Przejdź do zawartości

podpalać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: podpaľač

podpalać (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[pɔtˈpalat͡ɕ], AS[potpalać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. podpalić)

(1.1) podkładać ogień pod coś
(1.2) palić papierosy od czasu do czasu

czasownik zwrotny niedokonany podpalać się (dk. podpalić się)

(2.1) podkładać ogień pod samego siebie
(2.2) podkładać ogień wzajemnie pod własne mienie
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.2) Helena złapała męża na gorącym uczynku, gdy podpalał na balkonie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. palenie n, podpalanie n, podpalenie n, podpalacz m, podpalaczka ż, podpałka ż, palnik mrz, palaczka ż
czas. popodpalać, rozpalać, podpalić dk., palić ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: