przyzwoitka

przyzwoitka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpʃɨzvɔˈ^jitka], AS: [pšyzvo^i ̯itka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• epenteza i ̯ • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. starsza osoba towarzysząca młodej kobiecie dla przyzwoitości, pilnująca przestrzegania norm moralnych

(1.2) pot. żart. osoba zakłócająca intymność zakochanym

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przyzwoitka	przyzwoitki
dopełniacz	przyzwoitki	przyzwoitek
celownik	przyzwoitce	przyzwoitkom
biernik	przyzwoitkę	przyzwoitki
narzędnik	przyzwoitką	przyzwoitkami
miejscownik	przyzwoitce	przyzwoitkach
wołacz	przyzwoitko	przyzwoitki

przykłady:

(1.2) Wszędzie za nimi łazisz, przestań być ich przyzwoitką.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) piąte koło u wozu

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przyzwoitość ż

przym. przyzwoity

przysł. przyzwoicie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chaperon; (1.2) third wheel
• interlingua: (1.1) chaperon

źródła: