i određena prekretnica u tehničko-naučnom stanju razvoja, kojom je postignuto otkriće i opis nekih vrlo rijetkih elemenata kojih je do tada bilo vrlo teško ili gotovo nemoguće naći. Bili su to helij, rubidij, cezij, indij, talij, niobij, rutenij, kao i lantan, cerij, terbij i erbij.

Podjela elemenata

Elementi se mogu podijeliti na metale i nemetale. Metali su obično sjajne čvrste tvari koje provode elektricitet. Većina se metala tali na visokim temperaturama. Metali su kovni, što znači da se kovanjem mogu oblikovati u različite oblike. Mnogi su također duktilni, što znači da se mogu rastezati bez lomova. Željezo, bakar, cink i uranij su primjeri metala. Uz iznimku grafita - oblik ugljika - nemetali ne provode elektricitet. Nemetali u čvrstom stanju, kao što su sumpor i fosfor, krhki su (kod udaraca se raspadaju na dijelove). Mnogi se nemetali tale kod mnogo nižih temperatura od metala; mnogi su kod sobne temperature u plinovitom stanju. Klor, vodik i kisik su nemetali. U prirodi postoje 92 elementa. Uz iznimku helija i neona, svi se mogu s drugim elementima spajati u spojeve. Za rastavljanje kemijskih spojeva i oslobađanje elemenata koje sadržavaju rabe se kemijske reakcije.

Nazivi i oznake

Za označavanje elemenata kemičari rabe oznake sastavljene od jednog ili dvaju slova. Prvo je slovo uvijek veliko, a drugo slovo je uvijek malo. Naprimjer, oznake za vodik i cink su H i Zn. Elementi koji su otkriveni prije 1800-te godine često su nazivani latinskim imenima. Rimljani su olovo zvali plumbum, a rabili su ga za izradu cijevi za vodu. Od latinskog imena dolazi oznaka Pb i također pokazuje korijene engleskih riječi plumber (vodoinstalater) i plumbing (vodoinstalaterstvo). Elementi iz skupine metala koji su otkriveni poslije, često imaju imena koja završavaju na -ium. Naprimjer plutonij (Plutonium) otkriven je 1940., kada mu je dodijeljeno i ime.

Atomski broj i masa

Atomski broj elementa, Z, je jednak broju protona u elementu. Na primer, ugljenik, element sa atomskim brojem 6, sadrži 6 protona u svom jezgru (nukleusu). Svi atomi datog elementa imaju isti atomski broj i sadrže isti broj protona. Ipak, atomi istog elementa mogu imati različit broj neutrona, i zovu se izotopi tog elementa. Atomska masa elementa, A, se meri u jedinicama atomske mase (amu) i otprilike je jednaka zbiru protona i neutrona datog elementa. Neki elementi su radioaktivni i podležu radioaktivnom raspadu, menjajući se u drugi element.

Periodni sistem

Ima (od 2004), 116 poznatih elemenata, od kojih se samo 91 javlja u prirodi. Ostalih 25 je napravio čovek; prvi takav element je tehnicijum, otkriven 1937. Svi elementi koje je čovek napravio su radioaktivni sa kratkim vremenom poluraspada tako da ako je neki od njih i postojao pri nastanku Zemlje, davno se raspao.

Postoje spiskovi elemenata po imenu, po simbolu, i po atomskom broju. Ipak, najzgodnije predstavljanje elemenata je putem periodnog sistema elemenata, koji grupiše elemente sa sličnim hemijskim svojstvima.

Zvanična imena hemijskih elemenata dodeljuje Međunarodna unija za čistu i primenjenu hemiju (IUPAC - ajupak), koja obično prihvata ime koje izabere pronalazač. Ovo može da dovede do kontroverznih pitanja o tome koja je istraživačka grupa stvarno otkrila element, što je za relativno dugo vremena odložilo dodeljivanje imena elementima sa atomskim brojem 104 i više. (vidi kontroverza o imenima hemijskih elemenata) Hemijskim elementima se takođe dodeljuje jedinstveni hemijski simbol, baziran na imenu elementa na latinskom jeziku. (Na primer, hemijski simbol ugljenika ima simbol C (lat. carboneum), a natrijum ima hemijski simbol Na od lat. natrium). Hemijski simboli važe svuda u svetu iako se imena elemenata često prevode. Prvo slovo hemijskog simbola je uvek veliko, kao u datim primerima.

Izotopi

Atomi istog elementa čija jezgra sadrže različit broj neutrona su različiti izotopi tog elementa. Čist element može postojati u monoatomskim jedinicama, u dvoatomskim ili poliatomskim jedinicama koje sadržavaju istu vrstu atoma. Ove jedinice se zovu alotropi, bez obzira na stanje.

Umjetni elementi

Svemir se sastoji uglavnom od vodika (90%) i helija (9%). Ogromni tlakovi i temperature u nutrini zvijezda kao što je npr. Sunce uzrokuju nuklearne reakcije koje pretvaraju vodik u helij. Daljnje nuklearne reakcije tlače vodik i helij zajedno na tvorbu težih elemenata. Zemlja je nastala od tih elemenata kada su se odvojili dijelovi sunca. Znanstvenici rabe nuklearne reakcije za proizvodnju teških, umjetnih elemenata iz prirodnih elemenata. Ovi umjetni elementi toliko su nestabilni da se raspadaju ili razdvajaju, često u minutama ili čak sekundama.

Jedinjenja i legure

Elementi mogu da se kombinuju (da reaguju) stvarajući čista jedinjenja (kao na primer vodu, so, okside i organska jedinjenja). U mnogim slučajevima ova jedinjenja imaju esencijalno jedan fiksiran stehiometrijski sastav, svoju strukturu i svojstva.

Neki elementi, pogotovo metali, se kombinuju, stvarajući nove strukture promenljivijih sastava (npr. metalne legure). U tim slučajevima je bolje govoriti o fazama nego o jedinjenjima.

Spisak 118 poznatih hemijskih elemenata

Sledeća tabela sadrži 118 poznatih hemijskih elemenata, sa imenima povezanim sa Vikipedijinim člancima.

• Atomski broj, ime, i simbol služe nezavisno kao jedinstveni identifikatori.
• Imena su ona koja su prihvaćena od strane IUPAC; proviziona imena za nedavno proizvedene elemente koji nisu formalno imenovai su data u zagradama.
• Grupa, perioda, i blok se odnose na poziciju elementa u periodnom sistemu. Brojevi grupa su u trenutno zvanično prihvaćenoj notaciji; za starije alternativne notacije pogledajte Grupa periodnog sistema elemenata.
• Stanje materije (Čvrsto, tečno, ili gasovito) se odnosi na standardne uslove temperature i pritiska (STP).
• Pojavljivanje pravi razliku između elemenata koji se javljaju u prirodi, kategorisane kao bilo Praiskonski ili Prolazni (u smislu raspada), i Sintetički elementi koji su proizvedeni tehnološkim putem, i nisu prirodno poznati.
• Opis sumira svojstva elementa koristeći opširne kategorije koje su prisutne u periodnom sistemu: aktinoid, alkalni metal, zemnoalkalni metal, halogen, lantanoid, metal, metaloid, plemeniti gas, nemetal, i prelazni metal.

Spisak elemenata

Atomski br.	Ime	Simbol	Grupa	Perioda	Blok	Stanje pri STP	Pojavljivanje	Opis
1	Vodonik	H	1	1	s	Gas	Praiskonski	Nemetal
2	Helijum	He	18	1	s	Gas	Praiskonski	Plemeniti gas
3	Litijum	Li	1	2	s	Čvrst	Praiskonski	Alkalni metal
4	Berilijum	Be	2	2	s	Čvrst	Praiskonski	Zemnoalkalni metal
5	Bor	B	13	2	p	Čvrst	Praiskonski	Metaloid
6	Ugljenik	C	14	2	p	Čvrst	Praiskonski	Nemetal
7	Azot	N	15	2	p	Gas	Praiskonski	Nemetal
8	Kiseonik	O	16	2	p	Gas	Praiskonski	Nemetal
9	Fluor	F	17	2	p	Gas	Praiskonski	Halogen
10	Neon	Ne	18	2	p	Gas	Praiskonski	Plemeniti gas
11	Natrijum	Na	1	3	s	Čvrst	Praiskonski	Alkalni metal
12	Magnezijum	Mg	2	3	s	Čvrst	Praiskonski	Zemnoalkalni metal
13	Aluminijum	Al	13	3	p	Čvrst	Praiskonski	Metal
14	Silicijum	Si	14	3	p	Čvrst	Praiskonski	Metaloid
15	Fosfor	P	15	3	p	Čvrst	Praiskonski	Nemetal
16	Sumpor	S	16	3	p	Čvrst	Praiskonski	Nemetal
17	Hlor	Cl	17	3	p	Gas	Praiskonski	Halogen
18	Argon	Ar	18	3	p	Gas	Praiskonski	Plemeniti gas
19	Kalijum	K	1	4	s	Čvrst	Praiskonski	Alkalni metal
20	Kalcijum	Ca	2	4	s	Čvrst	Praiskonski	Zemnoalkalni metal
21	Skandijum	Sc	3	4	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
22	Titanijum	Ti	4	4	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
23	Vanadijum	V	5	4	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
24	Hrom	Cr	6	4	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
25	Mangan	Mn	7	4	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
26	Gvožđe	Fe	8	4	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
27	Kobalt	Co	9	4	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
28	Nikal	Ni	10	4	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
29	Bakar	Cu	11	4	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
30	Cink	Zn	12	4	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
31	Galijum	Ga	13	4	p	Čvrst	Praiskonski	Metal
32	Germanijum	Ge	14	4	p	Čvrst	Praiskonski	Metaloid
33	Arsen	As	15	4	p	Čvrst	Praiskonski	Metaloid
34	Selen	Se	16	4	p	Čvrst	Praiskonski	Nemetal
35	Brom	Br	17	4	p	Tečnost	Praiskonski	Halogen
36	Kripton	Kr	18	4	p	Gas	Praiskonski	Plemeniti gas
37	Rubidijum	Rb	1	5	s	Čvrst	Praiskonski	Alkalni metal
38	Stroncijum	Sr	2	5	s	Čvrst	Praiskonski	Zemnoalkalni metal
39	Itrijum	Y	3	5	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
40	Cirkonijum	Zr	4	5	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
41	Niobijum	Nb	5	5	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
42	Molibden	Mo	6	5	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
43	Tehnecijum	Tc	7	5	d	Čvrst	Prolazan	Prelazni metal
44	Rutenijum	Ru	8	5	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
45	Rodijum	Rh	9	5	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
46	Paladijum	Pd	10	5	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
47	Srebro	Ag	11	5	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
48	Kadmijum	Cd	12	5	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
49	Indijum	In	13	5	p	Čvrst	Praiskonski	Metal
50	Kalaj	Sn	14	5	p	Čvrst	Praiskonski	Metal
51	Antimon	Sb	15	5	p	Čvrst	Praiskonski	Metaloid
52	Telur	Te	16	5	p	Čvrst	Praiskonski	Metaloid
53	Jod	I	17	5	p	Čvrst	Praiskonski	Halogen
54	Ksenon	Xe	18	5	p	Gas	Praiskonski	Plemeniti gas
55	Cezijum	Cs	1	6	s	Čvrst	Praiskonski	Alkalni metal
56	Barijum	Ba	2	6	s	Čvrst	Praiskonski	Zemnoalkalni metal
57	Lantan	La	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
58	Cerijum	Ce	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
59	Prazeodijum	Pr	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
60	Neodijum	Nd	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
61	Prometijum	Pm	3	6	f	Čvrst	Prolazan	Lantanoid
62	Samarijum	Sm	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
63	Europijum	Eu	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
64	Gadolinijum	Gd	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
65	Terbijum	Tb	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
66	Disprozijum	Dy	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
67	Holmijum	Ho	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
68	Erbijum	Er	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
69	Tulijum	Tm	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
70	Iterbijum	Yb	3	6	f	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
71	Lutecijum	Lu	3	6	d	Čvrst	Praiskonski	Lantanoid
72	Hafnijum	Hf	4	6	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
73	Tantal	Ta	5	6	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
74	Volfram	W	6	6	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
75	Renijum	Re	7	6	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
76	Osmijum	Os	8	6	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
77	Iridijum	Ir	9	6	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
78	Platina	Pt	10	6	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
79	Zlato	Au	11	6	d	Čvrst	Praiskonski	Prelazni metal
80	Živa	Hg	12	6	d	Tečnost	Praiskonski	Prelazni metal
81	Talijum	Tl	13	6	p	Čvrst	Praiskonski	Metal
82	Olovo	Pb	14	6	p	Čvrst	Praiskonski	Metal
83	Bizmut	Bi	15	6	p	Čvrst	Praiskonski	Metal
84	Polonijum	Po	16	6	p	Čvrst	Prolazan	Metal
85	Astat	At	17	6	p	Čvrst	Prolazan	Halogen
86	Radon	Rn	18	6	p	Gas	Prolazan	Plemeniti gas
87	Francijum	Fr	1	7	s	Čvrst	Prolazan	Alkalni metal
88	Radijum	Ra	2	7	s	Čvrst	Prolazan	Zemnoalkalni metal
89	Aktinijum	Ac	3	7	f	Čvrst	Prolazan	Aktinoid
90	Torijum	Th	3	7	f	Čvrst	Praiskonski	Aktinoid
91	Protaktinijum	Pa	3	7	f	Čvrst	Prolazan	Aktinoid
92	Uranijum	U	3	7	f	Čvrst	Praiskonski	Aktinoid
93	Neptunijum	Np	3	7	f	Čvrst	Prolazan	Aktinoid
94	Plutonijum	Pu	3	7	f	Čvrst	Praiskonski	Aktinoid
95	Americijum	Am	3	7	f	Čvrst	Prolazan	Aktinoid
96	Kurijum	Cm	3	7	f	Čvrst	Prolazan	Aktinoid
97	Berklijum	Bk	3	7	f	Čvrst	Prolazan	Aktinoid
98	Kalifornijum	Cf	3	7	f	Čvrst	Prolazan	Aktinoid
99	Ajnštajnijum	Es	3	7	f	Čvrst	Sintetički	Aktinoid
100	Fermijum	Fm	3	7	f		Sintetički	Aktinoid
101	Mendeljevijum	Md	3	7	f		Sintetički	Aktinoid
102	Nobelijum	No	3	7	f		Sintetički	Aktinoid
103	Lorencijum	Lr	3	7	d		Sintetički	Aktinoid
104	Raderfordijum	Rf	4	7	d		Sintetički	Prelazni metal
105	Dubnijum	Db	5	7	d		Sintetički	Prelazni metal
106	Siborgijum	Sg	6	7	d		Sintetički	Prelazni metal
107	Borijum	Bh	7	7	d		Sintetički	Prelazni metal
108	Hasijum	Hs	8	7	d		Sintetički	Prelazni metal
109	Meitnerijum	Mt	9	7	d		Sintetički
110	Darmštatijum	Ds	10	7	d		Sintetički
111	Rentgenijum	Rg	11	7	d		Sintetički
112	Kopernicijum	Cn	12	7	d		Sintetički	Prelazni metal
113	Nihonijum	Nh	13	7	p		Sintetički
114	Flerovijum	Fl	14	7	p		Sintetički
115	Moskovijum	Mc	15	7	p		Sintetički
116	Livermorijum	Lv	16	7	p		Sintetički
117	Tenes	Ts	17	7	p		Sintetički
118	Oganeson	Og	18	7	p		Sintetički

Povezano

• Hemija
• Otkrića hemijskih elemenata
• Rasprostranjenost hemijskih elemenata
• Hemijski elementi nazvani po ljudima
• Hemijski elementi nazvani po mestima
• Jedinjenje
• Hemijski simbol
• Periodni sistem elemenata

Literatura

• Ball, P (2004). The Elements: A Very Short Introduction. Oxford University Press. ISBN 0-19-284099-1. 
• Emsley, J (2003). Nature's Building Blocks: An A-Z Guide to the Elements. Oxford University Press. ISBN 0-19-850340-7. 
• Gray, T (2009). The Elements: A Visual Exploration of Every Known Atom in the Universe. Black Dog & Leventhal Publishers Inc. ISBN 1-57912-814-9. 
• Scerri, ER (2007). The Periodic Table, Its Story and Its Significance. Oxford University Press. 
• Strathern, P (2000). Mendeleyev's Dream: The Quest for the Elements. Hamish Hamilton Ltd. ISBN 0-241-14065-X. 
• Kean, Sam (2011). The Disappearing Spoon: And Other True Tales of Madness, Love, and the History of the World from the Periodic Table of the Elements. Back Bay Books. 
• Gray, Theodore: Die Elemente, Fackelträger-Verlag, Köln 2009, ISBN 978-3771644352.
• Ulf von Rauchhaupt: Die Ordnung der Stoffe. Ein Streifzug durch die Welt der chemischen Elemente. Fischer Taschenbuch Verlag, Frankfurt am Main 2009, ISBN 978-3-596-18590-0.
• Lucien F. Trueb: Die chemischen Elemente – Ein Streifzug durch das Periodensystem. S. Hirzel Verlag, Stuttgart 2005, ISBN 3-7776-1356-8.
• Harry H. Binder: Lexikon der chemischen Elemente – das Periodensystem in Fakten, Zahlen und Daten. Hirzel, Stuttgart 1999, ISBN 3-7776-0736-3.
• Alexander C. Wimmer: Die chemischen Elemente. SMT, Leoben 2011, ISBN 978-3-2000-2434-2.
• Менделеев Д. И.,. Элементы химические // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
• Чернобельская Г.М. Методика обучения химии в средней школе. — М.: Гуманитарный издательский центр ВЛАДОС, 2000. — 336 с. — ISBN 5-691-00492-1

Spoljašnje veze

Hemijski element na Wikimedijinoj ostavi

• Elementimologija & Multidikt elemenata istorija reči i rečnik jezika
• Videos for each element by the University of Nottingham
• www.chemieseite.de enthält ausführliche Beschreibungen der Hauptelemente
• www.pse-mendelejew.de enthält viele Fotografien von reinen Elementen
• www.pse.merck.de enthält eine reiche Auswahl an atomaren Eigenschaften in einer interaktiven Tabelle
• Umfangreiche Übersicht

Hemijske informacije

• VebElementi
• KemGloub Arhivirano 2005-02-06 na Wayback Machine-u
• Nacionalna laboratorija Los Alamos Arhivirano 2005-01-19 na Wayback Machine-u
• HemijskiElementi