kondycja

kondycja (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃nˈdɨt͡sʲja], AS: [kõndycʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma fizyczna, wytrzymałość na wysiłek fizyczny

(1.2) ogólny stan czegoś

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kondycja	kondycje
dopełniacz	kondycji	kondycji / przest. kondycyj
celownik	kondycji	kondycjom
biernik	kondycję	kondycje
narzędnik	kondycją	kondycjami
miejscownik	kondycji	kondycjach
wołacz	kondycjo	kondycje

przykłady:

(1.1) Kondycja Kuszczaka jest zadowalająca, ponieważ grał cały mecz, a nie pojawiła się na nim ani jedna kropelka potu.

(1.2) Gospodarka jest w dobrej kondycji, mimo kryzysu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być w dobrej / doskonałej / niezłej / złej / słabej / kiepskiej kondycji • mieć dobrą / doskonałą / niezłą / złą / słabą / kiepską kondycję • kondycja fizyczna / psychiczna / psychofizyczna / finansowa / ekonomiczna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kondycyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) physical fitness, w dobrej kondycji: in good shape; (1.2) (financial) standing
• duński: (1.1) kondition w; (1.2) kondition w
• hiszpański: (1.1) forma ż; (1.2) condición ż
• niemiecki: (1.1) Kondition ż, Form ż; (1.2) Lage ż, Zustand m

źródła: