Hari
| Hari Harīrūd, Tedžen | |
|---|---|
 Hari kod srednjovjekovnog Džama | |
| Lokacija | |
| Kontinenti | Azija |
| Države |  Afganistan (44.31%) Iran (38.27%) Turkmenistan (17.41%) |
| Gradovi | Čagčaran, Herat, Sarahs, Tedžen |
| Hidrografija | |
| Izvor – aps. visina – koordinate | Kuh-e Baba (dio Hindukuša) 2750 m |
| Ušće – aps. visina – vrsta | Karakum 170 m unutrašnja delta bez oticanja |
| Dužina | 1124 km |
| Pritoke | Kašaf |
| Hidrologija | |
| Protok – srednji | 990 m³/s |
| Sliv – površina | karakumski 92.600 km² |
| Ulijeva se u | pustinju Karakum |
| Građevinarstvo | |
| Brane | Salmska brana, Brana prijateljstva |
| Transport | |
| Plovnost | nije plovna |
| Karta | |
 Karta Afganistana s prikazanom rijekom Hari | |
Hari ili Harirud (perz. هریرود; Harī-Rūd), rijeka duljine 1124 km koja protječe kroz Afganistan, Iran i Turkmenistan.
Rijeka Hari imenovana je prema obalnom gradu Heratu na sjeverozapadu Afganistana, a u literaturi se pojavljuje i imenovana kao Harirud, Hari-rud, Rud-e Hari i Rudhane-je Hari Rud pri čemu Rud na perzijskom jeziku podrazumijeva rijeku. Turkmeni je oslovljavaju kao Tedžen prema istoimenom gradu na njenom donjem (sjevernom) toku. Grcima je u starom vijeku bila je poznata pod grčkim imenom Akes, a Rimljanima po latinskoj inačici Arius. U drevnoj indoarijskoj predaji Rgvedi rijeka se spominje kao Saraju, a u zoroastrijskoj Avesti kao Haraju. Prema Arijanu, rijeka Hari dobila je ime prema drevnoj iranskoj pokrajini Ariji.
Rijeka Hari izvire na zapadnim padinama Kuh-e Babe (dio planinskog lanca Hindukuš) u središnjem Afganistanu, teče prema zapadu gdje njen srednji tok predstavlja prirodnu granicu između Irana i Afganistana odnosno Turkmenistana, a potom nestaje u pustinjskim područjima Karakuma. Najveći obalni gradovi uz Hari su Čagčaran i Herat u Afganistanu, Sarahs u Iranu, te Tedžen u Turkmenistanu. Na rijeci se nalaze i dva oveća jezera koji su nastali podizanjem brane Salma u Afganistanu (0.56 km³) odnosno zajedničkog iransko-turkmenistanskog projekta Brane prijateljstva (0.82 km³). Istjek Harija kreće se od 30 na gornjem do 990 m³/s na donjem toku, a rijeka povremeno zna i potpuno presušiti o čemu svjedoči slučaj iz 2000. godine kada je zabilježena desetomjesečna suša zbog koje je prema procjenama UN-a pomrlo oko 800.000 grla stoke. Najveći pritok Harija je iranska rijeka Kašaf koja se na nju spaja nizvodno od Brane prijateljstva.
Starogrčki historičar Herodot spominje kako je u 6. vijeku pne. na Harijevom ušću u Središnjoj Aziji postojalo pet velikih rukavaca koje je ravnomjerno dijelilo pet iranskih plemena: Hirkanijci, Parti, Sarangijanci, Tamanejci i Horezmijci. Nakon što se Kirovo i Darijevo Perzijsko Carstvo proširilo na njihove krajeve, perzijski vladari dali su podignuti velike pokretne brane čime su na jugu stvorena bogata jezera, dok su istovremeno spomenuta plemena ljeti zbog suše imala velikih problema s navodnjavanjem tla pa su se osobno odlazili žaliti velikim kraljevima. Historičar Polibije piše da se krajem 3. vijeka pne. pokraj rijeke odigrala bitka u kojoj je seleukidski vladar Antioh III. Veliki porazio grčko-baktrijskog vladara Eutidema I.
U srednjem vijeku uz obalu rijeke Hari nalazio se grad Firuzkuh (današnji Afganistan) koji je bio ljetnom rezidencijom guridskih vladara, no teško je stradao kroz historiju i jedini njegov ostatak jest slavni 65-metarski minaret u Džamu koji se nalazi na UNESCO-vom popisu Svjetske baštine. Krajem 19. vijeka tok rijeke Hari između Dašt-e Haštadana i Sarahsa postao je prirodnom državnom granicom između Irana i Afganistana na temelju arbitraže koju je proveo C. S. MacLean, britanski general-bojnik i veleposlanik u Horasanu i Sistanu. Kao rezultat ruskih osvajanja odnosno pomicanja afgansko-turkmenske granice od Sarahsa pomakla prema jugu, Hari danas čini i prirodnu granicu Irana i Turkmenistana.
Rijeka se u gospodarskom smislu koristi za poljoprivredu i proizvodnju električne energije. Navodnjavanje je posebice intezivno u ravničarskim krajevima Turkmenistana gdje je najveći istjek odnosno gdje se rijeka nizvodno od Tedžena račva prema Karakumu stvarajući pritom plodne poljoprivredne površine. Iran iskorištava rijeku prvenstveno za električnu opskrbu Sarahsa i Mašhada što je omogućeno sredinom 2000-ih kada je na izgrađena tzv. Brana prijateljstva. Hari se u Afganistanu koristi pretežito za poljoprivredu kao i u Turkmenistanu, iako u bitno manjoj mjeri što je uvjetovano planinskim karakteristikama reljefa odnosno manjim istjekom. Od 1976. godine u toj je zemlji funkcionalna i hidroelektrana Salma kapaciteta 42 MW.
Hari u Afganistanu:
-
-
Obalno naselje Šišt-e Šarif -
Kupanje u Hariju kod Herata -
- Drevna djela
- Avesta (Vendidad), I. 8.
- Rgveda, IV. 30. 18., V. 53. 9. i X. 64.
- Herodot: Historija, III. 117.
- Arijan: Aleksandrova anabaza, IV. 6. 6.
- Polibije: Historija, XI. 34.
- Enciklopedije
- (en) Balland, Daniel (15. prosinca 1989.). "iii. Boundaries of Afghanistan", Boundaries, Encyclopædia Iranica. New York: Columbia University.
- (en) Dandamayev, Muhammad A. (15. prosinca 1984.). Akes, Encyclopædia Iranica. New York: Columbia University.
- (en) Britannica (2012.). Harīrūd, Encyclopædia Britannica. Chicago, Illinois: Encyclopædia Britannica, Inc., ISBN 9781593393106, OCLC 71783328.
- Dokumentacija
- (ru)(en) CAWater (2012.). Asia: International River Basin Register. Kyrgyzstan: CAWater-Info.
- (en) U.S. Department of State (13. srpnja 1978.). Afghanistan-Iran Boundary, International Boundary Study VI. Washington D.C.: The Geographer.
- Medijski članci
- (en) Payvand News (3. siječnja 2001.). Iran-Turkmen river flowing again after drought. San Francisco: Payvand News.
- (en) PressTV (29. kolovoza 2007.). Iran & Turkmenistan Friendship Dam. Tehran: PressTV.
- Ostali projekti
 | U Wikimedijinoj ostavi ima još materijala vezanih za: Hari |
