Giuseppe Verdi
„Verdi” preusmjerava ovdje. Za ostala značenja, v. Verdi (razvrstavanje).
Giuseppe Verdi (9/10. oktobar 1813. – 27. januar 1901) je najveći kompozitor zrelog italijanskog belkanta (bel canto). Rođen je u selu Le Ronkole (Le Roncole) kraj Parme (Parma) u Italiji. Već u svojoj jedanaestoj godini je postao orguljaš u lokalnoj crkvi. Prvi koji je uočio njegov talenat je bio trgovac i ljubitelj muzike Antonio Bareči, koji ga je uzeo u svoju radnju i pomagao u svakom pogledu. Uz njegovu pomoć, kao i pomoć grada Buseta, omogućeno mu je da upiše muziku u Milanu godine 1832. Međutim, upravnik Konzervatorijuma se ustručavao da Verdija primi, navodno zbog toga što je bio stariji nego što je statut dozvoljavao, ali verovatnije stoga što nije imao poverenja u njegov talenat. Zbog toga je Verdi tokom sledeće tri godine radio kod operskog dirigenta Lavinje, pragmatičnog čoveka, čiji je katihizam bio Mocartov Don Đovani. Godine 1833. u Busetu umire orguljaš Provesi i Verdi ga nasleđuje. Dve godine nakon toga se ženi Margeritom Bareči (Margerita Barecci), najstarijom ćerkom svoga zaštitnika. No, već 1840. ona umire, kao i njihovo dvoje dece. Godinu dana pre toga je Verdi debitovao kao operski kompozitor, što mu je donelo uspeh i mogućnost da se preseli u Milano. Ova opera je bila Oberto, grof od San Bonifacija. Nakon ove je napisao još mnoge opere, koje su mu stvorile ime najpre u Italiji, ali i u svetu. 1859. se venčao sa operskom pevačicom Đuzepinom Streponi (Giuseppina Strepponi), ali je i nju nadživeo, iako samo četiri godine.
Osim opera, napisao je i dva dela sakrlanog karaktera, i to Rekvijem (Requiem) 1874. na uspomenu na Aleksandra Manconija i Četiri sveta komada (Quattri pezzi sacri) 1898., koje se sastoje od Ave Maria, Stabat Mater, Te Deum i Laudi alla Vergine iz Danteovog Raja.
Verdi je umro u Milanu u kojem je dugo godina živeo i radio. Sahranjen je u "Domu za stare muzičare" (Piazza M. Buonaroti) u tom gradu.
- Oberto, grof od San Bonifacija (Oberto, conte di San Bonifacio) (1839.)
- Jedan dan vlasti, ili lažni Stanislav (Un giorno di regno, o Il finto Stanislao) (1840.)
- Nabuko (Nabucco) (1842.)
- Lombardijci u Prvom krstaškom pohodu (I Lombardi alla prima crociata) (1843.)
- Ernani (Ernani) (1844.)
- Dva Foskarija (I Due Foscari) (1844.)
- Jovanka Orleanka (Giovanna d'Arco) (1845.)
- Alzira (Alzira) (1845.)
- Atila (Attila) (1846.)
- Makbet (Macbeth) (1847.)
- Razbojnici (I Masnadieri) (1847.)
- Gusar (Il Corsaro) (1848.)
- Bitka za Lenjano (La battaglia di Legnano) (1849.)
- Lujza Miler (Luisa Miller) (1849.)
- Stifelio (Stiffelio) (1850.)
- Rigoleto (Rigoletto) (1851.)
- Trubadur (Il Trovatore) (1853.)
- Posrnula žena (Travijata) (La Traviata) (1853.)
- Sicilijansko večernje (I Vespri Siciliani/Les vêpres Siciliennes) (1855.)
- Simone Bokanegra (Simone Boccanegra) (1857.)
- Bal pod maskama (Un Ballo in Maschera) (1859.)
- Moć Sudbine (La Forza del Destino) (1862.)
- Don Karlos (Don Carlos) (1867.)
- Aida (Aida) (1871.)
- Otelo (Otello) (1887.)
- Falstaf (Falstaff) (1893.)
- Inno delle Nazioni (1862.)
- Gudački kvartet u e-mollu (1873.)
- Rekvijem (Requiem) (1874.)
- Pater noster za petodelni hor (1873.)
- Ave Maria za soprana i gudače (1880.)
- Četiri sveta komada (Quattro pezzi sacri) (1898.)
- Zvanični sajt Arhivirano 2004-11-01 na Wayback Machine-u - podaci o kompozitoru i delima, libreti, note...
- Informacija o njegovom grobu
