In 2008 schreef ik
dit blogbericht en potjandorie (sorry ;( ) gisteren werd ik weer eens met m'n neus op de feiten gedrukt.....
Ik, als niet werkende moeder (bewust niet werkende moeder) moest toch wel sociaalgehandicapt zijn...
Pardon?! Ja, want als je niet werkt heb je geen sociale contacten en kun je niet meepraten over allerlei onderwerpen.
Halloooooo, ik lig niet achter/onder een steen of zo, en zit ook niet zielig achter de geraniums.
Waarom moet ik, en met mij misschien wel meer moeders, mij toch altijd verdedigen vanwege het feit dat ik niet werk??
Ik heb daar indertijd, samen met mijn man, voor gekozen. Ik blijf thuis om te zorgen dat er thuis een stabiele situatie is en dat de kinderen niet van hot naar her worden gesleept.... (toen mijn kinderen klein waren,was er nog niet zoveel kinderopvang als nu ;) en de opa's en oma's, als die al zouden willen oppassen, wonen niet om de hoek, dus ze daarheen brengen was geen optie.
Mijn kinderen waren altijd blij als moeders hen kwam ophalen op school, mijn kinderen hoefden niet naar de opvang, mijn kinderen konden meteen hun verhaal kwijt als ze thuis kwamen uit school. En nu nog... ze zijn dan wel al groot maar toch..... makkelijk als mama er is!
Waarom zou ik een betaalde baan bezet houden van iemand die het geld harder nodig heeft dan ik?
Ik trek geen uitkering, en ja, bouw dus ook geen pensioen op, maar da's mijn eigen keus... en geloof me, er is heus wel voorzien in mijn oude dag hoor.
Waarom moet ik me verdedigen?
Ik kan doen waar ik zin in heb! Heb ik een dag geen zin om te poetsen, dan poets ik toch morgen. Vraagt er iemand of ik een bakkie kom doen, tuurlijk gezellig! Ik hoef niet in mn agenda te kijken om een koffiemorgen te plannen voor over 4 weken omdat ik het al zo druk heb al die andere dagen dat ik eindelijk eens een vrije dag heb.
Wil ik een hele dag haken, geen haan die daar naar kraait.
En sociale contacten? Ik ga gezellig naar haakochtenden/-middagen/-avonden/-dagen. Heel veel gelijkgestemden en het gaat bijna nooit over haken (nou oké, even dan) maar altijd over andere zaken.
En dan zijn er nog 21.000 haakfanaten waarvan er altijd veel online zijn, mocht ik wel eens over haken willen praten.
En ik heb heus ook niet-hakende vriendinnnen, waarmee ik gezellig ga wandelen, winkelen, uit eten ga of een voetbalwedstrijd van jongste bekijk. En dan wordt er ook gepraat over van alles en nog wat!!
Oké..... qua inkomen (van mij dan) is het natuurlijk 0,00.....
"En van wat koop jij dan je garen?" (alsof ik daar verantwoording over moet afleggen).... ik spaar zegeltjes van de AH, ik vul enquetes in voor cadeaubonnen die ik dan weer inwissel voor (haak)boeken) en voor cash-geld. Dat gaat niet hard maar is wel leuk meegenomen..... En nu met de haakhype..... ik krijg er zo veel voldoening voor terug. Al die gelijkgestemden die bezig zijn aan een project waarvoor ik "mede-verantwoordelijk" ben. Haakdagen worden georganiseerd, waarvoor wij worden uitgenodigd. HEERLIJK!!
Dit alles zou ik misschien niet op deze manier kunnen doen als ik een betaalde baan zou hebben.
En je hoeft met mij (en mijn gezin) echt geen medelijden te hebben hoor...... Wij hebben 2 studerende kinderen en houden zelfs wel eens geld over om een paar bolletjes garen voor mij te kopen ;)
Denk eerst eens na, voor je oordeelt.... Dat zou zoveel pijn, verdriet en frustratie schelen!
En trouwens: als mij gevraagd wordt wat ik voor werk doe, zeg ik: ik ben gezinsmanager..... sommigen snappen het, een enkeling vraagt: " Leuk! En waar doe je dat?" ;) ;)
(sorry, ik moest het even kwijt)
