rozgałęzienie

rozgałęzienie (język polski)

rozgałęzienie (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌrɔzɡawɛ̃w̃ˈʑɛ̇̃ɲɛ], AS: [rozgau̯ẽũ̯źė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) bot. miejsce na drzewie, w którym rozwidlają się konary

(1.2) pot. miejsce, w którym coś się rozdziela na odnogi

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozgałęzienie	rozgałęzienia
dopełniacz	rozgałęzienia	rozgałęzień
celownik	rozgałęzieniu	rozgałęzieniom
biernik	rozgałęzienie	rozgałęzienia
narzędnik	rozgałęzieniem	rozgałęzieniami
miejscownik	rozgałęzieniu	rozgałęzieniach
wołacz	rozgałęzienie	rozgałęzienia

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rozwidlenie

(1.2) rozwidlenie, rozstaje

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gałęziak mzw/mrz, rozgałęźnik m, rozgałęziacz m, gałąź ż

czas. rozgałęziać ndk., rozgałęzić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. roz- + gałąź + -enie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ramification
• duński: (1.1) forgrening w
• hiszpański: (1.1) ramificación ż; (1.2) bifurcación ż, ramificación ż, ramal m
• interlingua: arborisation, arborescentia
• niemiecki: (1.1) Verzweigung ż; (1.2) Verzweigung ż
• rosyjski: (1.1) ответвление n, разветвление n; (1.2) ответвление n, разветвление n

źródła: